Έστω και με καθυστέρηση 50 (!) ετών, η Ολυμπιακή Επιτροπή της Αυστραλίας, αναγνώρισε την προσφορά του Πίτερ Νόρμαν στο παγκόσμιο αθλητικό -και όχι μόνον- γίγνεσθαι.

Το πρόσωπο του Αυστραλού σπρίντερ, έκανε τον γύρο του πλανήτη και αποτελεί -μαζί με τους Αφροαμερικανούς, Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος, σημείο αναφοράς για τον αγώνα κατά της πάσης μορφής ανισότητας. Ήταν 16 Οκτωβρίου 1968, όταν στο βάθρο των νικητών των 200 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες κι ενώ ανακρουόταν ο εθνικός ύμνος των ΗΠΑ, ο Τόμι Σμιθ, που είχε τερματίσει πρώτος στον αγώνα, σήκωσε τη δεξιά μαύρη γαντοφορεμένη γροθιά του χαμηλώνοντας το κεφάλι, όπως έκανε και ο συμπατριώτης του, Τζον Κάρλος, που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο και σήκωνε κι αυτός την αριστερή γροθιά του, επίσης γαντοφορεμένη, θέλοντας να δείξουν τη συμπαράσταση τους στους «μαύρους πάνθηρες», το μεγάλο αφροαμερικανικό (και όχι μόνο) αντισυστημικό κίνημα στις ΗΠΑ, με αντικαπιταλιστικά και αντιρατσιστικά χαρακτηριστικά.

Ο Πίτερ Νόρμαν, που στάθηκε άξιος συμπαραστάτης των Σμιθ και Κάρλος, φορώντας ένα διακριτικό για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τιμήθηκε σήμερα με το παράσημο του «Τάγματος της Αξίας» από τους συμπατριώτες του. Ο Αυστραλός σπρίντερ, τερμάτισε δεύτερος στον τελικό με επίδοση 20.06, σημειώνοντας εθνικό ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο. Οι Αμερικανοί σπρίντερ, εμφανίστηκαν στην απονομή χωρίς παπούτσια, φορώντας μαύρες κάλτσες θέλοντας να αναδείξουν την φτώχεια των μαύρων. Ο Σμιθ φορούσε ένα μαντήλι -σύμβολο της μαύρης περηφάνιας, ενώ ο Κάρλος είχε ξεκούμπωτο το πάνω μέρος της φόρμας του, τιμώντας όλους τους Αμερικανούς εργάτες και φορώντας ένα κολιέ με χάντρες «αφιερωμένο σε όλους τους νεκρούς, από λιντσάρισμα ή κρέμασμα, για τους οποίους κανείς δεν προσευχήθηκε», όπως είχε πει τότε.

«Πρόκειται όντως για μία καθυστερημένη αναγνώριση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού. Ωστόσο, ο σεβασμός για τον Πίτερ και τις δράσεις του, εξακολουθεί και σήμερα να είναι τεράστιος. Πίστευε στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, καθ’ όλην την διάρκεια της ζωής του», δήλωσε στην σχετική τελετή και με απολογητικό ύφος ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Αυστραλίας, Τζον Κοατς και πρόσθεσε: «Χάσαμε τον Πίτερ το 2006, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ την θαρραλέα στάση του εκείνη την ημέρα. Και, φυσικά θα πρέπει να τον θυμόμαστε και ως ως πέντε φορές εθνικό πρωταθλητή και κάτοχο του ρεκόρ στα 200 μέτρα. Η αθλητική του επιτυχία δεν πρέπει ποτέ να υποτιμηθεί».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ