Το βιβλίο του Γιάννη Τσιρώνη με τίτλο «Η μετακαπιταλιστική Άνοιξη και ο μαρασμός των ιδεολογιών» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την Πέμπτη, 21 Δεκεμβρίου, στις 7 μμ, στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Θεοχαράκη (Β. Σοφίας 9 και Μέρλιν 1). Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Νίκος Βούτσης, πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Σκορίνης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ – Συγγραφέας και Γιώργος Καραμέρος, αντιπεριφερειάρχης Αττικής.

Συντονίζει ο δημοσιογράφος, Κώστας Αρβανίτης.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ο 20ος αιώνας σημαδεύτηκε από την σύγκρουση ανάμεσα στα οικονομικά συστήματα του υπαρκτού σοσιαλισμού και του καπιταλισμού. Μία εξ ίσου σημαντική σύγκρουση σημάδεψε τον Δυτικό κόσμο: Αυτή ανάμεσα στην ανεξέλεγκτη οικονομία της αγοράς και την σοσιαλδημοκρατία.

Η ελεύθερη οικονομία οδήγησε στη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 30, στον εκφασισμό της Ευρώπης και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος δεν ήταν απλά μία σύρραξη από αυτές που ταλάνισαν διαχρονικά την «σκοτεινή ήπειρο» όπως την αποκαλεί ο Μαζάουερ. Ήταν η πιο εφιαλτική προειδοποίηση για το πού μπορεί να οδηγήσει η παρακμή της αστικής δημοκρατίας: Η γενοκτονία των Εβραίων, η αντιμετώπιση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων ως υπανθρώπων, η εκδικητική απανθράκωση της Δρέσδης και των κατοίκων της από τα συμμαχικά βομβαρδιστικά, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, έδειξαν ότι η ανθρωποφαγία και με την συνδρομή της τεχνολογίας δεν έχει όρια.

Το τέλος του πολέμου σημαίνει και το τέλος της αποικιοκρατίας. Η ψυχροπολεμική σύγκρουση οδηγεί σε μία άμιλλα «ανθρωπισμού». Ο καπιταλισμός πρέπει να αποδείξει ότι οι προλετάριοι του «ελεύθερου κόσμου» ζουν καλύτερα από τους συναδέλφους τους του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Η οικονομική ανάπτυξη υποσχέθηκε ευημερία, ασφάλεια, υγεία, ίσες μορφωτικές ευκαιρίες και κοινωνική συνοχή.

Ο θρίαμβος αυτός της σοσιαλδημοκρατίας υπήρξε σύντομος. Η πετρελαϊκή κρίση γκρεμίζει τους Εργατικούς στη Μ. Βρετανία και γεμίζει πετροδολάρια τα ταμεία των αμερικανικών τραπεζών.

Ο Θατσερισμός, η κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η παγκοσμιοποίηση, σηματοδοτούν τον θρίαμβο του νεοφιλελευθερισμού και της άγριας αγοράς σε βάρος της σοσιαλδημοκρατίας.

Η αυγή του 21ου αιώνα δεν σηματοδοτεί μόνο την οριστική κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά και το οριστικό τέλος της σοσιαλδημοκρατίας.

Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για το τέλος της ιστορίας. Τα αντικειμενικά ωστόσο γεγονότα που μνημονεύονται στο βιβλίο αποδεικνύουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός οδηγείται στην αυτοκαταστροφή του και εάν αφεθεί ανεξέλεγκτος θα οδηγήσει και στην κατάρρευση τον πλανήτη και την ανθρωπότητα.

Οπότε ο ιδεολογικός αυτοματισμός του 20ου αιώνα ότι η κατάρρευση του καπιταλισμού οδηγεί στον σοσιαλισμό δεν έχει πλέον κανένα νόημα.

Ίσως κάποιες και κάποιοι διαβλέπουν εσχατολογία και απαισιοδοξία σε αυτή την απόδειξη του συλλήβδην αναπόδραστου μαρασμού των οικονομικών συστημάτων του 20ου αιώνα. Ισχύει μόνο για όσους προσπαθούν να διαβάσουν το μέλλον με τα εργαλεία του παρελθόντος.

Οι καπιταλιστές δεν κυριάρχησαν επειδή άρπαξαν την γη από τους φεουδάρχες αλλά επειδή τα δικά τους μέσα παραγωγής έγιναν πιο αποδοτικά από την έγγεια πρόσοδο πολύ πριν παρακμάσει η φεουδαρχία. Ούτε ηττήθηκε ο καπιταλισμός επειδή άλλαξαν χέρια τα μέσα παραγωγής στην Ρωσία. Η πραγματική επανάσταση είναι η ανάπτυξη νέων παραγωγικών μοντέλων, που να μην στηρίζονται στην υπερσυσσώρευση και την αέναη μεγέθυνση!

Η νέα οικονομία είναι ήδη εδώ παρούσα. Τα νέα μοντέλα διακυβέρνησης είναι εδώ παρόντα. Είναι στο χέρι μας και υποχρέωση μας να οικοδομήσουμε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία εδώ και τώρα. Είναι στο χέρια μας και υποχρέωση μας να κυβερνήσουμε εναλλακτικά εδώ και τώρα. Είναι στο χέρι μας και υποχρέωση μας να υπερασπιστούμε τον άνθρωπο και το περιβάλλον του εδώ και τώρα.

Δεν έχουμε δικαίωμα να περιμένουμε τον σοσιαλισμό γιατί το τέλος του καπιταλισμού ίσως είναι ένας μεταβιομηχανικός Αρμαγεδώνας. Μόνο η ωρίμανση ενός νέου επαναστατικού υποκειμένου εδώ και τώρα μπορεί να αποτρέψει τον Αρμαγεδώνα και να οδηγήσει στη μετακαπιταλιστική άνοιξη.