“Απευθύνομαι σε σας ως τελευταία ελπίδα αναμένοντας την ενεργοποίηση των δημοκρατικών αλλά και των ανθρωπιστικών σας αισθημάτων και την αντίδρασή σας με κείμενα αλλά και κινήματα, για να αλλάξει πορεία η Ευρώπη, η οποία, με απαρχή την Ελλάδα, κινείται ολοταχώς προς διακυβέρνηση από ολοκληρωτικά καθεστώτα” η Les Echos, μία από τις μεγαλύτερες καθημερινές οικονομικές εφημερίδες της Γαλλίας, που εκδίδεται από το 1908 στο Παρίσι, δημοσίευσε πρώτη, χθες, την ανοιχτή επιστολή με τίτλο “Η Ευρώπη στα πρόθυρα της δικτατορίας” που υπογράφει ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης και η οποία έχει αποσταλεί προς δημοσίευση σε Μέσα Ενημέρωσης, Ημερήσιου, Περιοδικού και Ιντερνετικού Τύπου της Γαλλίας.
 

Ads

“Αξιότιμοι Γάλλοι συμπολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση,

απευθύνομαι σε σας όχι μόνο λόγω της Δημοκρατικής σας παράδοσης και των αγώνων σας για τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και λόγω του ότι η χώρα σας και κάποιοι φωτισμένοι Γάλλοι του παρελθόντος, όπως ο Οκτάβιος Μερλιέ το 1945, αλλά και άλλοι πολλοί διάσημοι και άσημοι έσπευσαν να βοηθήσουν και να συνδράμουν Έλληνες πολίτες και αντιστασιακούς κατά τις δύσκολες εποχές του εμφυλίου (1946-49) και της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα(1967-73).

Απευθύνομαι σε σας με κραυγή αγωνίας και αγανάκτησης για όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μου τα τελευταία δύο χρόνια με πρόφαση την οικονομική πολιτική για διέξοδο από την κρίση χρέους.

Ads

Απευθύνομαι σε σας ως τελευταία ελπίδα αναμένοντας την ενεργοποίηση των δημοκρατικών αλλά και των ανθρωπιστικών σας αισθημάτων και την αντίδρασή σας με κείμενα αλλά και κινήματα, για να αλλάξει πορεία η Ευρώπη, η οποία, με απαρχή την Ελλάδα, κινείται ολοταχώς προς διακυβέρνηση από ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Στην Ελλάδα αξιότιμοι Γάλλοι Ευρωπαίοι συμπολίτες νιώθουμε ότι ζούμε ήδη εδώ και πολύν καιρό υπό την διακυβέρνηση ενός δικτατορικού καθεστώτος.

Τα πολιτικά κόμματα και οι αντιπρόσωποί τους στη Βουλή εξελέγησαν από τις εκλογές του 2009, όταν η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν εντελώς διαφορετική και τίποτε δεν έδειχνε ότι θα ακολουθήσουν όσα ζούμε σήμερα. Τα πολιτικά κόμματα, τα κόμματα εξουσίας δεν είπαν ούτε λέξη στους πολίτες περί οικονομικής κρίσης και χρέους στα προεκλογικά τους προγράμματα. Αντιθέτως, αναρριχήθηκαν στην κυβέρνηση με σύνθημα “Λεφτά υπάρχουν”.

Και μετά από λίγους μήνες, δίχως να έχουν την έγκριση των Ελλήνων πολιτών, έφεραν στη χώρα μας το ΔΝΤ και την Τρόικα υπογράφοντας το πρώτο Μνημόνιο.

Δεν θα σας κουράσω παρουσιάζοντάς σας καταστάσεις, γνώση των οποίων ήδη έχετε από εκτεταμένες αναφορές και ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης. Θα σας πω μόνο ότι η αποτυχία του Μνημονίου οδήγησε την χώρα σε πολύ μεγάλη οικονομική ύφεση και την κοινωνία στην ανέχεια και την αποσύνθεση.

Κατόπιν αυτής της πρώτης πολιτικής εκτροπής, αφού το Μνημόνιο υπογράφηκε δίχως να έχει δώσει τέτοια εντολή ο Έλληνας πολίτης, ήρθε η δεύτερη, η πλέον προκλητική.

Παραιτήθηκε ο εκλεγμένος Έλληνας πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου και στη θέση του ανέλαβε κάποιος διορισμένος, ο Λουκάς Παπαδήμος, πρώην τραπεζίτης και στέλεχος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας.

Η μη εκλεγμένη κυβέρνηση Παπαδήμου συνέχισε να θέτει εκβιαστικά διλήμματα στους Έλληνες πολίτες με στόχο την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου, το οποίο εξασφαλίζει δια παντός τους δανειστές της χώρας, εκχωρεί μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, εξαθλιώνει ακόμη περισσότερους Έλληνες πολίτες, εκποιεί τους εθνικούς πόρους και ταυτόχρονα ρίχνει σε ακόμη πιο βαθιά ύφεση την Ελλάδα, με όποιες συνέπειες έχει αυτό στην αποδιοργανωμένη κοινωνία της.

Παράλληλα, η μη εκλεγμένη αυτή κυβέρνηση, υιοθέτησε πρωτόγνωρη και αναίτια βία ενάντια σε όσους Έλληνες πολίτες προσπάθησαν κατά καιρούς να διαμαρτυρηθούν με συλλαλητήρια, φτάνοντας στο σημείο να γραφτεί στον Ευρωπαϊκό τύπο ότι στην Ελλάδα πλέον απαγορεύονται οι διαδηλώσεις.

Ταυτόχρονα με όλα όσα υπέγραψαν, εν αγνοία των Ελλήνων πολιτών στο Μνημόνιο 2, αποδέχτηκαν και τον όρο να εξασφαλιστεί Συνταγματικά η αποπληρωμή των δανείων της χώρας. Να αλλάξει δηλαδή το Ελληνικό Σύνταγμα υπέρ των δανειστών.

Οι εκλογές στην Ελλάδα, όποτε και αν γίνουν, είναι ένα ζήτημα άνευ ουσίας πλέον, διότι η παρούσα διορισμένη κυβέρνηση φρόντισε να καταστήσει τις επόμενες κυβερνήσεις δέσμιες των ήδη υπογεγραμμένων συμφωνιών. Δέσμευσαν δηλαδή τους Έλληνες πολίτες και την ελληνική κοινωνία για τουλάχιστον οκτώ χρόνια, έως το 2020, έτος κατά το οποίο, σύμφωνα με το πλέον αισιόδοξο σενάριο, το ελληνικό χρέος θα βρίσκεται στο 120% του ΑΕΠ, δηλαδή όσο ήταν και το 2009, τότε που έγιναν οι τελευταίες εκλογές.

Αξιότιμοι Γάλλοι Ευρωπαίοι συμπολίτες,

εμείς οι Έλληνες υποφέρουμε ζώντας κάτω από την δικτατορική διακυβέρνηση των αγορών και το χειρότερο από όλα όσα βιώνουμε δεν είναι ούτε η φτώχεια, ούτε η εξαθλίωση αλλά η απελπισία για το λόγο ότι δεν μπορούμε να εκφραστούμε ως άνθρωποι και ως πολίτες. Είμαστε δέσμιοι όσων κυβέρνησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια τη χώρα, και οι οποίοι εδώ και δύο χρόνια έχουν αλλάξει προσωπείο, καμώνονται τους αγνούς, τους μεταρρυθμιστές, υπογράφουν κάθε σύμβαση και κάθε μνημόνιο που εξυπηρετεί τους δανειστές και χτυπούν ανελέητα με την αστυνομική καταστολή τους και με τα χημικά κάθε ειρηνικό διαδηλωτή που νιώθει να πνίγεται από τη συσσωρευμένη αδικία.

Ως τελευταία μου ελπίδα απευθύνομαι σε σας αξιότιμοι Γάλλοι Ευρωπαίοι συμπολίτες και σας καλώ να διαισθανθείτε το παρόν το δικό μας και το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης. Η Ελλάδα δεν είναι το θύμα. Είναι το πρώτο θύμα. Είναι το πείραμα. Εάν επιτευχθούν οι στόχοι, γεγονός που δεν απέχει πολύ από την πραγμάτωσή του, τότε η συνταγή θα μεταφερθεί και σε άλλες χώρες, με αποτέλεσμα η Ευρώπη των πολιτών να μετατραπεί σε Ευρώπη των εξαθλιωμένων οικονομικά και πολιτικά ανθρώπων.

Από την Ελλάδα, την κοιτίδα της Δημοκρατίας, από τη Χίο, το νησί που κατοικώ και βρίσκεται στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι από τα παράλια της Τουρκίας, εκπέμπω προς εσάς κραυγή με όλη τη δύναμη που μου έχει απομείνει και ζητάω τη βοήθειά σας διότι το παρόν μας εδώ είναι δίχως δικαίωμα πολιτικής έκφρασης και το μέλλον μας δεν υπάρχει.

Σας ευχαριστώ και ελπίζω στην βοήθειά σας ώστε να ακουστεί η φωνή μας και όλοι μαζί να παλέψουμε για μια Ευρώπη με επιτέλους ανθρώπινο πρόσωπο.”

Γιάννης Μακριδάκης
 

*L’Europe au bord de la dictature

imageimage

“Chers Français et concitoyens Européens,

Je m’adresse à vous, pas seulement grâce à votre tradition démocratique et à vos combats pour les droits de l’homme, mais aussi parce que votre pays, et certains Français illuminés du passé, comme Octave Merlier en 1945, ainsi que beaucoup d’autres personnalités à la fois célèbres et anonymes se sont précipités pour soutenir et aider les citoyens grecs et les combattants de la résistance dans les moments historiques de la guerre civile (1946-1949) et de la dictature militaire en Grèce (1967-1973).

Je vous adresse un cri d’angoisse et d’indignation à cause de ce qui se passe dans mon pays ces deux dernières années sous le prétexte d’une politique économique qui vise à échapper à la crise de la dette.

Je m’adresse à vous en tant que dernier espoir en attendant d’activer vos sentiments démocratiques et humanitaires et de mobiliser votre réaction à travers des textes et des mouvements, afin de changer le parcours de l’Europe, qui, en commençant par la Grèce, se déplace tête baissée vers une gouvernance par des régimes totalitaires.

En Grèce, chers Français et concitoyens européens, on estime que nous sommes déjà depuis longtemps sous un régime dictatorial.

Les partis politiques et leurs représentants au Parlement, ont été élus en 2009, lorsque la situation politique en Grèce était complètement différente et rien ne préconisait ce que nous vivons aujourd’hui. Les partis politiques, les partis au pouvoir n’ont pas dit un mot aux citoyens sur la crise économique et la dette dans leurs programmes électoraux. En revanche, ils sont montés au gouvernement sous le slogan ‘De l’argent, il y en a’.

Et après quelques mois, sans avoir eu l’approbation des citoyens grecs, les partis au pouvoir ont amené notre pays au Fonds Monétaire International (FMI) et sous la tutelle de la Troïka en signant le premier Mémorandum (protocole du plan d’austérité).

Je ne vais pas vous ennuyer en vous présentant des circonstances, que vous connaissez déjà à travers les nombreuses références et reportages des médias. Je dirai seulement que l’échec du premier protocole d’austérité (Mémorandum 1) a conduit le pays dans une récession économique majeure et la société dans la pauvreté et la décadence.

Suite à cette première déviation politique, puisque le protocole a été signé sans que le citoyen grec ait donné son accord, une deuxième, plus provocante,  a suivi. Le Premier Ministre grec George A. Papandreou, élu en 2009, a démissionné et Lucas Papademos, ancien banquier et membre de la Banque centrale européenne, a été nommé Premier Ministre à sa place.

Un gouvernement non élu, sous la direction du Premier Ministre Lucas Papademos, a continué de poser des dilemmes de chantage aux citoyens grecs dans le but de signer un nouveau Mémorandum, qui rassure à jamais tous les prêteurs du pays, prévoit de céder une partie de la souveraineté nationale de la Grèce, appauvrit davantage les citoyens grecs, impose de vendre jusqu’à concurrence leurs ressources nationales en jetant le pays dans une récession encore plus profonde, avec toutes les conséquences que cela puisse apporter à la société désorganisée.

En parallèle, ce gouvernement non élu a adopté une violence inouïe et illégitime contre des citoyens grecs, qui, parfois à travers des rassemblements, ont tenté de protester.

En ayant tout signé à l’insu des citoyens grecs dans le Mémorandum 2, ce gouvernement non élu a accepté la condition de rassurer d’une manière constitutionnelle le remboursement de la dette. C’est-à-dire que ce gouvernement non élu a effectué le changement de la Constitution Grecque en faveur des prêteurs.

Les élections en Grèce, si elles ont lieu un jour, n’auront plus de sens, puisque le gouvernement nommé actuel a signé des accords engageant les futurs gouvernements. Ils ont donc engagé les citoyens grecs et la société grecque pendant au moins huit ans, jusqu’en 2020, année où, selon le scénario le plus optimiste, la dette grecque sera à 120% du Produit Intérieur Brut (PIB), telle qu’elle était en 2009, lors des dernières élections.

Chers Français et concitoyens Européens

Nous les Grecs, nous vivons sous le régime dictatorial des marchés, nous souffrons et le pire de tout ce que nous éprouvons n’est ni la pauvreté ni la misère, mais le désespoir car nous ne pouvons pas nous exprimer en tant qu’individus et en tant que citoyens. Nous sommes captifs de ceux qui ont régné pendant trente ans dans notre pays, qui ces deux dernières années, ont changé de masque, feignent d’être innocents, les réformateurs, signent tout contrat et mémorandum qui ne sert que les intérêts des prêteurs et battent impitoyablement chaque manifestant pacifique qui se sent étouffé par l’injustice accumulée, en employant la répression policière et ses armes chimiques.

Chers Français et concitoyens Européens, je vous demande de pressentir notre avenir commun et celui de l’Europe. La Grèce n’est pas la victime. Elle est la première victime. C’est un cobaye. Si les objectifs sont atteints, ce qui n’est pas loin de la réalisation, la formule sera appliquée à d’autres pays, ayant comme conséquence la transformation de l’Europe des citoyens à l’Europe des gens économiquement et politiquement misérables.

De la Grèce, berceau de la démocratie, de Chios, l’île où j’habite, qui se trouve à la frontière de l’Union européenne, en face de la côte Turque, j’émets un cri avec toute la force qui me reste et je demande votre aide parce que notre présent ici est privé de droit d’expression politique et notre avenir n’existe pas.

Je vous remercie et je compte sur votre aide pour faire entendre notre voix et ensemble nous pouvons enfin nous battre pour une Europe à visage humain.”

Yianis MAKRIDAKIS

(Traduction du Grec: Lazaros MAVROMATIDIS)

—-

L’écrivain Yianis Makridakis est né à Chios (Grèce) en 1971 et a étudié les mathématiques. Depuis 1997, il a fondé le Centre d’études Chiannes, afin de servir la recherche, l’archivage, l’étude et la diffusion des archives de Chios. Il organise les programmes de recherche et d’éducation du Centre, supervise les versions éditées et gère la revue trimestrielle “Pelinnaio”. Il a écrit les livres ‘Fil de fer tout le monde’ ‘Réfugiés et Soldats de Chios dans le Moyen-Orient: Témoignages 1941 – 1946’ (ed. Κ.Χ.Μ., Pelinnaio 2006, qui depuis 2010 est publié par le Centre) et ‘10,516 jours: Histoire moderne de Chios 1912 -1940’ récit historique (éd. Κ.Χ.Μ., Pelinnaio 2007). Son premier roman ‘Un étain et demi’ (ed. Hestia 2008) a été traduit en turc. D’autres ouvrages sont: ‘La poche droite de l’ornement’ 2009 (roman), ‘La laine de la lièvre’ 2010 (roman), ‘Soleil avec des dents’ 2010 (roman), ‘La Chute de Kostantia’ 2011 (roman), tous édités par Hestia. En outre, il écrit occasionnellement des articles qui sont publiés dans les médias imprimés et électroniques.

Άλλες δημοσιεύσεις στον Γαλλικό Τύπο, μέχρι στιγμής:

Αναδημοσιεύσεις στον Ελληνικό τύπο:


Διαβάστε επίσης:
Ελλάδα. Tο πρώτο θύμα της Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας. Του Γιάννη Μακριδάκη