Θα μπορούσε κανείς να ονομάσει τα «σχεδιομορφώματα» του Βλάση Αγτζίδη – που άλλοτε θυμίζουν «εικονογράμματα» – κάποιες θαρρείς σελίδες από αθέατα μέχρι σήμερα Ημερολόγια ενός δικού του εικαστικού Καταστρώματος, καθώς τα έχει εκείνος διαμορφώσει κατά την διάρκεια ενός μεγάλου χρονικού διαστήματος, ως πάρεργα.

Ads

Αναφέρω τούτο το τελευταίο χαρακτηριστικό, που διακρίνει τα νοερά του αποθησαυρίσματα, (τα οποία μεταμορφώνονται σε τροχιές, αναμονές κι αναχωρήσεις υφαίνοντας τα φαντασιακά του ταξίδια), προκειμένου να τονίσω το κύριο γνώρισμα των συγκεκριμένων του συνθέσεων. Κι αυτό δεν είναι άλλο, από το αβίαστο, το παρορμητικό και παράλληλα το ψυχοδυναμικό κάθε φορά αποτύπωμα μιας γραφής αυτοματικής και αδιαμεσολάβητης, χειρονομιακά εξπρεσιονίζουσας και ρευστής, με οριακές ωστόσο εσωτερικές ισορροπίες και συνεχόμενες μεταλλαγές.

Οι συμπληρωματικές ή σε άλλα σημεία οι αντιστικτικές εναρμονίσεις των τονικών, κατά βάση, χρωμάτων του Βλάση Αγτζίδη, ζυγοσταθμίζουν υφέρπουσες εντάσεις και υφέσεις, ενώ παράλληλα συνομιλούν ευφάνταστα και ισοδύναμα με τις περιελίξεις που σχηματίζουν οι γραφισμοί του σχεδιασμού των «μορφωμάτων» αυτών, ορίζοντας αυτοδύναμα τα πεδία των εγγραφών τους.

Ο θεατής τα παρακολουθεί αυτά τα ακηδεμόνευτα κι αχαρτογράφητα «μορφώματα», σαν σινιάλα φάρων στο πέλαγος ή σαν άγνωστα μουσικά κλειδιά, προσπαθώντας μέσα από αυτά να αφουγκραστεί, να διαισθανθεί και να αποκωδικοποιήσει τις άτυπές τους νότες ή συλλαβές, που κρύβουν συγκερασμούς θαρρεί κανείς από αφαιρετικές και μετουσιωτικές διαδρομές και περιπέτειες, ιστορήματα και μυθεύματα.

Ads

Τα «εικονογράμματα» άλλωστε του Βλάση Αγτζίδη, ακροβατώντας ανάμεσα στον μικρόκοσμο και στην μεγακλίμακα, αιωρούνται στον απροσδιόριστο, κατά τα άλλα, χώρο και στον χρόνο του ονείρου και της πραγματικότητας, εμπεριέχοντας εγγραφές κι ερωτήματα, απορίες κι ομιλήματα από μνήμες και καθημερινότητες των συναντήσεων και συναρτήσεων του «εγώ» και του «εμείς», καθώς μεταιχμιακά αποτυπώνουν στιγμές και διαθέσεις του ατομικού και συλλογικού υποσυνειδήτου.

image

* Η Αθηνά Σχινά είναι κριτικός και ιστορικός τέχνης