Μπορεί το ποδόσφαιρο παγκοσμίως να έχει εμπορευματοποιηθεί, υπάρχουν όμως ορισμένες περιπτώσεις που οι οπαδοί παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, καθώς οι ιδεολογίες τους και η αγάπη τους για την ομάδα δεν αποτελούν εμπόρευμα. Όπως οι οπαδοί της ισπανικής Ράγιο Βαγιεκάνο, δηλωμένοι αντιφασίστες, που μπλοκάρουν τη μεταγραφή του 27χρονου Ουκρανού Ρομάν Ζοζούλια.

Ο Ζοζούλια στο παρελθόν, μετά το ξέσπασμα της Ουκρανικής κρίσης, έχει υποστηρίξει τη νεοναζιστική οργάνωση της Ουκρανίας, τον διαβόητο «Δεξιό Τομέα». Η διοίκηση της Ράγιο Βαγιεκάνο θέλοντας να ενισχύσει ποδοσφαιρικά την ομάδα ζήτησε δανεικό τον Ζοζούλια από την Μπέτις, όπου και αγωνιζόταν. Η συμφωνία μεταξύ των δύο ομάδων έκλεισε. Υπολόγιζαν όμως χωρίς τους οπαδούς της Ράγιο Βαγιεκάνο.

Οι αριστεροί αντιφασίστες οπαδοί της Ράγιο ξέσπασαν! «Το Βαγιέκας δεν είναι μέρος για Ναζί!» διεμήνυσαν σε διοίκηση και Ζοζούλια με ένα τεράστιο πανό που κρέμασαν στο προπονητικό κέντρο και ξεκίνησαν μια εκστρατεία με μαζικές συγκεντρώσεις και αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ζητώντας την ακύρωση της μεταγραφής. Ο Ζοζούλια είναι ανεπιθύμητος στο Βαγιέκας, το προάστιο της ισπανικής πρωτεύουσας και πλέον φαίνεται πως παίρνει το δρόμο της επιστροφής για τη Μπέτις. Η τελική απόφαση θα ληφθεί τη Δευτέρα.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Ράγιο, Λουίς Γιανιέθ, σε μια προσπάθεια να υπεραμυνθεί της απόφασης της διοίκησης, υποστήριξε πως «όλα είναι μια παρεξήγηση» και ο Ζοζούλια «δεν έχει δεσμούς με νεοναζί». Ο ίδιος ο παίκτης έκανε δήλωση με την οποία ισχυρίστηκε ότι οι ενέργειές του στην Ουκρανία συμπίπτουν με τις κοινωνικές αξίες που υποστηρίζει η Βαγιεκάνο.  Αυτό εξόργισε ακόμη περισσότερο τους οπαδούς της Ράγιο Βαγιεκάνο.

Σημειώνεται πως από την εποχή της μεταγραφής του στην Μπέτις, είχε γίνει πολύ συζήτηση για τον ίδιο λόγο. Έχει υποστηρίξει ανοιχτά τους νεοναζί Ουκρανούς παραστρατιωτικούς, έχει εκφράσει δημόσια τη συμπάθειά του για το ουκρανικό ακροδεξιό κόμμα, ωστόσο και τις πρώτες ημέρες του στην Μπέτις τα είχε αρνηθεί όλα.

Όμως αυτή τη φορά έχει να κάνει με τους οπαδούς της Ράγιο Βαγιεκάνο, που παραμένουν πιστοί στα ιδανικά και τις αρχές της κοινότητας που εκπροσωπεί η ομάδα από τη γέννησή της.

Όπως αναφέρει το Πρακτορείο Sport σε δημοσίευμά του, οι οπαδοί γνωρίζουν ότι αποτελούν τον φτωχό «συγγενή» του μαδριλένικου ποδοσφαίρου, αλλά όλοι τους είναι περήφανοι γι’ αυτό ακριβώς το λόγο. Παίζουν το αγαπημένο τους ποδόσφαιρο, ξέρουν ότι δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες ν’ αντιμετωπίσουν κολοσσούς, όπως η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ, αλλά είναι περήφανοι που λειτουργούν «έξω από το σύστημα». «Η Ράγιο είναι το υπερήφανο έμβλημα όλης της συνοικίας», δηλώνουν οι οπαδοί της ισπανικής ομάδας, οι «Bukaneros», δηλαδή οι «πειρατές», που υπάρχουν οργανωμένα από το 1992.

Και η κοινωνική δράση της ομάδας αυτής έχει μεγάλη ιστορία. Πριν τρία χρόνια στην απεργία των ανθρακωρύχων ανάρτησαν πανό συμπαράστασης σε γέφυρα σε κεντρικό δρόμο της συνοικίας. Στις αυτοκτονίες ανθρώπων που δεν άντεξαν την κρίση, απάντησαν με πανό που έγραφε «δεν είναι αυτοκτονίες, είναι δολοφονίες» και ζητούσαν να σταματήσουν οι εξώσεις σε οικογένειες που χρωστούν.

Όταν η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι ανακοίνωσε τα μέτρα λιτότητας, η Ράγιο αποτέλεσε τον μοναδικό σύλλογο στη χώρα που κατέβηκε σε απεργία. Το 2011, με τη στάση πληρωμών στο σύλλογο, κόσμος και ποδοσφαιριστές σχημάτισαν κοινό μέτωπο, ενώ σε ένδειξη αλληλεγγύης οι δεύτεροι συγκέντρωναν χρήματα για το απλήρωτο προσωπικό.

Στη μεγάλη απεργία της 14ης Νοεμβρίου του 2012, οι «Bukaneros» κάλεσαν με πανό όλο τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους. Αποτέλεσμα ήταν η σύλληψη ενός μέλους τους, γεγονός που προκάλεσε πράξεις αλληλεγγύης και στην Ελλάδα, με οπαδούς του Ηρακλή να κάνουν συμβολική κατάληψη στο προξενείο της Ισπανίας στη Θεσσαλονίκη.

Άμεση ήταν και η αντίδρασή τους μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, με πορείες, συνθήματα και πανό σε κάθε αγώνα του ισπανικού πρωταθλήματος. Η Ράγιο δεν έκρυψε ποτέ την αντίθεση σε κάθε είδους φασιστική συμπεριφορά. Η Ράγιο, λοιπόν, δεν θα γίνει ποτέ πρωταθλήτρια στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά είναι πρωταθλήτρια στις συνειδήσεις και τις καρδιές εκείνων των ανθρώπων, που καταλαβαίνουν πως η αλληλεγγύη είναι το «όπλο» των λαών κόντρα στην αδικία του συστήματος.