Η μαγεία του ποδοσφαίρου είναι η ικανότητα του να μας κρατάει παιδιά, υποστηρίζει ένα παιδί που μεγάλωσε κοντά στα αστέρια, παραμένοντας προσγειωμένο…

Προηγουμένως είχε εγκαταλείψει τις πολιτικές επιστήμες για αυτό που χρόνια αργότερα θα χαρακτήριζε το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.

Με αφορμή το πέμπτο βιβλίο του «Ταξίδι στα αστέρια», ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος μας μιλάει για ωραίες συναντήσεις, για καρμικές επιλογές, για την αδρεναλίνη, τη διαφθορά, τη Θάτσερ, τη Μέρκελ, για την άμυνα, που είναι το καλύτερο σύστημα εκτός και εντός γηπέδων..

Τι δε σας τράβηξε στις πολιτικές επιστήμες;

Το οτι δεν ήταν αυτο που θα ήθελα να κανω στη ζωή μου, αλλα έμαθα αρκετά πράγματα που μου φάνηκαν ιδιαίτερα χρήσιμα.

Πιστεύετε πως εμείς διαμορφώνουμε την πορεία μας, επαγγελματική/προσωπική ή κάποια μοίρα;

Η καθημερινότητα μας διαμορφώνεται απο τις επιλογές μας και το πόσο προσπαθούμε! Ο Αινσταιν έλεγε πως η επιτυχία ειναι αποτέλεσμα 99% ιδρώτα και κόπου και μόλις ενα τοις εκατό ιδιοφυΐας η ταλέντου! Συμφωνώ απόλυτα…

Ποιο απο τα βραβεία που έχετε πάρει σας έχει συγκινήσει περισσότερο;

Όλα έχουν τη δική τους αξία συνεπώς τα εκτιμώ το ίδιο αλλά αυτο που πήρα πρόσφατα για τη ραδιοφωνική εκπομπή μου στο Σπορ FM με ομόφωνη απόφαση τεράστιων ονομάτων στη δημοσιογραφία που αποτελούν την επιτροπή με ικανοποίησε στο έπακρο γιατί η αναγνώριση απο τους συναδέλφους είναι κάτι συγκινητικό!

Εσείς υποστηρίζετε οτι «το ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μου», οι Βρετανοί σε γκάλοπ το έχουν βγάλει πρώτο…

Όχι σε αυτο είμαι κάθετος. Είναι δευτερεύον γιατί καταστραφήκαμε αν έρθει ως προτεραιότητα στη ζωή μας ενα παιχνίδι! Η οικογένεια μας και  αυτοί που αγαπάμε, η υγεία μας και η δουλειά μας είναι πρωτεύοντα και το ποδόσφαιρο, τα σπορ και τα χόμπι μας κάτι το υπέροχο αλλα σαφώς δευτερεύοντα!

Τι έχει η Λίβερπουλ που δεν έχουν οι άλλες ομάδες; Και τι νιώθετε όταν ακούτε το «Υou will never walk alone»;

«Η Λίβερπουλ προέκυψε στη ζωή μου ίσως γιατι δέθηκα με ανθρώπους φιλικά και επαγγελματικά με τη χρυσή εποχή της και βίωσα και τη τραγωδία του Χιλσμπορο και νομίζω πως δεν είναι αγωνιστική αλλα καρμική επιλογη! Οσο για το τραγούδι απλά σε υποβάλλει, το έχω αποκαλέσει ακάθιστο ύμνο του ποδοσφαίρου και νομίζω πως κανένας άλλος σε γήπεδο δεν είναι τόσο διεισδυτικός στη ψυχολογία! »

Την απόφαση της Μάργκαρετ Θάτσερ να αποκλείσει τις βρετανικές ομάδες απο τα ευρωπαικά κύπελλα μετά την τραγωδία του Χέιζελ, θα θέλατε να έχουν και άλλοι ηγέτες τη δύναμη να τη μιμηθούν; Εκτός κι αν τη θεωρείτε υπερβολική; Έχει ειπωθεί οτι η ίδια μισούσε το ποδόσφαιρο. Οτι η Μέρκελ δε θα το έκανε ποτέ…

Συμφωνώ απόλυτα πως μόνο μια ξεχωριστή προσωπικότητα θα έκανε κατι τέτοιο και χωρίς τη δική της απόφαση δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ η μάχη κατά όλων αυτών των περιθωριακών τύπων που λυμαίνονταν εκείνη την εποχή τα γήπεδα. Η Μέρκελ είναι αστείο να συζητάμε αν θα το έκανε γιατί ως πολιτικό μέγεθος είναι ελάχιστη μπροστά στη Θάτσερ που, άσχετο αν συμφωνείς ή όχι με τη πολιτική της, δεν γίνεται να μην παραδεχτείς πως ήταν τεράστια προσωπικότητα!

Ο χουλιγκανισμός μειώθηκε (που δεν είναι και σίγουρο..), αυξήθηκε η διαφθορά, η βία και ο ρατσισμός, όμως, που είναι χειρότερα φαινόμενα…

Βγήκε εξω απο τα γήπεδα στην Αγγλία αλλα υποβόσκει στους δρόμους πλην όμως αυτή είναι ευθύνη της πολιτείας και όχι των ομάδων να το λύσουν. Ρατσισμός υπήρχε πάντα, βία επίσης και διαφθορά επειδή το ακούω συχνά, υπάρχει στα σπορ εδω και 100 χρόνια συνεπώς κάθε πρόβλημα έχει διαφορετικά μεγέθη και άλλες πηγές έξαρσης ανα χώρα!

Ο νέος υφυπουργός Αθλητισμού κ. Βασιλειάδης, υπήρξε πρώην γενικός γραμματέας για την καταπολέμηση της διαφθοράς στο υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυθόρμητη η σκέψη: ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Τι πιστεύετε; Πολεμάται η διαφθορά; Και είναι το ποδόσφαιρο ο καθρέπτης της κοινωνίας;

Παντα ο αθλητισμός και ειδικα το ποδόσφαιρο ως πιο λαϊκό σπορ θα ειναι καθρέπτης της κοινωνίας οπότε ότι αποφασίζεις να πολεμήσεις θα το καταφέρνεις έως ενα σημείο. Το κακό είναι να θεωρείς πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει και να αδρανείς…

Τι, λοιπόν, ελπίζετε ότι μπορεί να πετύχει ο υφυπουργός Αθλητισμού;

Τίποτα δεν ελπίζω που να μην ελπίζει ο κάθε υπουργός για τον εαυτό του και τη κυβέρνηση που υπηρετεί! Έμαθα να θεωρώ τους ανθρώπους που μπαίνουν σε αυτή τη θέση ως εγκλωβισμένους και ξαφνιάζομαι ευχάριστα οταν κάποιοι ξεπερνούν αυτες τις αγκυλώσεις αλλά δεν απογοητεύομαι ποτέ όταν απλα διεκπεραιώνουν και δεν προσπαθούν.. ίσως είναι κυνικό αλλα ρεαλιστικό ταυτόχρονα.

Θα μπορούσατε να ζήσετε με μια γυναίκα που δεν αγαπάει το ποδόσφαιρο;

Φυσικά… αλλα θα έπρεπε να αποδεχτεί τι αγαπάω και εγω.

Τα αστέρια όταν τα πλησιάζετε χάνουν λάμψη;

Όχι αν είναι αυτόφωτα και όχι ετερόφωτα!

Γυρίζετε το χρόνο πίσω… που σταματάτε;

Στη μέρα που ξεκίνησα τη δουλειά… ήταν αυτή η προσμονή του αγνώστου σε ενα ταξίδι που ήμουν βέβαιος πως θα ηταν ξεχωριστό…

Το Euro ήταν η κορυφαία ελληνική αθλητική στιγμή;

Ναι χωρίς δεύτερη κουβέντα… και ανεπανάληπτο!

Σε άλλα… θαύματα πιστεύετε;

Τα θαύματα συμβαίνουν καθημερινά δίπλα μας…

Η καλή άμυνα ή η καλή επίθεση φέρνει τη νίκη;

Πάντα η καλή άμυνα φέρνει τίτλους… η επίθεση είναι σνακ και  απλά ξεγελά την πείνα αλλα η άμυνα είναι το κυρίως γεύμα!

Η Ελλάδα τι σύστημα πιστεύετε πως χρειάζεται;

Πάντα άμυνα…. σου δίνει χρόνο να σκεφτείς την επόμενη κίνηση.

Είναι και το δικό σας αγαπημένο σύστημα;

Εγω είμαι της άποψης πως όπως έλεγε ενας μέγιστος της διαφήμισης «καλές αποφάσεις κακές αποφάσεις αλλα οπωσδήποτε αποφάσεις» γιατι αλλιώς η ευκαιρία περνά και χάνεται!

Λέει ο Καμί «όλα όσα γνωρίζω γύρω από την ηθική και την ευθύνη, τα έχω μάθει από το ποδόσφαιρο».

Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα γιατί οι διακριτοί ρόλοι σε κάνουν πιο έτοιμο να πάρεις ευθύνες…

Και επιχειρώντας να καταρρίψει το γνωστό απόφθεγμα του Μαρξ υποστηρίζει «δεν είναι η θρησκεία το όπιο του λαού, αλλά το ποδόσφαιρο».

Η θρησκεία είναι και παραμένει το μεγαλύτερο όπιο γιατι δυστυχώς κατευθύνει και φανατίζει τις μάζες πολύ περισσότερο απο οτι θα κάνει ποτέ οποιοδήποτε παιχνίδι.

Έχει η μπάλα ιδεολογία;

Καμία απολύτως! Η μπάλα είναι θηλυκό που της αρέσει να κλείνει το μάτι πονηρά σε πολλούς. Άρα ούτε ιδεολογία ούτε κανόνες… Παιχνίδι χωρίς όρια είναι…

Η ζωή δεν είναι παρά ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου» λέει ο συγγραφέας… έχετε σκεφθεί πως αυτό το παιχνίδι της ζωής είναι πολλές φορές στημένο;

Αυτή ειναι μια εύκολη δικαιολογία για τους αποτυχημένους… όχι στημένο δεν είναι, κάθε μέρα παίζουμε και άλλοτε θα κερδίσουμε άλλοτε θα χάσουμε… Υπέροχη εναλλαγή!

Σας έχουν προτείνει στο παρελθόν να πολιτευθείτε και αρνηθήκατε. Και σήμερα το ίδιο θα κάνατε;

Ναι είχα προτάσεις απο διαφορετικά κόμματα αλλά πάντα έλεγα όχι! Αυτή τη στιγμή λέω πως ακόμα δεν με ενδιαφέρει αυτή η πολιτική σκηνή! Αν άλλαζαν κάποια πράγματα ίσως το σκεφτόμουν!

Πρόσωπα όπως ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο Πύρρος Δήμας που είπαν ναι στη πολιτική, δεν σχολιάστηκαν και με τα καλύτερα λόγια..

Για αυτό και επιμένω πως θα πήγαινα μόνο αν ήξερα πως θα αναλάμβανα κάτι που γνωρίζω χωρίς παρεμβάσεις.

Τι είναι αυτό που περισσότερο σας απογοητεύει στην πολιτική;

Ότι όλα έχουν γίνει ένα και το αυτό… αντί για πολιτικός  λόγος κυριαρχεί η οργή και ο αφορισμός… αυτο με ενοχλεί.

Λένε για τους αθλητικογράφους πως είναι αποτυχημένοι ποδοσφαιριστές.. όπως για τους κριτικούς θεάτρου οτι είναι αποτυχημένοι ηθοποιοί… πόση αλήθεια έχει αυτό;

Ίσως εχει μια βάση. Μάνο που προσωπικά λατρεύω αυτούς που κάνουν εκείνο που εγω δεν μπορώ! Για τους κριτικούς θεάτρου αφήστε να έχω αμφιβολίες!…

Θα θέλατε παρολ’ αυτά να είχατε γεννηθεί ποδοσφαιρικό ταλέντο;

Όχι δεν θα ήθελα να είμαι παίκτης προτιμώ αυτο που έκανα και αυτα που βίωσα.

Σας ενοχλεί το «διάδοχος του Διακογιάννη»;

Καθόλου, άλλωστε είναι τιμή μου.

Αν αποφάσιζατε να βγάλετε ένα μη ποδοσφαιρικό βιβλίο τι θα ήταν;

Ένα μυθιστόρημα με πλοκή και ίντριγκα, με αληθινά γεγονότα που πιθανώς θα είχαν το ποδόσφαιρο ως μπακγκράουντ.

Ποιο ποδοσφαιρικό θρύλο θα θέλατε να συναντήσετε;

Έχω κάνει συνέντευξη με Πελέ, Μαραντόνα, Κροιφ, Σερ Στάνλεϊ Μάθιους, Μπεκενμπάουερ, Εουσέμπιο, Ριβέρα, Κίγκαν, Νταλγκλίς, Φαν Μπάστεν, Μπεστ, Πλατινί, Ζιντάν, Ροναλντίνιο, Μέσι. Συνεπώς μόνο ο Κριστιάνο Ρονάλντο μου έχει ξεφύγει… αρα αυτόν!

Τι είναι αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο το κορυφαίο, διαχρονικά, άθλημα στον κόσμο; Το θέαμα, η αδρεναλίνη, η λαική καταγωγή του, το σύνδρομο Πίτερ Παν;

Ακριβώς η ικανότητα να μας κρατά παιδιά! Και για αυτο θα είναι και σε εκατό χρόνια το πρώτο παιχνίδι στον κόσμο.

Βιβλιοπαρουσίαση

Χρήστος Σωτηρακόπουλος
«Ταξίδι στ’ αστέρια»
Η ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών- Champions Leeague
Εκδόσεις Τόπος

Έχοντας βρεθεί σε κάθε γωνία της Ευρώπης, με οδηγό την εμπειρία των 500 και πλέον ματς που έχει καλύψει στη σπουδαιότερη διασυλλογική διοργάνωση, διηγείται πώς ξεκίνησε ως Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1955-56, πώς μετατράπηκε σε Champions League και γιγαντώθηκε μέχρι τις μέρες μας!

Ομάδες θρύλοι, παίκτες που ξεχώρισαν, μεγάλες αλλά και άγνωστες στιγμές, πολλές προσωπικές μαρτυρίες, φωτογραφίες από τα 60 χρόνια του θεσμού, μεταξύ των οποίων και πρωτότυπο υλικό από το προσωπικό αρχείο του συγγραφέα.

Αυτός είναι ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος άρχισε να ασχολείται με τη δημοσιογραφία το 1979, την ίδια περίοδο που δοκίμαζε να σπουδάσει στην Ιταλία πολιτικές επιστήμες. Άρχισε στην Απογευματινή και ταυτόχρονα ήταν ανταποκριτής της ιταλικής αθλητικής εφημερίδας Tuttosport και συνεργαζόταν με την Αθλητική Ηχώ. Ο Νίκος Κατσαρός του έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία στην ΕΡΤ και το 1984 ανέλαβε τη συμπαρουσίαση της Αθλητικής Κυριακής – μετά την αποχώρηση του Γιάννη Διακογιάννη. Το 1990 μετακινήθηκε στο MEGA όπου έμεινε 23 χρόνια, διάστημα στο οποίο η φωνή του συνδέθηκε με τις μεταδόσεις του Champions League, ενώ παράλληλα, από το 2003 μέχρι το 2014, συνεργάστηκε  με τη Nova. Από τον Γενάρη του ‘2015 η τηλεοπτική στέγη του είναι τα κανάλια OTE SPORT ενώ κατά καιρούς αρθρογράφησε σε πολλές εφημερίδες (Βήμα, Επικαιρότητα,  24 ώρες, Sportime, Goal News, Sportday) και κείμενα του έχουν δημοσιευτεί σε μεγάλα έντυπα του εξωτερικού (World Soccer, Fourfourtwo, Independent, Telegraph). Το 1994 δημιούργησε το Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ, πρώτη εξειδικευμένη σχολή αθλητικής δημοσιογραφίας και μετά τον Σπορ FM το 1996, του οποίου υπήρξε ο Γενικός Διευθυντής έως το 2014. 

Το 1999 βραβεύτηκε στα δημοσιογραφικά βραβεία του ΠΣΑΤ για καλύτερη τηλεοπτική εκπομπή και το 2000 και το 2016 για καλύτερη ραδιοφωνική εκπομπή. Από το 1999 και για δέκα συνεχόμενα χρόνια είχε κερδίσει τον τίτλο του «Αγαπημένου Σπορτκάστερ» στα τηλεοπτικά βραβεία που διοργάνωνε  το περιοδικό TV Έθνος. Το 2007 ψηφίστηκε ως «Ραδιοφωνική Προσωπικότητα της Χρονιάς» στα βραβεία του περιοδικού Status. 
Το 1998 αναδείχτηκε νικητής του διαγωνισμού ποδοσφαιρικών γνώσεων ανάμεσα σε 1.000 και πλέον ξένους συναδέλφους του στη διάρκεια του Μουντιάλ της Γαλλίας. Έχει γράψει τα βιβλία «50 χρόνια Κύπελλο Πρωταθλητριών» (2006) (εκδόσεις ΟΜΜΕ), «Παιχνίδι χωρίς όρια» (Τόπος, 2008), «Της Κυριακής τα είδωλα» (Τόπος 2011), «Στιγμές Μουντιάλ» (Τόπος, 2014)