Η μελέτη Ροκ επανάσταση και Αντικουλτούρα αυτό ενεργοποιεί τη μηχανή του χρόνου ταξιδεύοντας τον αναγνώστη στη Βρετανία και στις Η.Π.Α. του 1960. Τότε που τα κύρια ιδεολογικά καύσιμα της Αντικουλτούρας, η «εναλλακτικότητα» και η «αυθεντικότητα», δημιούργησαν μια δυναμική που κατέρριψε πολιτιστικά τείχη και διέσπασε κοινωνικά στεγανά. Τότε που η ροκ ήταν «επαναστατική» και οι χίπις ρομαντικοί αρνητές του αστικού συντηρητισμού. 

Τότε που τα διάφορα κινήματα αμφισβήτησης και το «Κατεστημένο» αναμετρούνταν στους δρόμους και στα πανεπιστήμια, στα υπόγεια κλαμπ και στα μεγάλα ροκ φεστιβάλ, στα πάρκα και στα κοινόβια, στον κινηματογραφικό φακό και στον δημόσιο διάλογο, στα πολύχρωμα λιβάδια του LSD και στη σφαίρα της ψυχεδέλειας, στο δωμάτιο της σεξουαλικότητας και των έμφυλων σχέσεων και – πάνω από όλα – στην ιδεολογική κονίστρα, σε μια μάχη αδυσώπητη.

O Γιώργος Μούχος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Ευρωπαϊκή Ιστορία. Παράλληλα, ακολούθησε μουσικές σπουδές – πτυχίο κλασικής κιθάρας και φούγκας. Αποτελεί ιδρυτικό μέλος του «προοδευτικού» ροκ συγκροτήματος Ciccada. Η μελέτη Ροκ επανάσταση και Αντικουλτούρα αποτελεί τη μεταπτυχιακή του εργασία στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας – Ευρωπαϊκή Ιστορία, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτελεί το πρώτο του βιβλίο.

«Ροκ επανάσταση και Αντικουλτούρα» σε α’ πρόσωπο 

Το βιβλίο αυτό αποτελεί σε μεγάλο βαθμό απότοκο της διπλωματικής μου εργασίας στα πλαίσια των μεταπτυχιακών μου σπουδών στο τμήμα της ευρωπαϊκής  ιστορίας στο Ε.Κ.Π.Α. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του, η ιστορική έρευνα αποτέλεσε μεγάλη απόλαυση για μένα, καθώς το ίδιο το θέμα της ροκ και της σχέσης της με τα κινήματα αμφισβήτησης κατά τη διάρκεια της μακράς δεκαετίας του 1960 με εξίταρε πνευματικά και συναισθηματικά. Ικανοποιώντας πρωτίστως τη δική μου ανάγκη να ενημερωθώ για την κοινωνική ιστορία της ροκ μουσικής όσο και για το χίπικο κίνημα, το οποίο ανέκαθεν θεωρούσα τρομερά ενδιαφέρον κοινωνικοπολιτισμικό φαινόμενο, προσπάθησα γράφοντάς τη μελέτη αυτή να αναδείξω με περιεκτικό τρόπο τις ποικίλες συνυφάνσεις μεταξύ των δύο αυτών «επαναστατικών» για την εποχή τους φαινομένων (ροκ και Αντικουλτούρα), αλλά και ευρύτερα να αποδώσω το όσον το δυνατόν πιο ανάγλυφα το πνεύμα των 60’ς. Ο αναγνώστης, αφού το διαβάσει, ελπίζω να κάνει τις δικές του προβολές στο σήμερα και να αναρωτηθεί για το πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο, όπως προσπάθησε να κάνει – ανεξαρτήτως αποτελέσματος- η γενιά των 60’ς, αφού πρώτα αλλάξουμε τον εαυτό μας. 

Η επιρροή της οικονομικής κρίσης στην τέχνη 

Ομολογουμένως, στα χρόνια της κρίσης αναγκάστηκα, προκειμένου να ανταπεξέλθω στις οικονομικές μου υποχρεώσεις, να αυξήσω τις ώρες εργασίας λόγω πτώσης του ωρομίσθιου. Αυτό μεταφράζεται σε λιγότερο ελεύθερο χρόνο, αφιερωμένο ειδικά στη μελέτη κιθάρας, ανάγνωσης βιβλίων, αλλά και στη σωματική μου ανάπαυση. Πάραυτα, την ίδια περίοδο είμαι πιο δημιουργικός καλλιτεχνικά μιλώντας από ποτέ: με τους Ciccada ηχογράφησα ήδη δύο δίσκους και τώρα ετοιμάζουμε τον τρίτο, παράλληλα συμμετείχα σε ερασιτεχνική θεατρική ομάδα με την οποία ανεβάσαμε στο θέατρο Τέχνης το έργο «Μυστήριο» του Μαγιακόφσκι, επίσης  παρακολούθησα για ένα χρόνο μαθήματα παραδοσιακών χορών, πριν ένα χρόνο ολοκλήρωσα τη συγγραφή του εν λόγω βιβλίου, πρόσφατα επιμελήθηκα και έπαιξα ζωντανά μουσική στη θεατρική παράσταση «Ο τελευταίος Αντάρτης» σε σκηνοθεσία Αντρέα Ζαφείρη, ενώ αυτό το διάστημα παρακολουθώ και  σεμινάριο δημιουργικής γραφής στο Ε.Κ.Π.Α. Επομένως, η οικονομική κρίση έβλαψε σίγουρα την τσέπη μου περιορίζοντας αρκετά κάποιες επιλογές και απολαύσεις σχετικές με την τέχνη, όμως δεν παρεμπόδισε τη δημιουργική μου ενασχόληση με αυτή, μάλλον το αντίθετο.  
  
Η σχέση με τη μουσική 

Ασχολούμαι με την μουσική από τα παιδικά μου χρόνια. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών σπουδών μου στην ελληνική φιλολογία σπούδασα πιο επισταμένα μουσική και πήρα πτυχία κλασικής κιθάρας και φούγκας. Επίσης, αποτελώ από το 2005 ιδρυτικό μέλος  μαζί με τον Νίκο Νικολόπουλο του προοδευτικού ροκ συγκροτήματος Ciccada με τους οποίους εκτός από δισκογραφική παραγωγή (δύο δίσκους, ένα EP) έχουμε στο ενεργητικό μας και αρκετές συναυλίες σε Ελλάδα  και μια φορά στο εξωτερικό. Το τελευταίο χρόνο ανήκω και στις τάξεις των Lunatics, μιας γνωστής tribute band  των Pink Floyd.  Πάνω από όλα, η μουσική για μένα και δη η ροκ είναι τρόπος ζωής, «καταφύγιο» έκφρασης, ατραπός «διαφυγής», πηγή ευψυχίας, με λίγα λόγια πανάκεια. 
 
Επόμενα συγγραφικά σχέδια

Σκοπεύω αρχικά να γράψω ένα μυθιστόρημα, έχω ξεκινήσει  ήδη την προεργασία.  Μετά είναι πολύ πιθανό να «ξαναπιάσω» την ιστορία και να γράψω  διδακτορική  διατριβή πάνω σε θέμα που δεν αποκλείεται   να έχει πάλι σχέση με τη μουσική.