Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, μας λέει  ο Pascal Berger για την Αμοργό. Λίγο πριν επιστρέψει στον τόπο που ερωτεύθηκε για να πάρει μέρος στους  αγώνες ελεύθερης κατάδυσης που θα διεξαχθούν στο πλαίσιο της διοργάνωσης The Authentic Big Blue 2017  από τις 18 έως τις 24 Σεπτεμβρίου ο Ελβετός σχεδιαστής και κάτοχος του ρεκόρ της χώρας του στην ελεύθερη κατάδυση μας μιλάει για τη ζωή του στη Γη και το βυθό, για τα όνειρα του, που περιλαμβάνουν πάντα την Αμοργό, για τα σχέδια που κάνει στο χαρτί και τα άλλα του μυαλού.

Ads

Απο μια χώρα σαν την Ελβετία προέρχεται ένας πρωταθλητής της ελεύθερης κατάδυσης ακούγεται κάπως παράξενο..

«Όχι και τόσο. Άρχισα την ελεύθερη κατάδυση σε πισίνα, όπως πολλοί που μένουν σε πόλεις και ήμουν τυχερός γιατί υπάρχει απευθείας πτήση Easyjet απο τη Γενεύη στο Σαρμ Ελ Σαιχ. Και όπως μπορούσα να κανονίζω το πρόγραμμα μου στη δουλειά, έκανα 5-6 ταξίδια το χρόνο.»

Πότε και που ήταν η πρώτη επαφή σας με τη θάλασσα;

Ads

«Σαν παιδί περνούσα ένα μήνα κάθε καλοκαίρι στην Κορσική με τους γονείς μου και κάθε μέρα έκανα καταδύσεις με αναπνευστήρα. Τα συναισθήματα ήταν η εξερεύνηση και η χαρά.»

Πως ξεκίνησε ο έρωτας με την Αμοργό;

«Πήγα στην Αμοργό το 2014 και την ερωτεύθηκα με την πρώτη ματιά. Έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη σε όλο τον κόσμο αλλά η Αμοργός είναι αυτό που γεμίζει την ψυχή μου περισσότερο απ όλα. Μια συνταγή με όλα τα τέλεια υλικά. Η μεσογειακή κουλτούρα είναι  τόσο παρούσα με όλες τις αποχρώσεις τόσης  ιστορίας Το μπλε χρώμα της θάλασσας είναι τόσο φωτεινό. Οι Έλληνες είναι ξέγνοιαστοι, ευχάριστοι, εξυπηρετικοί και έχουν δυνατό χαρακτήρα που μου αρέσει πολύ. Το φαγητό είναι εκπληκτικό, φρέσκο, απλό, γευστικό. Όλα είναι αυθεντικά, οι περισσότερες επιχειρήσεις κυρίως   οικογενειακές,  κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται τόσο πολύτιμο στον κόσμο που ζούμε. Νομίζω η Αμοργός είναι ίσως όπως ήταν η γαλλική Ριβιέρα στις αρχές της δεκαετίας του 60 αλλά με μια γλυκιά στροφή νεωτερισμού μοντερνισμού χάρη σε μερικά όμορφα μπαρ και εστιατόρια αλλά χωρίς τη κοσμική πλευρά. Μου αρέσει τόσο πολύ η Αμοργός που σκέφτομαι με ένα στενό φίλο μου να αγοράσουμε ένα μικρό κομμάτι γης και να χτίσουμε κάποτε ένα σπίτι. Θα μου άρεσε να περνάω όλα τα καλοκαίρια μου εδώ.. Δε χρειάζεται για μένα να ψάξω κάπου αλλού. Είναι ο παράδεισος στη γη.»


 

Την ταινία «Απέραντο γαλάζιο» την έχετε δει;

«Φυσικά, την είδα σαν έφηβος και  την ξαναείδα μερικά χρόνια πριν. Είναι ένα ρομάντσο για νέους αλλά το φόντο της ιστορίας της θάλασσας είναι πάντα δυνατό.»

Άν επιλέγατε  έναν ήρωα να υποδυθείτε ποιον θα προτιμούσατε, τον Ζακ Μαγιόλ ή τον Ένζο Μαγιόρκα;

«Και οι δύο πρέπει να ήταν πολύ ενδιαφέροντες. Ίσως έχω μεγαλύτερη προτίμηση στον Μαγιόλ που είχε αυτό  το πρωτοπόρο μυαλό, προσπάθησε να εξερευνήσει νέα διανοητικά και τεχνικά μονοπάτια για να βουτήξει πιο βαθιά. Μετά δίδαξε τον  Umberto Pelizzari  (Ιταλός πρωταθλητής της ελεύθερης κατάδυσης, απο τους καλύτερους στον κόσμο)και ήμουν τυχερός που τον είχα  εκπαιδευτή μου του 2012. Ο Umberto είναι ένας άνθρωπος  που όλοι θα έπρεπε να συναντήσουν μια φορά στη ζωή τους. Απλός, ξέγνοιαστος, χαριτωμένος, έξυπνος,, πολύ διασκεδαστικός, χαρισματικός, ένας αληθινός τζέντλεμαν.»

Ξεκινήσατε σαν σχεδιαστής προιόντων πριν βουτήξετε στα βαθιά. Πότε έγινε η στροφή στο βυθό;

«Δεν υπήρξε στροφή. Τα κάνω και τα δύο και πολλές φορές είναι δύσκολο να συνδυάζεις αυτούς τους δύο κόσμους.
Σπούδασα εσωτερική αρχιτεκτονική αλλά κυρίως εργάστηκα σαν σχεδιαστής επίπλων,  σχεδιάζω σύγχρονα έπιπλα για ιδιωτικούς πελάτες για εταιρείες στη Γενεύη. Ακόμα εργάζομαι για το Πανεπιστήμιο Τέχνης και Σχεδίου της Γενεύης  κάποιους μήνες το χρόνο, βοηθάω σαν σκηνογράφος σχεδιαστής  και συντονιστής λογισμικού για το ετήσιο σόου τους στην Έκθεση Επίπλων στο Μιλάνο.

Η ελεύθερη κατάδυση  ένα εφήμερο κομμάτι της ζωής μου που απολαμβάνω αλλά μπορεί να σταματήσει σύντομα, Αυτή τη  στιγμή, με τον πρόσφατο θάνατο του συνεργάτη μου στις επιχειρήσεις  στο Νταχάμπ δεν ξέρω αν θα βουτήξω βαθιά ξανά ποτέ. Αν το κάνω θα είναι σε μικρότερα βάθη για την απόλαυση και τη χαρά..
Το να είμαι σχεδιαστής  σημαίνει οτι νιώθω την ανάγκη να δημιουργώ. Έπιπλα, αθλητικά είδη, σκηνικά, εσωτερική διακόσμηση.. Θα «στέγνωνα» χωρίς τη δημιουργία. Γι αυτό μπορώ να περνάω κάποιους μήνες μακρυά  απο το νερό.»

Η ελεύθερη κατάδυση  είναι για εσάς  διασκέδαση ή μπίζνες;

«Η κύρια πηγή εισοδήματος μου είναι  ακόμα η δουλειά μου για το Πανεπιστήμιο Τέχνης, αλλά σύντομα, ελπίζω σε 2-3 χρόνια οτι η μάρκα OCTOPUS  με τα προιόντα για ελεύθερη κατάδυση θα αναπτυχθεί περισσότερο και θα  γίνει η κύρια πηγή εισοδήματος μου.»

Ταβάνι είναι ο ουρανός, λέει το σλόγκαν για τους φιλόδοξους. Να υποθέσω για εσάς είναι  ο βυθός;

«Αυτοί που ασχολούνται με  την ελεύθερη κατάδυση θα ήταν το τέλειο χριστουγεννιάτικο δώρο για ένα ψυχαναλυτή να μελετήσει πολλά.
Πιστεύω οτι οι ανθρώπινες  σχέσεις είναι ο αληθινός στόχος, έτσι δεν είναι; Επομένως η βασική φιλοδοξία μου είναι απλά  να έχω καλούς φίλους γύρω μου. Φυσικά μπορώ να γίνω πολύ φιλόδοξος κάποιες φορές, αλλά η ζωή με έκανε να καταλάβω , μερικές φορές με σκληρό τρόπο, οτι πρέπει να χαμηλώσω με τις φιλοδοξίες που είναι πολύ μεγάλες. Ενεργούν σαν δηλητήριο επάνω μου με κάνουν να ζω πολύ στο μέλλον και όχι τόσο στο παρόν. Και το παρόν είναι πολύτιμος χρόνος.»

Πόσο βαθιά μπορείτε να κατεβείτε;

«Στα 131 μέτρα σε μεταβλητό βάρος και 67 μέτρα σε σταθερό βάρος χωρίς πτερύγια.»

Πως αντιμετωπίζεται ο φόβος;

«Δεν υπάρχει φόβος στην ελεύθερη κατάδυση, διαφορετικά δε θα μπορούσαμε να βουτήξουμε. Μπορεί να υπάρχουν σκέψεις για τις πιθανότητες ενός ατυχήματος . Αυτό το διανοητικό στρες, μαζί με το στρες που βάζουμε στο σώμα όταν βουτάμε στα βαθιά..Προσωπικά, προκειμένου να πραγματοποιήσω τους στόχους μου, τους τελευταίους 2 μήνες προπόνησης συνήθως κάνω περίπου 15 καταδύσεις βαθύτερα απο τα 100 μέτρα. Μετά θέλω να σταματήσω για ένα διάστημα. Χρειάζομαι να συνέλθω, κυρίως πνευματικά, απο το στρες που δημιουργούν οι καταδύσεις σε μεγάλα βάθη.»

Μια στιγμή, παρ όλα αυτά, που φοβηθήκατε πολύ;

«Η στιγμή που νόμιζα πως έχασα την παρτενέρ μου στην  ελεύθερη κατάδυση και στη ζωή κάνοντας μια ασφαλή κατάδυση. Αλλά όλα τέλειωσαν καλά.»

Είναι ένας καλύτερος κόσμος κάτω έλεγε ο ήρωας στην ταινία. Στα δικά σας μάτια τι κόσμος είναι ο βυθός;

«Ένας ήσυχος κόσμος όπου το μυαλό είναι σε θέση stand by , εστιάζεις μόνο στις αισθήσεις του σώματος, νιώθεις ότι επιπλέεις ανάμεσα σε δύο λέξεις:  συναίσθηση και όνειρα.»

Ποιο τραγούδι θα διαλέγατε. αν μπορούσατε, να ακούτε στο βυθό;

« Το Oh Superman της Λόρι Άντερσον»

Τι είναι αυτό που πραγματικά φοβάστε;

«Πάντα φοβόμουν τη ρουτίνα της ζωής και φυσικά το θάνατο. Το να είμαι άθεος δεν είναι ο πιο εύκολος δρόμος. Σιγά σιγά όταν πέρασα τα 40 άρχισα να νιώθω λίγο περισσότερο ήρεμα, έστω κι αν ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα που δεν είναι τόσο εύκολο για μένα. Η ζωή είναι ένας κύκλος. Θα αφήσω τη θέση μου μια μέρα για έναν άλλο να απολαύσει τη ζωή. Και άλλοι πριν απο μένα έφυγαν για να μου δώσουν την ευκαιρία να την ανακαλύψω εγω.»

Τελικά η  μοναξιά είναι στο βυθό ή στη γη;

«Σίγουρα μόνο στη γη. Κάτω απο τη θάλασσα δεν υπάρχει μοναξιά. Γιατί δεν είσαι πια σε ψυχολογική ανθρώπινη διάθεση. Αν νιώθεις ήρεμος είσαι με κάποιο τρόπο μέρος του νερού.»

image

image