«Η Πέτρα είναι το οριστικό τέλος και η θεμελιώδης αρχή σε έναν κόσμο ρευστό, κιβωτός που ευαγγελίζεται τη συνέχεια από κάτι που φεύγει, αλλάζει, μετουσιώνεται. Είναι ταυτόχρονα το σφράγισμα της ψυχής στα έγκατα της απόγνωσης και ο θεμέλιος λίθος της ελπίδας, το σκαλοπάτι που οδηγεί προς τη λύτρωση». Η Ανδρονίκη Δημητριάδου, γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, ζει και εργάζεται στην πόλη της. Ασχολείται κυρίως με τη λογοτεχνική μετάφραση. Η Πέτρα και Ευαγγέλιο είναι το πρώτο της ποιητικό βιβλίο από τις εκδόσεις vakxikon.gr. 

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο…

Το τελευταίο μου βιβλίο είναι και το πρώτο μου. Ένα τραγικό προσωπικό βίωμα με ώθησε στο να καταγράψω και να θελήσω να μοιραστώ τα συναισθήματα που μου προκάλεσε. Ο τίτλος «Πέτρα και Ευαγγέλιο» ξαφνιάζει τον αναγνώστη.  Ωστόσο, διαβάζοντας τη συλλογή, αναγνωρίζει πως η Πέτρα είναι ταυτόχρονα το οριστικό τέλος και η θεμελιώδης αρχή σε έναν κόσμο ρευστό, διαρκώς μεταβαλλόμενο, η κιβωτός που ευαγγελίζεται τη συνέχεια από κάτι που φεύγει, αλλάζει, μετουσιώνεται. Είναι ταυτόχρονα το σφράγισμα της ψυχής στα έγκατα της απόγνωσης και ο θεμέλιος λίθος της ελπίδας, το σκαλοπάτι που οδηγεί προς τη λύτρωση. Υπάρχουν δύο είδη πόνου, ο πόνος που μας πληγώνει και ο πόνος που μας αλλάζει. Η ελπίδα γεννιέται, όταν ο πόνος μας αλλάζει προς το καλύτερο, μας εξυψώνει στη σφαίρα της αναγέννησης.

Πως αναζητάτε την έμπνευση μες στα χρόνια της κρίσης;

Δεν την αναζητούσα ποτέ, ούτε και τώρα. Με βρίσκει πάντα εκείνη, όποτε αποφασίσει να μου κάνει τη χάρη. Συνήθως, τα γεγονότα που σημαδεύουν τη ζωή μου, το περιβάλλον και τους ανθρώπους γύρω μου ζυμώνονται με υπομονή, επεξεργάζονται σταδιακά και το απόσταγμά τους  ρέει ως μία επιτακτική ανάγκη που ξεπηδά αυθόρμητα. Πρόκειται για μία διαδικασία που δεν ελέγχεται, όπως ακριβώς γεννιέται ο έρωτας.

Ποια είναι η σχέση σας με τη λογοτεχνία;

Αμφίδρομη και διαχρονική. Μου πρόσφερε διαρκώς την ευκαιρία να περιπλανηθώ στις διαδρομές της και το έναυσμα να βυθιστώ σε κόσμους ανεξερεύνητους. Κι εγώ, δεδομένων των συνθηκών που επικρατούσαν κάθε φορά, της χάριζα πάντα τον καλύτερο εαυτό μου. Διάβαζα λογοτεχνία και έγραφα ποιήματα, διηγήματα και μυθιστορήματα από παιδί, χωρίς ποτέ να σκεφτώ να τα εκδώσω. Με συντρόφευε αγόγγυστα πιστή σε όλα τα στάδια της ζωής μου, αρωγός και συνοδοιπόρος.

Μπορεί ένα καλό βιβλίο να «σώσει» την ψυχή μας;

Οπωσδήποτε! Η σωτηρία της ψυχής προϋποθέτει το να δεχτείς να θυσιάσεις το «εγώ» σου στο βωμό της παραδοχής της αδυναμίας σου, στο να αποδεχτείς ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω σου.  Διαβάζοντας, το «εγώ» μεταβάλλεται σε «εσύ», «εμείς», «αυτοί» και ανακαλύπτει την πραγματική του φύση, την ουσία του. Πιστεύω πως ένα καλό βιβλίο αποτελεί βάπτισμα στο καθαρτήριο πυρ, ακόμη και αν πρόκειται  η πένα του να βουτήξει σε κόλαση συναισθημάτων και σκέψεων. Προσωπικά, το διάβασμα με βοήθησε στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου να μη χάσω τον εαυτό μου.

Τα επόμενα σχέδιά σας;

Μακροπρόθεσμα σχέδια έχω πάψει να κάνω εδώ και πολύ καιρό. Το σήμερα είναι το μόνο σίγουρο που υπάρχει. Το μακρινό αύριο είναι αμφιλεγόμενο όσο και ρευστό. Οπωσδήποτε υπάρχει κάποια επόμενη συλλογή που περιμένει υπομονετικά στο συρτάρι. Ο χρόνος θα δείξει.

* Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής Πέτρα και Ευαγγέλιο θα πραγματοποιηθεί αύριο Παρασκευή στις 14.00 στο Φιλολογικό Καφενείο (Περίπτερο 13) στο πλαίσιο της 12ης Διεθνής Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Θα μιλήσουν ο βιβλιοκριτικός Δήμος Χλωπτσιούδης και οι ποιήτριες Αναστασίου Γκίτση και Μαρία Καρδάτου.