Στη δεκαετία του ’90, η Renault ήταν ο κατασκευαστής “αυτοκινήτων για διαβίωση”. Ως εφευρέτης του πρώτου MPV το 1984 με το Espace, πετυχαίνει ξανά το 1996 σχεδιάζοντας το πρώτο compact MPV στην αγορά, ένα όχημα με χώρο επιβατών γεμάτο καινοτομίες.
 
Πριν από 25 χρόνια, ο Louis Morasse ήταν ο σχεδιαστής εσωτερικού του προγράμματος Megane Scenic. Μας περιγράφει πώς σχεδιάστηκε αυτό το μοντέλο από μέσα προς τα έξω.
 
Το 1991, η Renault παρουσιάζει το Scenic concept car, γνωστό και ως “Πρόσκληση για ταξίδι” στο κοινό στην έκθεση αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης. Ένα compact MPV σε σχήμα υπερ-καινοτόμου “αυτοκινήτου κουκούλι” που θα προετοίμαζε το έδαφος για το πρώτο compact MPV στην αγορά: το Megane Scenic, πέντε χρόνια αργότερα. Τώρα, γνωστό ως Scenic, αυτό το απαράμιλλο μοντέλο best seller θα γινόταν εμβληματικό. Η συμμετοχή στο σχεδιασμό του ήταν ευλογία για τους σχεδιαστές εκείνης της εποχής.
 
“Η ευκαιρία να σχεδιάσουμε ένα όχημα από μέσα και δουλεύοντας προς τα έξω έρχεται μόνο μία φορά στη διάρκεια της ζωής σου.” – Louis Morasse
 
Ένα project μοναδικό στην κατηγορία του
Στη δεκαετία του ’90, το Espace και το Megane Scenic ήταν οι πρωταθλητές των “αυτοκινήτων για διαβίωση” στη Renault. Πρέπει να ειπωθεί ότι οι προδιαγραφές για το μελλοντικό Megane Scenic ήταν πολύ σαφείς στο μυαλό των σχεδιαστών του έργου, συμπεριλαμβανομένου του Louis Morasse: κάθε επιβάτης είχε δικαίωμα στη δική του θέση, τα επίπεδα φωτισμού ήταν κρίσιμα, η θέση του καθίσματος ήταν ψηλά για να δώσει μια καλύτερη άποψη του δρόμου, όλα έγιναν για την εμπειρία επί του σκάφους. Συνοψίζοντας, τα MPV της Renault έπρεπε να ταξιδεύουν τον επιβάτη, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά.
 
Με τέτοιες φιλοδοξίες, το project Megane Scenic ήταν μοναδικό: το όχημα θα ήταν σχεδιασμένο από μέσα, δοελεύοντας προς τα έξω. Το interior engineering γεννήθηκε.
Η εξωτερική γραμμή του Megane Scenic ήταν σταθερά της εποχή της, με ελλείψεις και απαλά στρογγυλά σχήματα. Η σχέση με τον Megane καλλιεργήθηκε προσεκτικά.
 
“Με το Scenic, κάθε επιβάτης είχε προτεραιότητα. Δεν ήταν τιμωρία να καθίσουμε πίσω στο Scenic”, είπε ο Louis Morasse.
 
Εκείνη την εποχή, η μόδα ήταν τα σαλόνια GTi, αυτοκίνητα που είχαν σχεδιαστεί για τον οδηγό. Ωστόσο, το Megane Scenic απευθυνόταν σε οικογένειες. Στη Renault, οι σχεδιαστές ανέλαβαν την πρόκληση να δώσουν προτεραιότητα σε όλους τους επιβάτες. Έτσι, το εσωτερικό περιλάμβανε πέντε μεμονωμένα καθίσματα, έναν ασυνήθιστο βαθμό αρθρωτότητας, μια σειρά από αποθηκευτικούς χώρους και ένα ευρύχωρο πορτ μπαγκάζ. Το διπλό εσωτερικό πάτωμα έκρυβε τη σήραγγα μετάδοσης για να δώσει ένα επίπεδο δάπεδο. Αυτό το χαρακτηριστικό δεν ήταν απλώς για αισθητικούς λόγους: επέτρεψε πολλούς κρυμμένους αποθηκευτικούς χώρους και ανυψωμένη θέση για επιβάτες και οδηγούς, διασφαλίζοντας έτσι ορατότητα και αυξημένη ασφάλεια, τόσο ενεργητική όσο και παθητική.
 
Η επιτυχία του Megane Scenic θα ήταν άμεση και ηχηρή. Το 1999, το μοντέλο γίνεται ανεξάρτητο με την υιοθέτηση του ονόματος Renault Scenic.
 
“Το Scenic 2 και το Scenic 3 επέκτειναν τα όρια”
Το 2003, η δεύτερη γενιά Scenic έγινε σειρά, ως το μόνο MPV στον τομέα compact που προσέφερε 3 εκδόσεις: μια “κοντή” 5θέσια έκδοση στα 4,30 m, και δύο μακριές εκδόσεις Grand Scenic 5 ή 7 θέσεων στα 4,50 μέτρα.
 
Στο εσωτερικό, το Scenic 2 ενίσχυσε την ιδιοφυΐα του μεγαλύτερου αδελφού του με την προσθήκη ενός συρόμενου κεντρικού υποβραχιόνιου, κεντρικού ταμπλό με ψηφιακή οθόνη, κεντρικής κονσόλας με ανυψωμένο μοχλό ταχυτήτων και πάνω από 91 λίτρα αποθηκευτικού χώρου σε ολόκληρο το χώρο επιβατών. Το φως πλημμύριζε μέσα από το παρμπρίζ και την πανοραμική ηλιοροφή για να αυξήσει την ευρύχωρη αίσθηση του εσωτερικού.
 
Με την τρίτη γενιά, η οποία εμφανίστηκε το 2009, η ευρυχωρία ήταν απαράμιλλη. Υπήρχαν 92 λίτρα αποθηκευτικού χώρου, ενώ χώρος για γόνατα για τη δεύτερη σειρά, και ο χώρος για την τρίτη σειρά, ήταν στην κορυφή της κατηγορίας. Η ευλυγισία ωθήθηκε στα όρια με δεύτερη σειρά και κάθισμα συνοδηγού που δίπλωνε τελείως. Τα επίπεδα φωτός και η ορατότητα ενισχύθηκαν από τους πίσω στύλους παρμπρίζ. Ο χώρος επιβατών ήταν λουσμένος στο φως.
 
“Ήμασταν στην κορύφωση των αυτοκινήτων για διαβίωση τη δεκαετία του ’90 στη Renault. Θέλαμε στ’ αλήθεια ένα πραγματικό οικογενειακό όχημα με θέση για όλους”, θυμάται ο Louis Morasse, ο οποίος βοήθησε να επιτευχθεί αυτή η κορύφωση.

Ads

Δείτε το πλήρες άρθρο με τις φωτογραφίες κάνοντας κλικ εδώ