Πρόσφατα μετά την στυγνή δολοφονία του Τζωρτζ Φλόϊντ στις ΗΠΑ, είδαμε με ενθουσιασμό δεκάδες διάσημους μαύρους αθλητές να διαδηλώνουν και να κάνουν μαχητικές παρεμβάσεις, ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών τους.

Στην εποχή μας δεν κάνει και μεγάλη εντύπωση μία ανάλογη αντίδραση και όσοι ύψωσαν την φωνή τους και χρησιμοποίησαν την αναγνωρισιμότητα τους ενάντια στο ρατσισμό και την βαρβαρότητα, που ακόμη υφίσταται στις ΗΠΑ και πολλές άλλες χώρες, δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που είχαν άλλοι έγχρωμοι αθλητές δεκαετίες πριν.
Και δεν αναφερόμαστε στη δεκαετία του 60 και τις αντιδράσεις των μαύρων Ολυμπιονικών στο Μεξικό.

Στο όχι και τόσο μακρινό 1992, ο Κρεγκ Χότζες ένας από τους καλύτερους σουτέρ που υπήρχαν εκείνη την εποχή στο ΝΒΑ και συμπαίκτης του Μάϊκλ Τζόρνταν στους Σικάγο Μπουλς, γεύτηκε με πολύ ωμό τρόπο τον ρατσισμό.

Έκανε το «λάθος» να έχει άποψη και αρχές. Ήθελε να κινητοποιήσει τους μαύρους συναδέλφους του παίκτες του μπάσκετ, ενάντια στη βία, την κατάχρηση εξουσίας τον διαχωρισμό και την έλλειψη ίσων ευκαιριών για τους Αφροαμερικάνους και γενικότερα τις μειονότητες και τους μετανάστες.

Το καλοκαίρι του1992 οι Σικάγο Μπουλς θα βρεθούν στον Λευκό Οίκο, σύμφωνα με το έθιμο δεκαετιών κατά  το οποίο οι πρωταθλήτριες ομάδες των κύριων σπορ στις ΗΠΑ, γίνονται δεκτές από τον ίδιο τον πρόεδρο της Αμερικής.

Ανάμεσά τους είναι αδύνατο να μην ξεχωρίσεις τον Κρεγκ Χότζες, ο οποίος παίρνει μέρος στην τελετή φορώντας «ντασίκι», την παραδοσιακή λευκή ενδυμασία που συναντά κανείς στους κατοίκους της Δυτικής Αφρικής, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο σαφή αναφορά στην καταγωγή του και ταυτόχρονα ένα πολιτικό σχόλιο, που γίνεται ακόμη πιο ισχυρό όταν παραδίδει στον Τζορτζ Μπους (τον πρεσβύτερο) μια ιδιόχειρη επιστολή, που ξεκίναγε ως εξής : «εξ ονόματος των φτωχών, των ντόπιων Αμερικανών, των άστεγων…..».

Όπως θα αποκαλυφθεί αργότερα, το περιεχόμενό της δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια πολιτική διαμαρτυρία για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται από τις Αρχές. Μια κίνηση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τα κινήματα ακτιβιστών.

Η αντιμετώπιση δεν ήταν ανάλογη όμως από τον Λευκό Οίκο, τους ίδιους τους Σικάγο Μπουλς, αλλά και τον οργανισμό του ΝΒΑ, που με κομισάριο τον Ντέιβιντ Στερν, προτιμούσε περισσότερο τους αθλητές στο πρότυπο του Μάικλ Τζόρνταν.
Δηλαδή σιωπηλούς σε ότι είχε να κάνει με υποθέσεις κοινωνικής αντιπαράθεσης και αγώνων, θεωρώντας πως ο ρόλος τους έπρεπε να περιορίζεται στον αγωνιστικό χώρο.

Της επίσκεψης στον Λευκό Οίκο είχαν προηγηθεί διάφορες ενέργειες και πρωτοβουλίες του Χότζες προς τους μαύρους συμπαίκτες του, όπως η προτροπή για μποϊκοτάζ των τελικών του 1991 ανάμεσα στους Bulls και L.A. Lakers.

Στο βιβλίο του με τίτλο ‘Long Shot’ των 220 σελίδων, που φέρει τον υπότιτλο «Οι θρίαμβοι και οι δυσκολίες ενός πολεμιστή της Ελευθερίας του ΝΒΑ», ο Χότζες αναφέρει πως με αφορμή τον άγριο ξυλοδαρμό του Ρόντνι Κινγκ από τέσσερις λευκούς αστυνομικούς, μόνο και μόνο γιατί παραβίασε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, είχε απευθυνθεί στους Τζόρνταν και Τζόνσον, ζητώντας τους να υποστηρίξουν την ιδέα μιας αποχής από τον πρώτο αγώνα στο Σικάγο, που θα προκαλούσε αίσθηση και θα ερχόταν ως συνέχεια των πράξεων αντίστασης που βρίσκονταν σε εξέλιξη στο Λος Άντζελες.

“Θα ήμασταν αλληλέγγυοι στη μαύρη κοινότητα και ταυτόχρονα θα υψώναμε τη φωνή μας απέναντι στην οικονομική ανισότητα του ΝΒΑ”. Όπως έγραψε, ο Τζόρνταν του απάντησε πως ήταν «τρελός» ενώ ο Μάτζικ ότι «είναι πολύ ακραίο, φίλε». Ο Χότζες συνέχισε λέγοντας πως «αυτό που συμβαίνει στους ανθρώπους μας σε αυτή τη χώρα είναι ακραίο».

Ο αγώνας διεξήχθη κανονικά, οι Μπουλς (παρά την ήττα με 93-91) κατέκτησαν τον τίτλο με 4-1, αλλά ο Χότζες δεν χαιρόταν το ίδιο μ’ όλους τους άλλους την έναρξη της κυριαρχίας. «Η γενιά μας πέταξε την μπάλα, καθώς πολλοί από εμάς ενδιαφερόμαστε περισσότερο για το δικός μας κέρδος», πίστευε, ισχυριζόμενος πως χάθηκε η ευκαιρία για μια ενιαία δράση απέναντι στην εκμετάλλευση. «Δεν μπορούσαμε απλώς να στεκόμαστε και να κοιτάμε. Έπρεπε να βάλουμε τις ζωές μας στο κίνημα».

Αυτό ήταν ! ! !

Ο σπουδαίος αυτός παίχτης, νικητής επί τρεις σερί χρονιές του σχετικού διαγωνισμού του All Star Game στα τρίποντα, ένα επίτευγμα που έχει πετύχει μόνο αυτός και ο Λάρι Μπερντ (!).

Αυτός που μαζί με τον Τζέισον Καπόνο έχει το ρεκόρ με 25 εύστοχα τρίποντα σε ένα γύρο και 19 σερί εύστοχα σουτ τριών πόντων στον διαγωνισμό του 1991, επίδοση που ακόμα δεν έχει καταρριφθεί !! Ως μέτρο σύγκρισης μπορεί να πάρει κανείς την δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, που ανήκει στον γνωστό σε όλους Στεφ Κάρι, με μόλις έξι λιγότερα, δηλαδή 13.

Αυτός λοιπόν σε ηλικία 32 χρονών, που για τον NBA και γενικώς για το μπάσκετ μόνο απαγορευτική δεν την λες, το αντίθετο σίγουρα, ο ευαίσθητος αυτός ιδεολόγος έμεινε χωρίς δουλειά.

Οι Μπουλς δεν του έκαναν καμία πρόταση ανανέωσης. Ο ίδιος ο Χότζες υποστήριξε ότι ο τότε ασίσταντ του Σικάγο, Τζιμ Κλίμονς, του είπε ξεκάθαρα, πως ο οργανισμός ήταν προβληματισμένος από την συμπεριφορά του εκτός παρκέ και ότι όλες αυτές οι δηλώσεις και οι ενέργειές του περί ακτιβισμού έφερναν την ομάδα σε δύσκολη θέση.

Οργανωμένο το σχέδιο της εξόντωσής του, υποστήριζε ο ίδιος, καθώς “το κλίμα ήταν πολύ συντηρητικό”. Συχνά τον παρουσίαζαν ως αντιπαράδειγμα, όντας ο παίκτης που είχε βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό του. «Μην γίνετε σαν τον Χότζες», έλεγαν. Βλέπετε είχε αρθρώσει το λόγο του έναντι της καταπίεσης των μειονοτήτων, κυρίως των Αφροαμερικανών, και επιδίωκε την εξίσωση των δικαιωμάτων στο ΝΒΑ.

Ενεργός ακτιβιστής, προπομπός όσων θ’ ακολουθούσαν χρόνια μετά, έψαχνε ασκόπως για συμπαραστάτες που θα μεταφέρουν το μήνυμά του. Απορούσε που ενώ οι περισσότεροι παίκτες στο πρωτάθλημα ήταν μαύροι, σχεδόν το 75%, οι προπονητές και τα υψηλόβαθμα στελέχη σε καίρια πόστα ήταν κυρίως λευκοί. «Ανοίγουν δώδεκα θέσεις, αλλά καμία εξ αυτών δεν θα πάει σε μαύρο».

Φυσικά το ΝΒΑ αρνήθηκε κατηγορηματικά την ύπαρξη ενός σχεδίου εξοστρακισμού του ή μιας «ομερτά» που έκλεινε τα στόματα και δεν επέτρεπε σε κανέναν να μιλήσει για αυτό. Ωστόσο τα λόγια με τα οποία σχολίασε ο μεγάλος Φιλ Τζάκσον, τα γεγονότα που οδήγησαν εκτός λίγκας τον Χότζες, είναι απολύτως ενδεικτικά.

«Μου φάνηκε κι εμένα παράξενο που δεν βρέθηκε ούτε μία ομάδα να δείξει ενδιαφέρον για τον Κρεγκ. Συνήθως όταν αποφασίζαμε να αφήσουμε ελεύθερο έναν παίκτη δεχόμουν τουλάχιστον ένα διερευνητικό τηλεφώνημα από κάποιον. Και ναι, συμφωνώ ότι πια δεν μπορούσε να παίξει πολύ καλή άμυνα, αλλά πολλοί παίκτες του ΝΒΑ δεν παίζουν. Πολλοί όμως, επίσης δεν είναι ικανοί να σουτάρουν από απόσταση όπως εκείνος»

Τελικά ήταν αυτός που τον επανέφερε στο ΝΒΑ, ως βοηθό του στους Λος Άντζελες Λέικερς, αποκαθιστώντας το όνομά του.

Ο Κρεγκ Χότζες συνέχισε και έκλεισε την καριέρα του στην Ευρώπη.

Δίκαια θεωρείται ένας πρωτοπόρος του αγώνα των μαύρων αθλητών όχι μόνο για ίσα δικαιώματα, αλλά και αλλαγής στον τρόπο που αντιμετωπίζουν πλέον πολλοί διάσημοι αστέρες, τον ρόλο και την ευθύνη τους απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα.