Όσες φορές έχει ακούσει ο καθένας μας την παραπάνω φράση όταν φτάνει στο τέλος μίας ουράς εξυπηρέτησης κάποιας δημόσιας υπηρεσίας, σχεδόν άλλες τόσες ή και τις διπλάσιες έχει εκφραστεί, άλλος στην παρέα του, άλλος ανοιχτά, άλλος πιο κλειστά, πως αυτό το κράτος ούτε σοβαρό είναι, ούτε πρόκειται να διορθωθεί. Ίσως βέβαια, για να είμαστε και περισσότερο ειλικρινείς, άλλη να είναι η ακριβής διατύπωση, χρησιμοποιώντας φράσεις που δε χαρακτηρίζουν κρατικές οντότητες, αλλά «σπίτια δίπλα σε νερό».

Ads

Ας είμαστε όμως περισσότερο συγκρατημένοι στους χαρακτηρισμούς μας, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να μπορούμε να τοποθετηθούμε στην ουσία των προβλημάτων, χωρίς να παρασυρόμαστε από ακρότητες που επιτυγχάνουν μόνο την επιμήκυνση των συναισθημάτων οργής.

Η ουσία της εικόνας που δεικτικά περιγράφεται παραπάνω είναι πως ο κάθε πολίτης, είτε εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς το κράτος, είτε έχει εκκρεμείς υποθέσεις υφίσταται μία ταλαιπωρία δυσανάλογη και των όσων το κράτος του προσφέρει, αλλά και του χρόνου τον οποίο κανονικά θα όφειλε να αναλώνει σε αυτές. Έτσι, ο κάθε πολίτης αναλώνει τεράστιο χρόνο εις βάρος κατά κανόνα των λοιπών παραγωγικών δραστηριοτήτων του.

Όμως ποιός φταίει για αυτό; Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που δε μας εξυπηρετούν, φταίει η νοοτροπία που τόσα χρόνια αναπαράγει το ίδιο μοντέλο κρατικής διοίκησης, φταίμε όλοι μας, που ποτέ δεν αποτέλεσε η εξυπηρέτηση του πολίτη βασικό ζήτημα πάνω στο οποίο κρίθηκαν οι κυβερνώντες ;

Είναι λίγο αφελές, είναι αλήθεια, να επιχειρούμε απόδοση ευθυνών τώρα, όμως είναι σίγουρα η στιγμή να προχωρήσουμε στην εξής πρωτοπορία.

Να διατυπώσουμε σκέψεις τις οποίες θα υπηρετήσουμε και στις 7 Μαΐου. Σκέψεις για τη λειτουργία του κράτους, θέσεις που μπορούμε να τις υπερασπιστούμε, τοποθετήσεις που θα βοηθήσουν στο να αλλάξει αυτή η νοοτροπία.
Γιατί η νοοτροπία αυτή μας έφερε στη σημερινή κατάσταση, η νοοτροπία αυτή παρακίνησε τους χιλιάδες μεσάζοντες να μας «εξυπηρετήσουν», δημιούργησε πολλές ευκαιρίες για «παραθυράκια» σε ρυθμίσεις και «τροπολογίες» σε νόμους.

Βέβαια, στο ερώτημα: ποιός μπορεί να αλλάξει ή καλύτερα ποιός μπορεί να βοηθήσει στην πραγματική αλλαγή νοοτροπίας, η απάντηση είναι η εξής: σίγουρα όχι αυτοί που την τελευταία εικοσαετία, σε μία περίοδο ιδιαίτερης ευμάρειας, δεν κατόρθωσαν να κάνουν τομές, να αλλάξουν έστω και στα βασικά αυτό το κράτος.

Φυσικά, όσο και να διαμαρτυρόμαστε όλοι μας, εάν με τη συμμετοχή μας δεν καταδείξουμε το τί αλλά και σε ποιά κατεύθυνση πρέπει να αλλάξει, μάλλον τα ίδια θα επαναλαμβάνουμε και στις επόμενες εκλογές. Συνεπώς, σίγουρα αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να αρνηθούμε αυτή ακριβώς τη νοοτροπία που μας έφερε εδώ: Αυτή του «περάστε αύριο».

*Ο Αντώνης Σαουλίδης είναι δικηγόρος και υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ Α’ Θεσσαλονίκης