Ads

«Tον Δεκέμβριο του 1979 ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης βρέθηκε στη Στοκχόλμη για την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας. Για τους Έλληνες μετανάστες της Σουηδίας, εργάτες, κυρίως καθαριστές οι περισσότεροι, ήταν ένα μεγάλο γεγονός. Ένοιωθαν υπερηφάνεια, που ένας συμπατριώτης τους τιμήθηκε με το μεγαλύτερο βραβείο του κόσμου. Του Αντώνη Χατζή

Θεωρούσαν ότι το βραβείο ήταν και δικό τους και θυμάμαι ένα ρεπορτάζ στη σουηδική τηλεόραση στα στέκια των Ελλήνων: “Εμείς έχουμε ιστορία” έλεγαν. “Μη μας βλέπετε μόνο σαν σκουπιδιάρηδες”. Και απήγγειλαν κάποιο στίχο από το Άξιον Εστί. Ο Ελύτης ανταπέδωσε την αγάπη τους με μία επίσκεψη στην Ελληνική Κοινότητα Στοκχόλμης. Συγκινημένος και ο ίδιος έμεινε πολλές ώρες μαζί με τους μετανάστες.

Νέος, τότε, δημοσιογράφος ρεπόρτερ της ελληνικής εκπομπής της σουηδικής ραδιοφωνίας του ζήτησα να δω το λόγο που είχε εκφωνήσει για να πάρω σημειώσεις. Μου τον έδωσε και μου είπε να τον κρατήσω. Είναι δακτυλογραφημένος και έχει τις διορθώσεις που έκανε με το χέρι του. Ένα κειμήλιο για μένα…».

Ads

Διαβάστε την επιστολή: