Το πρώτο τμήμα του κατασκευασμένου από τους Ναζί αυτοκινητόδρομου, μήκους 22 περίπου χιλιομέτρων μεταξύ της Φρανκφούρτης και του Ντάμσταντ ολοκληρώθηκε στις 19 Μαΐου 1935. Την περίοδο εκείνη, η προοπτική δημιουργίας οδικών δικτύων προκαλούσε ενθουσιασμό, οπότε η ηγεσία της Γερμανίας εγκαινίασε το σύστημα αυτοκινητοδρόμων της, ένα διεθνές δίκτυο μεγάλων δρόμων με 4 λωρίδες ο καθένας και χωρίς διασταυρώσεις.

Επικεφαλής του συστήματος των αυτοκινητοδρόμων ήταν ο Fritz Todt, μέλος των Ναζί και μηχανικός του κράτους. Το μεγαλεπήβολο έργο που του είχε ανατεθεί, να κατασκευάσει δηλαδή ετησίως μεγάλους δρόμους συνολικού μήκους 1.000 χιλιομέτρων, οδήγησε σε βιαστικούς σχεδιασμούς και κατασκευές, καθώς και απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες.

Ένας από τους λόγους που οι Ναζί προώθησαν το σχέδιο των αυτοκινητοδρόμων ήταν η προπαγάνδα. Παρότι τα γερμανικά λόμπι πριν την επικράτηση των Ναζί είχαν προτείνει την κατασκευή τους, ο Χίτλερ υποστήριξε ότι η ιδέα ήταν δική του και παραβρέθηκε σε λαμπρές τελετές εγκαινίων τους που μεταδίδονταν από το γερμανικό ραδιόφωνο. Το παράδοξο είναι ότι ο Χίτλερ ουδέποτε έμαθε να οδηγεί.

Ορισμένες λωρίδες ήταν τόσο ευθείες που ήταν κατάλληλες για αγώνες δρόμου. Το 1938, Bernd Rosemeyer έχασε τη ζωή του, προσπαθώντας να κατακτήσει νέο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας κοντά στη Φρανκφούρτη.