Άνθρωποι γύρω. Άνθρωποι εδώ. Άνθρωποι εκεί, κοντά μας, μακριά μας, δίπλα μας. Ένα μεγάλο σύννεφο μελαγχολίας σκέπασε ξαφνικά τους εδώ, τους εκεί.

Έφυγε άλλος ένας χρόνος. Έχουμε 2017 πλέον. Πόλεμοι, τρομοκρατία, οικονομική κρίση, οικολογικά προβλήματα, καταστροφικές πολιτικές…

Ας το πάρουμε όμως από αλλού. Σκυμμένα κεφάλια στους δρόμους. Βαριές κουβέντες. Θλιμμένα πρόσωπα. Μελαγχολία.
Άνθρωπε; Που είσαι άνθρωπε;

Ξαφνικά όλοι γύρω μας άνοιξαν τις ομπρέλες τους. Φοβήθηκαν τη βροχή. Έστριψαν τη πλάτη τους στη ζωή και μπήκαν μέσα στο καβούκι τους. Φαινόμενο πλέον! Οι εδώ, οι εκεί, οι δίπλα μας, οι παρά δίπλα μας επιβιώνουν. Επιβίωση κι όχι Ζωή. Μια παγίδα που τράβηξε μέσα της όλη τη κοινωνία μας.

Και τώρα; Τώρα, τι; Ασφάλεια κάτω από μια ομπρέλα; Κι αυτοί που δεν έχουν «ομπρέλες», αυτοί τι θα απογίνουν; Το παραμύθι τελείωσε. Οι ομπρέλες πρέπει να διαλυθούν και να πεταχτούν σε κάδους μη ανακυκλώσιμους. Πρέπει να γευτούμε όλοι μαζί τη βροχή. Πρέπει να δώσουμε καταφύγιο σε αυτούς που δεν είχαν ποτέ ομπρέλα! Να βοηθήσουμε όσους τους χτύπησε η μπόρα.

Άστεγοι, άρρωστοι, φτωχοί. Κι εσύ εκεί κάτω από την ομπρέλα σου σκύβεις το κεφάλι και αδιαφορείς. Στεναχωριέσαι που δε σου έστειλε μήνυμα το φλερτ σου, που δεν αγόρασες το hightech laptop, κινητό, gadget, το ακριβό πουκάμισο, που δεν έφαγες επιδόρπιο μετά το κυρίως πιάτο σου.

Άνθρωποι μελαγχολικοί παντού. Χάθηκε το χαμόγελο στη πόλη. Έβρεξε, θα βρέξει ξανά και θα βρέχει για πολύ, εάν συνεχίζεις να φοβάσαι τη βροχή.
Άνθρωποι γύρω. Άνθρωποι εδώ. Άνθρωποι εκεί. Άνθρωποι που τρόμαξαν κάτω από τη βροχή.

Πηγή: enfo.gr