Καθώς το Πρόγραμμα και το Μνημόνιο που το συνοδεύει έχουν λήξει και η δόση στο ΔΝΤ δεν πληρώθηκε, φαίνεται ότι το Ναι ή το Όχι στο Δημοψήφισμα της Κυριακής δεν αφορά, πλέον, μια πρόταση των δανειστών η οποία έχει παρέλθει, αλλά ενδεχομένως το «πνεύμα» της νέας συμφωνίας για την οποία, όπως ειπώθηκε, η διαπραγμάτευση θα ξεκινά από μηδενική βάση. Η νέα συμφωνία θα αφορά ένα νέο πρόγραμμα και ένα νέο μνημόνιο, δεν πρέπει να υπάρχει πια καμία αμφιβολία περί τούτων.

Το πραγματικό διακύβευμα όμως του δημοψηφίσματος είναι άλλο και συνδέεται με τον αν θα περάσει ο απροκάλυπτος εκβιασμός που επιχειρείται και ο οποίος αποσκοπεί στην πτώση μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, η οποία τυχαίνει να είναι αριστερή και να δηλώνει σε όλους τους τόνους αντίθετη και δυσαρεστημένη με την κρατούσα κατάσταση στην Ευρώπη. Το Ναι στο δημοψήφισμα συνεπάγεται υποταγή, ταπείνωση και μνημόνιο: ερωτηματικό παραμένει αν το τελευταίο θα είναι επίσης ταπεινωτικά σκληρό για έναν λαό που αποτόλμησε μια πεντάμηνη επανάσταση και την κρίσιμη ώρα λάκισε, ή θα επιβραβεύει, με κάποια ψίχουλα, την πειθήνια στάση. Προσωπικά αδιαφορώ για τα όποια τυράκια θα μας προσφέρουν.

Το Όχι στο δημοψήφισμα από την άλλη, συνεπάγεται υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, αβεβαιότητα και ίσως ένα μνημόνιο που θα είναι, και αυτό, εκδικητικά σκληρό. Ψηφίζω όχι, με σκοπό να υπερασπιστώ την δημοκρατική επιλογή του λαού στις 25 Ιανουαρίου. Ενδεχομένως, στο τέλος αυτού του δύσκολου δρόμου, να αποδειχθεί ότι η ελευθερία και η οικονομική προκοπή μπορούν, ακόμα, να συναντηθούν. Μακάρι….

Αθήνα, 01/07/15
(πρώτη μέρα, μετά από πέντε χρόνια, χωρίς Μνημόνιο!!)