Δύο νέα βιβλία Ιστορίας, που εξέδωσε το Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, επιχειρούν να μια διαφορετική προσέγγιση για τη διδασκαλία της Ιστορίας, στην πολύπαθη από τις εθνοτικές συγκρούσεις μέχρι το πρόσφατο παρελθόν περιοχή των Βαλκανίων. 

Τα βιβλία αυτά προορίζονται για τη διδασκαλία της Ιστορίας στα βαλκανικά κράτη και στοχεύουν στην κατανόηση μεταξύ των λαών μέσα από την υιοθέτηση μιας κριτικής ματιάς της Ιστορίας.

Καλύπτουν την περίοδο από τον Ψυχρό Πόλεμο έως και το έτος 2008 και έτσι συμπληρώνουν τα τέσσερα προηγούμενα βιβλία του Κέντρου, που εκτείνονται μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Στις δυο νέες αυτές εκδόσεις συνέβαλαν η καθηγήτρια Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Χριστίνα Κουλούρη και ο ιστορικός Κώστας Καρράς, οι οποίοι παρουσίασαν στο Ευρωκοινοβούλιο τις νέες εκδόσεις. 

Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν μαζί με τον ευρωβουλευτή του Ποταμιού Γιώργο Γραμματικάκη, η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ουλρίκε Λούνατσεκ (Αυστρία, Πράσινοι) και οι ευρωβουλευτές Εντουάρντ Κουκάν (Σλοβακία, Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα), Τάνια Φαγιόν (Σλοβενία, Σοσιαλδημοκράτες), Κνουτ Φλέκενστάιν (Γερμανία, Σοσιαλδημοκράτες) και Ιβάν Γιάκοβτσιτς (Κροατία, Φιλελεύθεροι). 

O επίτροπος για την Πολιτική Γειτονίας και τη Διεύρυνση της ΕΕ Γιοχάνες Χαν χαιρέτησε την εκδήλωση, τονίζοντας ότι η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που έχει λάβει το Κέντρο ήταν μια καλή επένδυση για την κατασκευή «λεωφόρων για την Παιδεία». Συνεχάρη στη συνέχεια τους συντελεστές για την επιμονή τους να εργάζονται με συνέπεια παρά τις πολλές και έντονες αντιδράσεις. 

Ο κ. Γραμματικάκης στην ομιλία του αναφέρθηκε στο ρόλο που διαδραματίζουν τα σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας, αποτυπώνοντας συχνά μια εθνοκεντρική, περιορισμένη οπτική των ιστορικών γεγονότων, που αποστερεί τους μαθητές από τη δυνατότητα να κατανοήσουν πραγματικά την Ιστορία και να αντλήσουν τα κατάλληλα διδάγματα. 

«Τα βιβλία του Κέντρου είναι μια πρωτοποριακή επιλογή», πρόσθεσε ο ευρωβουλευτής. «Δεν φιλοδοξούν να αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα εγχειρίδια γράφοντας μια ενιαία εκδοχή της Ιστορίας, αλλά να την ξαναγράψουν διδάσκοντας Μέθοδο αντί για Περιεχόμενο.

Έτσι, η Ιστορία θα γίνει ένα εργαλείο κριτικής σκέψης, ένα εργαλείο για την ερμηνεία γεγονότων ως συνέπειες ανθρώπινων επιλογών και όχι στερεοτύπων. Περισσότερο από ποτέ, οι αντιλήψεις αυτές είναι επίκαιρες, αφού στην ίδια την Ευρώπη αλλά και στους γείτονές της ορθώνονται και πάλι ιδεολογίες και πρακτικές μισαλλοδοξίας και φανατισμού».