Βγαίνει χωρίς να κοιτάξει πίσω της. Την ξιπάζει ο εαυτός της. Τον είχε για μικρό μέχρι τώρα. Αναζητά μέσα της απελπισία και φόβο. Μάταια. Δεν τα βρίσκει πουθενά. Παύει την αναζήτηση. Ψάχνει και το πένθος που την ακολουθούσε απ’ τη στιγμή που βρέθηκε δίπλα του. Το βρίσκει να παραμονεύει. Το πετά παράμερα, βηματίζει από πάνω του και προχωρά. Ύστερα ντύνεται τη νύχτα. Για να την πάρει μαζί της κι αυτήν και να την παραμερίσει. Μαζί με το βάρος τόσων και τόσων χρόνων.

Ads

Παίρνει το δρόμο της. Γυμνή απ’ όλα. Και λίγο πιο ανάλαφρη. Σκορπίζει πίσω της μικρά κουρέλια και κομμάτια απ’ όσα έχει ζήσει. Για να μικρύνει το φορτίο που ακόμα στους ώμους της γαντζωμένο είναι. Μέχρι να βρει απάγκιο για να κάτσει και ν’ αρχίσει το ξεκαθάρισμα. Κινά γι’ αλλού. Για το λιβάδι όπου έχουν ξεραθεί οι αντιθέσεις του καλού και του κακού, του άσπρου και του μαύρου. Παίρνει μαζί της θάρρος κι ανυπομονησία για ένα άλλο Εγώ, προσμονή κι ελπίδα. Και νερό για να φυτέψει τα δέντρα της δικής της ζωής.

Οι Μικρές καθημερινές (!) ιστορίες της ψυχολόγου – ψυχοθεραπεύτριας Μαρίας Σαμαρτζή – Παπαδοπούλου, αποτελούν 30 μοναδικές αποτυπώσεις των συγκλίσεων αλλά και των αντιθέσεων που βιώνουμε όλοι στις ζωές μας κάθε μέρα, σε όλα τα χρόνια μας, άλλοτε έντονα μα πάντοτε διαλεκτικά και κυρίως ανθρώπινα.

image

Ads

Σε πρώτο πρόσωπο: 

Για τις Μικρές Καθημερινές (!) Ιστορίες

«Τριάντα ιστορίες που και με το μέγεθός τους ακόμα, που έχει κρατηθεί σκόπιμα μικρό, υπογραμμίζουν και μεταφέρουν όλη την ένταση του γεγονότος το οποίο περιγράφουν, όλη τη συναισθηματική γκάμα που χαρακτηρίζει τις αλληλεπιδράσεις των ηρώων τους, όλη τη δύναμη της ανατροπής στην οποία συχνά αυτοί οδηγούνται. Εμπνευσμένες από αφηγήσεις και βιωματικές εμπειρίες έρχονται να μας μιλήσουν για πλευρές της σύγχρονης πραγματικότητας που λαμβάνουν χώρα δίπλα μας ή και μέσα μας»

Η έμπνευση στα χρόνια της κρίσης

«Πολύμορφη, πολυεπίπεδη και πολλαπλή. Τα ερεθίσματα σε καιρούς οποιασδήποτε κρίσης, πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, χτυπούν την πόρτα των αισθήσεων ενός συγγραφέα διαρκώς. Όταν στρέψει κανείς το βλέμμα σε ό,τι συμβαίνει, αν  επιτρέψει να τον αγγίξουν ήχοι από τα τεκταινόμενα, δημιουργείται κάτι σαν εσωτερική παρότρυνση και παρόρμηση να τα αποτυπώσει και στο γραπτό λόγο. Και αυτή η αποτύπωση συχνά έχει και μια χροιά εσωτερικής γαλήνης και κάθαρσης»

Η σχέση με τη λογοτεχνία

«Διαβάζω πολύ, κάθε είδους λογοτεχνία, από παιδί. Και πριν από αυτό άκουγα τους δικούς μου να μου διαβάζουν και να συζητούν για λογοτεχνία και νομίζω πως μπορώ να νιώσω τα αχνάρια από τα παλιά και τα νέα αναγνώσματα απάνω μου, γιατί πάντα ένιωθα τους ήρωες να ζωντανεύουν και να μου μιλούν. Και πάντα έγραφα, έπαιζα και παίζω με τις λέξεις και τις έννοιες μέχρι αυτές να αποδώσουν το νόημα που έχει διαμορφωθεί στη σκέψη και το συναίσθημά μου». 

Μπορεί το καλό βιβλίο να «σώσει» την ψυχή μας;

«Φυσικά και αδιαμφισβήτητα. Το βιβλίο μπορεί κυριολεκτικά να θεραπεύσει αρκεί να το αφήσουμε να λειτουργήσει με το σωστό τρόπο. Μπορεί να πιάσω ένα βιβλίο, να σερφάρω στις σελίδες του και να μην αφήσω να με αγγίξει τίποτα από αυτό. Σε αντίθετη περίπτωση αν ‘μπω μέσα’ σε αυτό που διαβάζω και μελετώ με τη διάθεση να επιτρέψω να γίνει ο καθρέφτης – θεραπευτής μου,  με έναν ανεπανάληπτο τρόπο θα μου στείλει πίσω μια αντανάκλαση κάποιων δικών μου πλευρών, ώστε να μπορέσω να οδηγηθώ σε μια μορφή αυτογνωσίας, κατά μία έννοια, η οποία μπορεί να είναι συχνά λυτρωτική». 

Επόμενα συγγραφικά σχέδια…

«Κάποιοι μονόλογοι. Υπήρχαν ορισμένοι ‘χαρακτήρες’ που μου ‘χτυπούσαν’ για χρόνια την πόρτα. Ήρθε η ώρα να την ανοίξω διάπλατα και να τους επιτρέψω να ξεδιπλωθούν και να ακουστούν». 

* Η Μαρία Σαμαρτζή – Παπαδοπούλου γεννήθηκε στα Λουτρά Μυτιλήνης. Έζησε εκεί μέχρι τα δεκαοχτώ της χρόνια. Άφησε το νησί «σπρωγμένη» από την αγάπη για τη μάθηση και την ανάγκη να γνωρίσει τον κόσμο. Σπούδασε ανθρωπιστικές επιστήμες στην Ελλάδα και την Αγγλία. Εργάστηκε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.) με κύρια συμμετοχή σε έρευνες που αφορούσαν γυναικεία θέματα και θέματα υγείας. Επίσης εργάστηκε ως επιστημονική συνεργάτις στο Ογκολογικό Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας». Αποτελέσματα της δουλειάς της έχουν ανακοινωθεί σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό κι έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά. Με ενεργό συμμετοχή σε γυναικείες οργανώσεις και την ιδιότητα της ως ψυχοθεραπεύτριας έχει δώσει δεκάδες διαλέξεις πάνω σε γυναικεία θέματα και θέματα ψυχικής υγείας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ως προσκεκλημένη γυναικείων φορέων καθώς και ως ομιλήτρια των Ελεύθερων Ανοιχτών Πανεπιστημίων. Διηγήματά της, με κυρίαρχες μορφές γυναικείους χαρακτήρες, έχουν δημοσιευθεί στο Λεσβιακό λογοτεχνικό περιοδικό Αιολικά Φύλλα.