Με αφορμή τις απίστευτες εμφανίσεις του γεννημένου στη Νέα Υόρκη NBAer, Αντρέι Μπλατς, ο οποίος ακόμα και με τραυματισμένο πόδι, σφίγγει τα δόντια και αγωνίζεται με πάθος με τα χρώματα των Φιλιππίνων, πολλοί διερωτήθηκαν: «Τι δουλειά έχει ένας Αμερικάνος στις Φιλιππίνες;». Πως οι παίκτες αποκτούν εν μία νυκτί και με το αζημίωτο διαβατήρια ξένων χωρών; Το φαινόμενο των νατουραλιζέ, δηλαδή παικτών άλλων χωρών να παίρνουν την υπηκοότητα χωρών που αντιπροσωπεύουν στο παρκέ, δεν σπανίζει.

Το φαινόμενο του Αντρέι Μπλατς δεν είναι το μοναδικό στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας καθώς πολλοί παίκτες με αντάλλαγμα κάποιο μισθό ή και περισσότερες πιθανότητες για ένα καλύτερο συμβόλαιο σε κάποια ευρωπαϊκή ομάδα διαλέγουν να εκπροσωπήσουν ξένη εθνική ομάδα. Για παράδειγμα, ο γεννημένος στο Κονγκό, Σερζ Ιμπάκα υπερασπίζεται τα καλάθια της Ισπανίας, ο Αμερικανός Όλιβερ Λαφαγιέτ, φοράει τη φανέλα της Κροατίας, ο Αμερικανός Πιού Τζέτερ αγωνίζεται με τα χρώματα της Ουκρανίας και ο επίσης Αμερικανός Μπο ΜακΚάλεμπ με τα Σκόπια. Αναφέρουμε ότι, ο κανονισμός της FIBA επιτρέπει την χρήση ενός παίκτη νατουραλιζέ σε κάθε εθνική ομάδα.

Ο…Φιλιππινέζος σούπερ σταρ Μπλατς

Στην περίπτωση του Μπλατς, η ιστορία πάει ως εξής. Ο πρώην φόργουορντ των Nets ήτανε η μοναδική επιλογή για να εκπροσωπήσει τις Φιλιππίνες σε διεθνείς διοργανώσεις, ξεκινώντας από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι η πρώτη φορά, σε περισσότερα από 35 χρόνια, που η χώρα διαγωνίζεται στο κορυφαίο επίπεδο του αθλήματος. Έτσι, για να αυξηθούν οι πιθανότητες της ομάδας να κάνει κάτι, χρειάζονταν ένα ψηλό NBAer στο ρόστερ.

Η έκδοση διαβατηρίου δεν ήταν και η πιο απλή υπόθεση. Οι Gilas ήλθαν σε επαφή με τον Μπλατς, μέσω του Ντιούκ Πράιορ, συμβούλου που εδρεύει στην Ινδιανάπολη και λειτουργεί ως μεσάζοντας σε επιχειρήσεις ή εν προκειμένω σε εθνικές ομάδες που ψάχνουν ΝΒΑers. Ο Πράιορ, ο οποίος είχε περάσει μια δεκαετία ως μέντορας σε κορυφαίους high school παίκτες (κάποιοι εκ των οποίων σήμερα είναι NBAers), ήταν εκείνος που οργάνωσε το ταξίδι του Κόμπε Μπράϊαν στη Μανίλα τον Αύγουστο του 2013, για μια εμφάνιση στο πλαίσιο της εταιρίας Levono. Χρειάστηκε μόλις δύο τηλεφωνήματα, για να βρει τον αριθμό του Μπλατς και να μεταφέρει το μήνυμα. Ακόμα και σήμερα αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει το ποσό που έδωσαν οι Φιλιππίνες στον παίκτη για να “κλείσει” η συμφωνία, που είναι πολύ πιθανό να φτάνει το ποσό του 1.000.000 δολ.

Με τις ευλογίες του Προέδρου των Φιλιππίνων

Ο Μπλατς έγινε επίσημα Φιλιππινέζος στις 11 Ιουνίου, ημέρα που ο πρόεδρος του έθνους, Μπενίνιο Ακίνο ΙΙΙ έβαλε την υπογραφή του στην υπ’ αριθμόν 10636 δημοκρατική πράξη. H υπηκοότητα, στη συγκεκριμένη χώρα, δίνεται μόνο εξ αίματος (jus sanguinis). Διαφορετικά, χρειάζεται να γίνει σχετικό νομοσχέδιο και να εγκριθεί από τα δύο νομοθετικά σώματα που διαθέτει το έθνος. Το Σώμα των εκπροσώπων δεν είχε κάποιο θέμα. Είχε ο γερουσιαστής Jinggoy Estrada, ο οποίος έθεσε το εξής ερώτημα «Μήπως θα φανεί “φθηνό” για τη χώρα μας, να δώσει διαβατήριο σε ξένο αθλητή που δεν έχει πατήσει ποτέ το πόδι του σε εδάφη των Φιλιππίνων;». Ο Μπλατς υπέγραψε ένορκη βεβαίωση για την ειλικρινή επιθυμία του να παίξει με τους Gilas Pilipinas σε διεθνείς διοργανώσεις, όπως «και να σμίξω, αλλά και να αγκαλιάσω τα έθιμα, τις παραδόσεις και τα ιδανικά του λαού».

Η γκάφα του Μπλατς

Ως πανευτυχής Φιλιππινέζος πλέον προσπάθησε να «τιτίβισε» ένα μήνυμα στην τοπική διάλεκτο, για τους φαν των Φιλιππίνων. Μόνο που για ένα γράμμα, “χάθηκε” το νόημα. Δηλαδή, άλλαξε. Το #labanPilipinasPuso! σημαίνει “μαχητική φιλιππινέζικη καρδιά”. το #labaPilipinasPuso!” σημαίνει ξεπλυμένη φιλιππινέζικη καρδιά! Εκτιμήθηκε βέβαια, η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Αυτή αναμένεται να εκτιμηθεί και στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Γιατί ναι μεν, ο Μπλατς κάνει καλύτερες τις Φιλιππίνες, αλλά δεν είναι και μια ομάδα μόνος του.

Ο κόουτς Reyes δηλώνει ευτυχισμένος με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε σε όλη την προετοιμασία ο Μπλατς δηλώνοντας πως «έκανε ό,τι του ζητούσαμε. Στην αρχή πιστέψαμε ότι ήταν ρίσκο, αλλά διαπιστώσαμε πως το πιο σημαντικό είναι να θέλει ένας παίκτης να μπει σε ένα σύστημα. Και ο Αντρέι το ήθελε».