“Η φωτογραφία μπορεί να κατανοήσει την ουσία ενός θέματος όταν δεν ασκεί κριτική, τότε η πραγματικότητα αντανακλάει στην εικόνα τον χαρακτήρα του φαινομένου ως καθαρή περιγραφή…”

Του Παναγιώτη Λάμπρου

“…Ο αδερφός μου Γιάννης γεννήθηκε το 1974 με σύνδρομο Down και πέθανε στην ηλικία των 6 ετών. Οι γονείς μου όταν γεννήθηκε είχαν άγνοια και δεν βρήκαν τον τρόπο να κατανοήσουν τι τους συνέβει. Το οικογενειακό περιβάλλον τους αντιμετώπισε ως υπεύθυνους. Κάποιος γιατρός της εποχής τους μίλησε για ευθανασία. Όσες πληροφορίες γνώριζαν μιλούσαν για ιδρυματοποίηση και απομάκρυνση από την οικογένεια. Τελικά βρήκαν ένα ίδρυμα στην Κηφισιά όπου έζησε ο αδερφός μου μέχρι και τον θάνατο του από καρδιακή ανεπάρκεια. Έτσι δεν μεγαλώσαμε μαζί, εκτός από κάποιες επισκέψεις στο σπίτι και στο ίδρυμα. Έπειτα δεν συζητήθηκε ποτέ ανάμεσά μας, οι γονείς μου δεν βρήκαν τον τρόπο να εκφραστούν, και εγώ δεν βρήκα πουθενά ένα ερέθισμα για να έχω μια ελάχιστη απάντηση. Τότε ήμουν 5 ετών…”

“…Έπειτα από 20 χρόνια έχοντας την πρόθεση να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, διαπίστωσα οτι θα ήθελα να μάθω περισσότερα. Ακολούθησα το πρόγραμμα εθελοντικής εργασίας της Ευρώπης – E.V.S – και εργάστηκα έξι μήνες στο Βέλγιο στον οργανισμό Het Roerhuis για άτομα με νοητική αναπηρία. Η εμπειρία μου και οι επαφές που δημιουργήθηκαν μου έδωσαν το δικαίωμα να πραγματοποιήσω το φωτογραφικό έργο “untitled history”. Είναι μια αναφορά στους τρόπους μεταχείρισης των ανθρώπων που έχουν βιώσει τον εγκλεισμό εξαιτίας της ιδιότυπης φυσικής τους κατάστασης και παρουσιάζεται σε δύο μέρη:

Το πρώτο μέρος αφορά την παρουσίαση του Μουσείου Dr.Guislain στην πόλή Ghent του Βελγίου όπου είναι αφιερωμένο στην ιστορία της ψυχιατρικής μεταχείρισης. Άνθρωποι που έζησαν έγκλειστοι σε άσυλα και ιδρύματα λόγο ψυχικών, νοητικών ή κινησιακών ιδιαιτεροτήτων και μέσω της επιστημονικής εμπειρίας και της εκκλησιαστικής διδαχής έγινε η προσπάθεια κατανόησής τους. Οι φωτογραφίες παρουσιάζουν τα εργαλεία και τις μεθόδους προσέγγισης τα προηγούμενα χρόνια.

Το δεύτερο μέρος αφορά τον οργανισμό De Kreek, όπου οργανώνει καλοκαιρινές κατασκηνώσεις τέχνης και έκφρασης και χρησιμοποιεί το θεατρικό παιχνίδι, τη ζωγραφική, τον χορό και τη σωματική επαφή για να δημιουργήσει επίπεδα επικοινωνίας του αισθητού με τις ίδιες ομάδες ανθρώπων. Οι φωτογραφίες περιγράφουν το πλήθος των δραστηριοτήτων για την ανάπτυξη της προσωπικότητας των συμμετεχόντων.

Ο εγκλεισμός αποτρέπει στον άνθρωπο να αναγνωρίσει τη φύση του και τις ιδιότητές της. Χρειάζεται να θέλει κάνεις δει τον άνθρωπο ως έχει για να να ξεπεράσει τις ιδέες που υποψιάζεται για αυτόν.”

Δείτε το video που παρουσιάζει τη δουλειά του Παναγιώτη Λάμπρου και επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του: www.panayiotislamprou.com

Ακολουθούν μερικές από τις πιο αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες του: