Το σημαντικότερο περιοδικό της ελληνικής Aριστεράς για τον πολιτισμό, την τέχνη και τη λογοτεχνία είναι πλέον ψηφιοποιημένο και προσβάσιμο στο διαδίκτυο από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ).

Η «Επιθεώρηση Τέχνης» ήταν μηνιαίο περιοδικό γραμμάτων και τεχνών που εκδιδόταν στην Αθήνα από το 1954 μέχρι το 1967 και το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην μεταπολεμική πνευματική ζωή της Ελλάδας. Έκλεισε με την επιβολή της δικτατορίας. Συνολικά κυκλοφόρησαν 146 τεύχη του περιοδικού και το τεύχος 147 καταστράφηκε από την Ασφάλεια στο τυπογραφείο και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Η «Επιθεώρηση Τέχνης» χαρακτηρίζεται ως ένα ιστορικό περιοδικό της Αριστεράς. Εξαιτίας του μετεμφυλιακού κλίματος, για πρακτικούς λόγους, όπως χορήγηση άδειας, αποφυγή αστυνομικών ελέγχων κ.λπ., ως εκδότης-διευθυντής εμφανίζονταν ο αρχιτέκτονας Νίκος Σιαπκίδης. Ουσιαστικά όμως το περιοδικό διευθύνονταν από συντακτική επιτροπή, που αποτελούνταν κυρίως από νέους αριστερούς διανοούμενους, μεταξύ των οποίων οι Φ. Ανωγειανάκης, Τ. Βουρνάς, Δημ. Δεσποτίδης, Κ. Κουλουφάκος, Τ. Λειβαδίτης, Δ. Μπιτζιλέκη, Γ. Παπαλεονάρδος, Τ. Πατρίκιος, Γ. Πετρής (Γιώργος Σίμος), Κ. Πορφύρης (Πορφύρης Κονίδης), Δημ. Ραυτόπουλος, Μ. Φουρτούνης και Γ. Χαΐνης.

Κατά το ανυπόγραφο σύντομο σημείωμα του πρώτου τεύχους, η «Επιθεώρηση Τέχνης» ερχόταν να «αναπληρώσει την έλλειψη έντυπου που θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις κάθε φιλότεχνου και κάθε δημιουργού». Πρόθεσή της ήταν η ισομερής ενασχόληση με όλα τα είδη της τέχνης και στόχος της «να πλουτίζει το αναγνωστικό κοινό με ένα γόνιμο αισθητικό και φιλοσοφικό στοχασμό». Ακόμα φιλοδοξούσε να γίνει όργανο «μελέτης της τέχνης και προβολής καλής ποιότητας καλλιτεχνημάτων» και προέβαλλε ως αναγκαιότητα τη δημιουργία μιας κίνησης που θα συντελούσε στην πρόοδο και στην ανύψωση του επιπέδου των γραμμάτων και της τέχνης γενικότερα στην Ελλάδα.

Από τις σελίδες της πέρασαν όλοι σχεδόν οι διανοούμενοι και καλλιτέχνες της εποχής, ενώ υπήρχε πλήρης ενημέρωση με μελέτες, έρευνες, συζητήσεις, συνεντεύξεις, σχόλια, για όλα όσα συνέβαιναν στη λογοτεχνία, στις επιστήμες, στην εκπαίδευση, στο θέατρο, στις εικαστικές τέχνες, στην κριτική βιβλίου κ.α. Ήδη από το πρώτο τεύχος, η «Επιθεώρηση Τέχνης» επιχείρησε να δημιουργήσει ένα πλαίσιο διαλόγου γύρω από ποικίλα ζητήματα της τέχνης, καλώντας ανθρώπους του καλλιτεχνικού κόσμου να καταθέσουν τις απόψεις τους.

Αποτέλεσε επιθεώρηση ποιότητας του αριστερού χώρου, ίσως μοναδική στο είδος της, αφού καμία ανάλογη προσπάθεια δεν μπορεί να θεωρηθεί συνέχειά της.

Η «Επιθεώρηση Τέχνης» αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά νεοελληνικά περιοδικά, τόσο για το πλούσιο περιεχόμενο όσο και για τις τολμηρές παρεμβάσεις στην πολιτική και κοινωνική ζωή της εποχής.

Αποτυπώνει τις αναζητήσεις της ελληνικής αριστεράς στις μετεμφυλιακές πραγματικότητες, την Άνοιξη της δεκαετίας του 1960 και τους προβληματισμούς και τις εντάσεις γύρω από το μέλλον του κινήματος μέχρι την κήρυξη της στρατιωτικής δικτατορίας τον Απρίλιο του 1967.

Για να περιηγηθείτε στα τεύχη του περιοδικού, πατήστε ΕΔΩ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ το ιστορικό πρώτο τεύχος:

Και το τελευταίο: