Συνομιλήσαμε με την πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα Κατερίνα Λουκίδου, της οποίας το θεατρικό έργο «Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο» παίζεται αυτή την περίοδο στην Αθηναϊκή Σκηνή από την ομάδα Πέμπτος Τοίχος, και κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Vakxikon.gr.

Περισσότερα για το βιβλίο ανακαλύψτε στη σελίδα των εκδόσεων. Το έργο παρουσιάζεται στην Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη, Αθανασίου Διάκου και Τζιραίων 13 (Μακρυγιάννη), κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15, μέχρι και τις 2 Φεβρουαρίου.

Η Κατερίνα Λουκίδου γεννήθηκε το 1976 στη Γερμανία και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Η ενασχόλησή της με τη θεατρική γραφή ξεκίνησε στην ηλικία των έξι, όταν άλλαξε το σενάριο της χριστουγεννιάτικης σχολικής γιορτής για να δώσει μεγαλύτερο ρόλο στα ζώα της φάτνης. Το 2008, το μονόπρακτο έργο της Τσι-Τάι come back παρουσιάστηκε στο θέατρο Αργώ, ενώ άλλα κείμενά της έχουν αναγνωσθεί σε θεατρικά αναλόγια. Το έργο της Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο, είναι το πρώτο που εκδίδεται και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ευελπιστώντας να τελειώσει το διδακτορικό της στις Πολιτικές Επιστήμες.

Μιλήστε μας για το θεατρικό σας έργο: «Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο».

Είναι μία μαύρη κωμωδία για τα όρια των εργασιακών σχέσεων. Ο Γιώργος, ένας υπάλληλος σε ιδιωτική εταιρεία, παθαίνει ένα ατύχημα και αποχαιρετά το μάταιο τούτο κόσμο, αφήνοντας στη μέση μια σημαντική δουλειά που θα απέφερε κέρδη στην εταιρεία και σε όλο το τμήμα του. Η Προϊσταμένη και οι συνάδελφοί του απευθύνονται σε Μέντιουμ, τον εντοπίζουν στον άλλο κόσμο και προσπαθούν να τον πείσουν να συνεχίσει να εργάζεται από εκεί που βρίσκεται, για όσο καιρό τους είναι ακόμα χρήσιμος. Μια απλή καθημερινή ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα… Όσο για την παράσταση, είχα τη χαρά να συνεργαστώ με μια φρέσκια θεατρική ομάδα, τον «Πέμπτο Τοίχο» και μια νέα σκηνοθέτη, την Άννυ Ζερβού, που παρουσιάζουν το έργο στο κοινό μέχρι και το Φεβρουάριο. Το έργο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr

Πώς αναζητάτε την έμπνευση στα χρόνια της κρίσης;

Όπως και πριν: δεν την αναζητώ ακριβώς, αλλά την περιμένω να έρθει προσπαθώντας να τη δελεάσω. Υπάρχει ένα ποίημα του Jacques Prevert, με τίτλο «Πώς να ζωγραφίσετε ένα πουλί», που, τουλάχιστον για μένα, περιγράφει πολύ αληθινά αυτή τη διαδικασία. Θα έλεγα ωστόσο ότι τα τελευταία χρόνια χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για να εμπνευστεί κάποιος μία ιστορία παραλόγου που να ξεπερνάει την πραγματικότητα.

Ποια είναι η σχέση σας με τη λογοτεχνία;

Την αποζητώ από μικρή, είτε ως ανάγνωστρια είτε προσπαθώντας να γράψω. Η σχέση αναγνώστη και συγγραφέα είναι μαγική και αμφίδρομη, από όποια πλευρά και αν βρίσκεται κανείς.

Μπορεί ένα καλό βιβλίο να «σώσει» την ψυχή μας;

Ίσως ναι, αν αυτό αναζητά κανείς από τα βιβλία. Σίγουρα ένα καλό βιβλίο είναι βάλσμαμο.

Τα επόμενα συγγραφικά σχέδιά σας;

Τον τελευταίο καιρό είχα αρχίσει να νιώθω ότι το συρτάρι μου είχε γεμίσει και δεν υπήρχε χώρος για νέα έργα. Τώρα μετά την παράσταση και την έκδοση του έργου νιώθω πιο «ελαφριά». Θα ήθελα να ασχοληθώ λίγο με τη διασκευή ενός παιδικού παραμυθιού μου σε θεατρικό έργο, να συνεχίσω μια σειρά διηγημάτων, να ξαναδουλέψω άλλα έργα που έχω ξεκινήσει, να πειραματιστώ με το ρεαλισμό, να… να.. να… η λίστα είναι ατελείωτη!