Ελπίδα είναι ο φόβος της μη πραγματωσης του επιδιώκομενου.

Αυτό το φόβο ακριβώς επειδή είναι μη αναγνωρισιμος και μη αποδεκτός σαν φοβία, για να τον εξορκισουμε ίσως, τον ονομάζουμε ελπίδα.

Όταν φτάσουμε λοιπόν στο σημείο χωρίς γυρισμο, χωρίς πολλές πιθανότητες επιτυχίας, όταν αρχισουμε να απογοητευομαστε, τότε καταφευγουμε στη χρήση της λέξης “ελπίδα” που δείχνει κάτι ανάμεσα σε παραίτηση και σε εγκατάλειψη της προσπάθειας στην τύχη.

Αυτή την ελπίδα βλέπω να εκφράζει ο Πρωθυπουργός τελευταία. Και παρολο που κι εγώ, όπως παρα πολλοί, έχω τη χειριστη γνώμη για τους χειρισμούς και τις προθέσεις των ευρωπαϊκών οργάνων και των εκπροσώπων τους δεν θα ήθελα να ακούω αυτή τη λέξη από τα χείλια των δικών μου εκπροσώπων. Γιατί η λέξη αυτή προμηνυει άσχημες εξελίξεις.

Κι εκτός αυτού δείχνει αφέλεια. Βέβαια η αφέλεια είναι βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που μέχρι τώρα εκπροσώπησαν τις αριστερες ιδεολογίες και που νομίζω αποτέλεσε αποφασιστικο παράγοντα για τη μακροπροθεσμη αποτυχία της διατήρησης της εξουσίας στο σύγχρονο κόσμο.

Η πονηριά κι η πανουργια του οικονομικά ισχυρού δεν αντιμετωπίζεται με την αφέλεια ούτε με την ελπίδα – ακόμα κι αποξενωμενη από το φόβο. Στο τέλος το “κόλλημα” στον στεγνό “αριστερισμο” και άρα η παραγνωριση των άλλων “αξιών” όπως του χρήματος και της φιλοδοξίας του ανθρώπου “να γίνει βεζυρης στη θέση του βεζυρη” φέρνει την καταστροφή και της προσπάθειας αλλά κυρίως της ιδεολογίας.

Νομίζω λοιπόν πως ο Πρωθυπουργός που είναι ένας πολιτικός με λόγο, σοβαρότητα και αποφασιστικοτητα που δεν έχει εμφανιστεί στο ελληνικό πολιτικό στερέωμα τουλάχιστον τα τελευταία 65 χρόνια, πρέπει να λάβει υπόψη του σοβαρότερα τις παραπάνω νομοτελειακες μακροπροθεσμες διαπιστώσεις και να φανεί πιο πρακτικος σε βάρος της φιλοσοφικης οπτικής.

Γιατί μπορείς να τα βάλεις με το φόβο αλλά όχι με την ελπίδα ότι αυτός που σε κυνηγα με το όπλο στα δύο εκατοστά μπορεί να αλλάξει γνώμη. Κι ότι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον ίδιο και τους “διώκτες ” του αλλά και για το λαό που μπορεί να σκεφτεί οτι αν πάει με τα νερά των εκμεταλευτων του θα μπορέσει κι αυτός να γίνει κάποια στιγμή εκμεταλευτης. Όπως εγινε… “Επενδυτης” πριν  15 χρόνια κι ας εβοσκε πρόβατα. Όπως τα βροντιξαν κάτω οι ανατολικοι σοβιετικοι λαοί. Όπως τα σπάει τώρα ο Κινέζικος  καπιταλιστικος πια λαός .