Η αναμονή των φίλων του μπάσκετ αρκετά κράτησε, καθώς η μεγάλη στιγμή για την πρεμιέρα της Ευρωλίγκας για τη σεζόν 2021022 έφτασε.

Η αρχή γίνεται σήμερα (30/9), με τον Παναθηναϊκό να αντιμετωπίζει εκτός έδρας την Μονακό (20:00, Novasports Prime).

Οι “πράσινοι” βρίσκονται από χθες (29/9) στο Μονακό με τον Δημήτρη Πρίφτη να έχει στην διάθεσή του όλους τους παίκτες του, ελπίζοντας στο καλύτερο δυνατό ξεκίνημα κόντρα στην “πρωτάρα” της διοργάνωσης.

Το πρόγραμμα της πρώτης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας περιλαμβάνει παιχνίδια (4 σήμερα-5 αύριο), τα οποία είναι πραγματικά ένα και ένα.

Αναλυτικά το πρόγραμμα της 1ης αγωνιστικής

Για τους φανατικούς του μπάσκετ το τουρνουά των 18 μονομάχων, που ξεκινάει φέτος την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη, θα είναι η απόλυτη παρέα στις εβδομάδες που θα κυλήσουν μέχρι το φάιναλ-φορ του 2022 (28-30/5) στο Βερολίνο.

Τριάντα τέσσερις αγωνιστικές, 306 ματς κανονικής περιόδου και σχεδόν κανένα … δεν μπορεί να θεωρηθεί άνευ σημασίας. Το φετινό σλόγκαν της EuroLeague αποδίδει επακριβώς την ουσία αυτού του πρωταθλήματος. “Κάθε παιχνίδι μετράει” (όπως κάθε ριμπάουντ, πόντος, ασίστ, κλέψιμο, λάθος, βάλτε ότι θέλετε).

Το πρώτο παιχνίδι της 30ής Σεπτεμβρίου, έχει την ίδια σημασία με εκείνο της 8ης Απριλίου, όταν και ολοκληρώνεται η regular season.

Εδώ η κανονική περίοδος δεν είναι “παιδική χαρά”, η νίκη είναι το ζητούμενο, η ήττα πληγώνει, τα ματς διαδέχονται το ένα το άλλο, δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πώς έχασε στο προηγούμενο παιχνίδι γιατί πρέπει να κερδίσεις το αμέσως επόμενο. Μερικές φορές σε απόσταση 48 ωρών, αν πρόκειται για τις περίφημες διαβολοβδομάδες των διπλών αγώνων.

Αλλά δεν είναι μόνο γι αυτό δύσκολη η EuroLeague. Όπως σωστά επισήμανε πρόσφατα ο Γιώργος Μπαρτζώκας: “Η διοργάνωση στην οποία μόνο οκτώ ομάδες, περνάνε στα playoff κι άλλες δέκα, σχεδόν ισοδύναμες, μένουν εκτός, συνιστούν ένα ανταγωνισμό που δεν βρίσκεις πουθενά στον κόσμο…”.

Όπως κάθε ελίτ, έτσι και η EuroLeague έχει δημιουργήσει πολλές (και καμιά φορά σφοδρές) αντιπάθειες, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο σταδιακά απέκλεισε την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτήν, μέσω των εθνικών πρωταθλημάτων. Αυτό που κέρδισε όμως στις περασμένες δυο δεκαετίες είναι η γενική αναγνώριση και η χωρίς όρους αμφισβήτηση ότι πρόκειται για την κορυφαία διοργάνωση μπάσκετ στην Ευρώπη.

Το επίπεδο της είναι ένα, μπορεί και περισσότερα σκαλιά πιο πάνω από οποιαδήποτε άλλη λίγκα, άλλωστε έχει καθιερωθεί, πλέον, και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει “παίκτης της EuroLeague”.

Αυτή η διοργάνωση λοιπόν, με τις δυο ελληνικές ομάδες και τους τέσσερις συνολικά προπονητές, είναι έτοιμη ξανά να μας προσφέρει το καλύτερο μπάσκετ που μπορούμε να δούμε επί ευρωπαϊκού εδάφους. Η εποχή της ελληνικής κυριαρχίας, βέβαια, έχει περάσει, το ξέρουμε ωστόσο ας μην τους στερήσουμε το δικαίωμα στην φιλοδοξία.

• Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα, έχασε μεν τον αρχηγό του και παίκτη – τοτέμ της διοργάνωσης (πρώτος σκόρερ, πασέρ και κάτοχος δεκάδων ρεκόρ) Βασίλη Σπανούλη, κάλυψε όμως με ακρίβεια τα κενά και τις αδυναμίες του περσινού ρόστερ, στοχεύοντας σε ένα καλό πλασάρισμα στη βαθμολογία της κανονικής περιόδου, άρα πρόκριση στα playoffs.

• Ο “καινούργιος” Παναθηναϊκός του Δημήτρη Πρίφτη θέλει να αφήσει πίσω του την περσινή καταστροφική χρονιά, να ξαναγίνει η ομάδα που μπορεί να τιμά την ένδοξη ιστορία της.

Με βάση τα όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια 13-14 ομάδες δίνουν τη μάχη της πρόκρισης στα playoffs, με το κονκλάβιο των ισχυρών να μην αλλάζει. Από το 2016 μέχρι πέρσι, σε πέντε Final Four, οι συμμετοχές είναι ενδεικτικές για το πώς έχουν διαμορφωθεί οι συσχετισμοί των δυνάμεων.

Η ΤΣΣΚΑ δεν έχει λείψει από κανένα (έπαιξε και στα πέντε), η Φενέρμπαχτσε μέτρησε τέσσερα, η Ρεάλ Μαδρίτης τρία, η Αναντολού Εφές δύο και από μια φορά συμμετείχαν Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια, Ολυμπιακός, Λοκομοτίβ Κουμπάν, Ζάλγκιρις και Αρμάνι Μιλάνο.

Η Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Αναντολού Εφές, οι δυο ισπανικοί κολοσσοί, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα, η απαραίτητη ΤΣΣΚΑ του κόουτς Δημήτρη Ιτούδη, προβάλλουν ξανά ως τα αδιαφιλονίκητα φαβορί, με όλους τους άλλους να παλεύουν για την έκπληξη.

Θα ναι η Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου, η Αρμάνι Μιλάνο του Έτορε Μεσίνα, κάποια άλλη που δεν περιμέναμε, όπως η Μπάγερν που έφτασε ένα βήμα πριν το Final Four, ή η Ζενίτ του Τσάβι Πασκουάλ, που πέρσι έβαζε δύσκολα στην Μπαρτσελόνα;

Θα φανεί στην πορεία. Το σίγουρο είναι ότι ακόμη και οι φετινοί νεοφώτισοι, όπως η Μονακό που υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στην πρεμιέρα, αλλά και η Ούνικς Καζάν δεν πρόκειται να είναι σάκοι του μποξ.

Προσθέστε την εμπειρία σπουδαίων κλαμπ, όπως η Φενέρμπαχτσε, η Ζάλγκιρις, ο Ερυθρός Αστέρας, η βελτίωση τόσο της Βιλερμπάν όσο και της Άλμπα και βγάζουμε αμέσως το συμπέρασμα ότι όχι μόνο κάθε παιχνίδι μετράει, αλλά και κάθε ματς είναι ένας τελικός.

Η ώρα να τους δούμε λοιπόν έφτασε, έναν προς έναν μέχρι το τέλος, στο μεγάλο ραντεβού του Final Four στην Mercedes Benz Arena στο Βερολίνο, την 29η Μαΐου 2022.