Η Χριστίνα – Παναγιώτα Γραμματικο­πούλου γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ το 1978. Μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσ­σαλονίκη. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πολυ­τεχνείου Άαχεν και τελειόφοιτος του Προ­γράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Δημιουργικής Γραφής με κατεύθυνση «Συγγραφή» του Πανεπιστημίου Δυτι­κής Μακεδονίας. Εργάζεται ως Καθηγή­τρια Γερμανικής Γλώσσας. Ασχολείται με τη συγγραφή από την παιδική της ηλικία.

Το 2016 βραβεύτηκε με Έπαινο στον 2ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Μίμης Σου­λιώτης» για διήγημά της που εκδόθηκε σε συλλογική έκδοση. Το 2017 ο Ελλη­νικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδος (Ε.Π.Ο.Κ.) τής απένειμε το Α’ Βραβείο για δοκίμιό της στα πλαίσια του 7ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνι­σμού εις μνήμην Βίκυς Ζαχαρίου – Δη­μήτρη Μανιού. Το έργο Persona Gramma είναι η πρώ­τη της ποιητική συλλογή.

Για το «Persona Gramma»… σε πρώτο πρόσωπο

Το «Persona Gramma» είναι αποτέλεσμα των  σπουδών μου στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» με κατεύθυνση «Συγγραφή» στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα και περιλαμβάνει δύο ποιητικές συλλογές.
 
Η πρώτη, με τίτλο «38», προέκυψε το καλοκαίρι του 2016 και ολοκληρώθηκε το μήνα Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Χωρίζεται σε δύο μέρη που φέρουν τους τίτλους «Εγωισμοί» και «Αντανακλάσεις» αντίστοιχα. Περιλαμβάνει μοντέρνα ποίηση σε ελεύθερο στίχο.
 
Η δεύτερη, με τίτλο «Ποιήματα για το Πολικό Αρκουδάκι», γράφτηκε το Σεπτέμβριο του 2015 στα πλαίσια του μεταπτυχιακού ως εργασία εξαμήνου στο μάθημα «Ποίηση και Στιχουργική» του κ. Ευριπίδη Γαραντούδη, Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρόκειται για κλασική ποίηση με ομοιοκαταληξία (προσωπική ποίηση, σονέτο, μίμηση του δημοτικού τραγουδιού).

 
Η έμπνευση στα χρόνια της κρίσης…

Για μένα η κρίση σε κάθε της έκφανση αποτελεί πηγή έμπνευσης. Τα φαινόμενα, με τα όποια καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι – οι ελλείψεις στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης (φαγητό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέρηση σε διάφορα επίπεδα), η πολιτική αστάθεια, η εγκληματικότητα, καθώς και η γενικότερη ηθική πτώση και διαφθορά – δε θα ήταν δυνατό να με αφήνουν αμέτοχη.

Έχω σπουδάσει Πολιτική και θεωρώ τόσο τον ποιητή όσο και τον καλλιτέχνη γενικότερα πολιτικό ον, που δεν μπορεί να νοηθεί αποκομμένο από τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της εποχής του: αντίθετα, είναι ο υποκειμενικός τους εκφραστής.

Καταγράφει, θα λέγαμε, με τρόπο δημιουργικό – μέσω του εργαλείου του, της γλώσσας, και των εκάστοτε μορφολογικών της μέσων που του ταιριάζουν – όσα συμβαίνουν γύρω του, ενώ παράλληλα ασκεί και την προσωπική του κριτική, ανάλογα με την προσωπικότητα και τα βιώματά του. Το «Persona Gramma» είναι ένα έργο, όπου κυριαρχεί η κοινωνική μου ευαισθησία και η αγανάκτηση για όσα με ενοχλούν. Ενέχει όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά.

Η σχέση με τη λογοτεχνία…

Η αγάπη μου για τη λογοτεχνία, ιδίως τη γερμανική, με έκανε να γίνω φιλόλογος. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με συνάρπαζε να διαβάζω. Την ώρα εκείνη φαντάζομαι τον άνθρωπο που έγραψε το κείμενο. Τον κόπο, την προσπάθεια, την ακατάπαυστη δημιουργικότητά του – ανεξάρτητα από την εποχή του. Αισθάνομαι κοινωνός των ιδεών και των σκέψεών του. Ο συγγραφέας ή ποιητής με εισάγει στο δικό του κόσμο, μοιράζεται ένα κομμάτι του εαυτού του μαζί μου. Προσπαθώ, όταν αυτό είναι δυνατό, να διαβάζω τα έργα στο πρωτότυπο κείμενο, για να μπορώ να αντιληφθώ όλα τα παραπάνω ακριβέστερα.
 
Εδώ θα αναφέρω μόνο τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς και ποιητές. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι: Νίκος Καζαντζάκης, Γιώργος Χειμωνάς, Γεώργιος Βιζυηνός, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Πηνελόπη Δέλτα, Σώτη Τριανταφύλλου, Μισέλ Φάις· στη δεύτερη οι: Γιώργος Σεφέρης, Κώστας Καβάφης, Τίτος Πατρίκιος, Κική Δημουλά, Νίκη Χαλκιαδάκη, Νίκη Κωνσταντοπούλου, Κατερίνα Λιάτζουρα και  Παναγιώτης Αρβανίτης.
 
Μπορεί ένα καλό βιβλίο να «σώσει» την ψυχή μας;

Φυσικά και μπορεί. Το καλό βιβλίο, την κατάλληλη στιγμή, κρύβει θησαυρούς για την αιωνιότητα. Μπορεί να «οπλίσει» τον αναγνώστη και να τον βοηθήσει να βγει από το πιο σκοτεινό τέλμα. Σε μένα την ίδια, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, έπαιξε το ρόλο αυτό το έργο του Πάουλο Κοέλιο, «ο Αλχημιστής». Με καθόρισε και μου έδωσε δύναμη να πορευτώ, όταν τα αδιέξοδα έμοιαζαν απροσπέλαστα.

Τα επόμενα συγγραφικά σχέδια…

Αυτήν την περίοδο συγγράφω ένα κατασκοπικό μυθιστόρημα και μία σειρά διηγημάτων, ενώ ήδη «δουλεύω» στο μυαλό μου την επόμενη ποιητική μου συλλογή.