Στην Πολιτεία του Πλάτωνα, ο σοφιστής Θρασύμαχος υπερασπίζεται ότι το δίκαιο, ακόμα και αν προκαλεί αδικίες, είναι καλό να προέρχεται από τους άρχοντες. Δηλαδή το δίκαιο του ισχυρού. Ο Σωκράτης, αντίθετα, υπερασπίζεται την αλήθεια και την ομορφιά του δικαίου, αναφέροντας τους στίχους του ποιητή Πινδάρου: «όποιος περάσει τη ζωή του με δικαιοσύνη και ευσέβεια, γλυκά τον συντροφεύει και του φτερώνει την καρδιά, η γηροτρόφισσα……».

Ads

Στη συνέχεια ο Σωκράτης διαλύει τις σοφιστείες του Θρασυμάχου παραθέτοντας επιχειρήματα, που τσακίζουν τη λογική του σοφιστή και υπερασπίζονται την άποψη ότι το δίκαιο έχει συγκροτημένες κοινωνικές σχέσεις και δεν αποτελεί μία αφηρημένη ιδέα των πολιτών. Μόνο εντός της κοινωνίας και στις ανθρώπινες σχέσεις το δίκαιο αποκτά ουσία, γίνεται εμπειρία και έτσι καταξιώνεται. Ο Σωκράτης αναφέρει και διαλεκτικά παραδείγματα: «Όπως ο γιατρός δεν ασκεί την ιατρική για τον ίδιο, αλλά γιατρεύει τα σώματα, όπως ο γεωργός δεν κάνει καλλιέργειες στο σώμα του, αλλά στη γη, όπως ο κυβερνήτης ενός πλοίου δεν είναι απλά ναύτης, αλλά κυβερνά τους ναύτες, έτσι και το δίκαιο είναι καλόν και αγαθόν μόνο όταν έχει μία λογική σχέση με τα πράγματα, αλλά και με τους ανθρώπους που συναλλάσσονται σε μία πολιτεία».

Αποφλοιώνοντας τις εξυπνάδες του Θρασυμάχου καταλήγει ότι: «η Δικαιοσύνη δεν ασκείται για να δημιουργεί αδικίες, αλλά δίκαιο και ότι αδικώντας τους ανθρώπους τους κάνεις άδικους και κακούς». Ο Σωκράτης εξακολουθεί να παραθέτει παραστατικά παραδείγματα που εξοργίζουν τον Θρασύμαχο, ο οποίος αποχωρεί από την αρένα του διαλόγου. «Όπως η μουσική δεν είναι η τέχνη που κάνει τους ανθρώπους άμουσους, όπως η θερμότητα δεν είναι για να ψυχραίνει αλλά για να ζεσταίνει, έτσι και η δικαιοσύνη πρέπει να ωφελεί τον άνθρωπο και να μην τον αδικεί, ανεξάρτητα από την όποια ισχύ ή θέση του» καταλήγοντας ότι: «το έργο του καλού ανθρώπου είναι να κάνει καλό και να μη βλάπτει τον συνάνθρωπό του. -Ουκ άρα του δικαίου βλάπτειν, ούτε φίλον, ούτε ουδένα, αλλά του εναντίον του αδίκου-».

Οι σύγχρονοι Θρασύμαχοι είναι οι ευρωπαίοι φίλοι μας, αλλά και οι «ευρωμαγεμένοι» οπαδοί τους, οι οποίοι μόλις είδαν την αδικία της κρίσης των θεσμών, την κρίση για την κρίση, την κρίση της δημοκρατίας, τις κλειστές τράπεζες και τους επικίνδυνους οπαδούς του ΟΧΙ και θέλουν, με το ζόρι, να γίνουν γιατροί και δικαστές μας, χωρίς να ξέρουν τη «συνταγή», ακόμα χειρότερα, επιμένοντας ότι αυτό που λένε είναι η μόνη συνταγή! Ξέρετε, στην ιατρική ακολουθούμε την παλιά ιπποκράτεια αλήθεια ότι δεν υπάρχει ασθένεια, αλλά ασθενής. Ουσιαστικά, όλα τα φάρμακα δεν είναι ίδια και όλες οι θεραπείες δεν είναι κατάλληλες για όλους.

Ads

Αυτοί, όμως, Οι Εκεί, και οι άλλοι, Οι Εδώ, επιμένουν. Να πάρουμε το φάρμακο –φαρμάκι. Για τους Εκεί Θρασυμάχους, το κατανοώ. Έχουν μεγάλα συμφέροντα, όπως και μεγάλα Εγώ, αφού θεωρούν

ότι το μέγεθος μίας χώρας είναι μόνο η οικονομία της. Τους Εδώ, όμως, Ευρολάγνους, ΄που σαφώς δεν είναι μόνο οι ελάχιστες πλούσιες οικογένειες, αλλά μία μεγάλη ομάδα μικρομεσαίων –κυρίως μικρών οικονομικών μεγεθών- δεν μπορώ να τους κατανοήσω. Δεν κατανοώ πώς δεν μπορούν να δουν το άδικο ΄που χτυπά όλον τον κοινωνικό ιστό. Πώς δεν μπορούν να δουν τη φτωχοποίηση, την ανεργία, τα δάνεια, την εξαθλίωση του κόσμου.

Το βασιλιά δεν θέλουν να τον δουν γυμνό! Την αδικία την καταπίνουν και την ξερνούν σαν χολή εμπρός στα μάτια των ανθρώπων που δε μπορούν να υπερασπιστούν το δίκιο τους, όντας φτωχοί και τρομοκρατημένοι. Λυπήθηκαν τους παππούδες στα ΑΤΜ, αλλά δεν λυπήθηκαν για τις συντάξεις που θέλουν να πετσοκόψουν, σε αυτούς τους παππούδες.

Οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, γιατροί μιας ασθένειας που δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν, δικαστές μιας αλήθειας οικονομικής που κατάστρεψε τη χώρα, δεν είναι ούτε οι σωστοί γιατροί, αλλά ούτε και οι αρμόδιοι δικαστές για να μας κρίνουν. Άρα ΟΧΙ, δεν θα πάρουμε ξανά το ίδιο φάρμακο που μας έγινε φαρμάκι, ούτε μια δίκαιη, για αυτούς, συμφωνία που μας αδικεί!

Για τους τρόπους με τους οποίους η οικονομική στρατηγική των τραπεζών εξαθλίωσε αυτή την χώρα, έχουν μιλήσει αρμοδιότεροι και πλέον ειδικοί από εμένα. Η ουσία της άποψης που τίθεται στο δίλημμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ δεν έχει σχέση με τις τεχνικές λεπτομέρειες που έχουν, επίσης, εξαντληθεί ως επιχειρήματα από όλες τις πλευρές. Το δίκαιο και το καλό κρίνεται πίσω από αυτό το δίλημμα. Και ΟΧΙ σημαίνει αντιστέκομαι, πρώτα από όλα, στον ανορθολογισμό και την παραμόρφωση της αλήθειας. Το ερώτημα, εντέλει, ήταν αν θέλουμε άλλα μνημόνια και ΟΧΙ αν θέλουμε την Ευρώπη! Πώς κατέληξε με σοφιστείες να γίνεται ψήφος στο ΕΥΡΩ, δεν είναι κατανοητό ούτε από λογική, ούτε από σημασιολογική πλευρά. Ουσιαστικά, το ερώτημα παραφράζεται, με στόχο να εκφοβίσει τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει ΝΑΙ. Δηλαδή ΝΑΙ στα μνημόνια θα σημαίνει ΝΑΙ στην ΕΥΡΩΠΗ και ΟΧΙ στα μνημόνια θα είναι ΟΧΙ στην Ευρώπη .

Παραφράζοντας το Σωκράτη στην Πολιτεία του Πλάτωνα αναφέρω το εξής παράδειγμα. Αν πω, ως ασθενής, ότι δεν θέλω τον γιατρό μου και επιθυμώ να αλλάξω γιατρό, αυτό σημαίνει, για τους οπαδούς του ΝΑΙ, ότι δεν θέλω την ιατρική ως επιστήμη; Αν πω ότι δε θέλω αυτή την μουσική, όποια μουσική, δεν μου αρέσει, σημαίνει ότι δε θέλω να ακούω μουσική γενικά;

Έλεος αδελφοί θα τρελαθούμε! Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν το δικαίωμα να αλλάζουν τα ερωτήματα που θέτει μία κυβέρνηση εκλεγμένη, στον ελληνικό λαό και να αυθαιρετούν στις ερμηνείες;

Η ψυχανάλυση γεννήθηκε στην Ευρώπη και μόνο αυτή μπορεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα, ποιο είναι εκείνο το παιδικό τραύμα που οδήγησε αυτούς τους Κυβερνήτες να ερμηνεύουν τα απλά

ερωτήματα της λογικής, όπως το δε θέλω, δε μπορώ, δε μου αρέσει, με τρόπους και προεκτάσεις που κανένας δεν σκέφτηκε. Πιο απλά, αν κάποιος πει στο άλλον δεν σε αγαπώ, σημαίνει ότι δεν αγαπά κανέναν και δεν θα ξαναγαπήσει;

Εμείς δεν ζητήσαμε διαζύγιο από την Ευρώπη, γιατί είμαστε Ευρώπη. Δεν ζητήσαμε διαζύγιο από τη Δημοκρατία, γατί γεννήσαμε τη Δημοκρατία. Κάποτε, αλλά και πάλι, ήταν δική μας πατέντα που την παραχωρήσαμε, χωρίς αντίτιμο.

Τώρα οι Θρασύμαχοι και οι Πολέμαρχοι προσπαθούν να κόψουν τον εγκέφαλο μας, για να μη σκεφτόμαστε. Μας τρομοκρατούν και μας εκβιάζουν και πρέπει, κατά την άποψη τους, να πούμε και ευχαριστώ.

Κάποτε τους δούλους στην Αμερική τους πήραν με αλυσίδες, δεν πήγαν εθελοντικά. Οι οπαδοί του ΝΑΙ μοιάζουν με δούλους που θέλουν να πάνε στην Αμερική, πληρώνοντας, μάλιστα, τις αλυσίδες τους. ΟΧΙ, λοιπόν, στη δουλεία και την αδικία. ΝΑΙ στο ότι μπορεί να μην είμαστε όλοι Ίδιοι και Ίσοι, έχουμε, όμως, το δικαίωμα στην Ισότητα απέναντι στο νόμο. Και ο μόνος νόμος που μας δικαιώνει, είναι να μην αδικούμε τον ασθενέστερο και τον ηττημένο.

«Αγάπησα την αγάπη. Αγάπησα τη γνώση. Και, μίσησα την αδικία» παραφράζοντας τον Τσόμσκι. Και σώστε μας από τους «αγαπητικούς» του ΝΑΙ σε όλα. Την εποχή της Τουρκοκρατίας είπαμε ΟΧΙ στον τύραννο και ΝΑΙ στο Διαφωτισμό της Ευρώπης. Την εποχή της κατοχής, κάποιοι είπαν ΟΧΙ και τους έστησαν στον τοίχο. Την εποχή της χούντας, κάποιοι είπαν ΟΧΙ και τους φυλάκισαν.

Εμείς σήμερα με ένα ΟΧΙ, λέμε απλά ΝΑΙ στην αξιοπρέπεια και στη δικαιοσύνη. Τόσο απλά. Ώστε να είμαστε έτοιμοι να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια και να τους πούμε πως, κάποτε, και εμείς αντισταθήκαμε και δεν φοβηθήκαμε.