Θα μπορούσε να είναι ένας τοίχος συνθημάτων. Να περιγραφούν όλα με το απλό: «Ένας μαύρος έριξε μαύρο και συγκίνησε τους μαύρους». Δεν είναι όλα, ωστόσο, τόσο απλά… Από την άλλη, οι πολιτικές αναλύσεις πολλές, γνωστές και εύστοχες – οι περισσότερες. 

Ads

Σ’ ένα τιτλογραφικό άθροισμα, ο Σαμαράς σημάδεψε έξι τρυγόνια με το σμπάρο του – τόσα μέτρησα – αλλά να δούμε αν στο τέλος του κυνηγιού του θα κουβαλήσει όλα τούτα τα πτηνά ή θα του μείνει ένα στο χέρι. 

Προσώρας, παραδόθηκε μακροσκελής λίστα απολύσεων στους τοκογλύφους, αρχίζουν να φαντάζουν πολύ αχνά τα γράμματα ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, άλλο τόσο μπουρδουκλώθηκε η μνήμη του success story και του γάμου του με την GAZPROM, επιτεύχθηκε το πνεύμα – σχεδόν και το γράμμα – της «κοινοβουλευτικής δικτατορίας», καταπώς την επιθυμούν οι διαρρέοντες προς το φασισμό ψήφοι, κόντυνε ο ενδοκομματικός καραμανλισμός (ανίκανος να επανιδρύσει το κράτος, ωστόσο, αποδέκτης χειροκροτημάτων στο προσυνεδριακό Σάββατο) και επέλεξε τον τόπο και τον χρόνο της σύγκρουσης, όπως απαιτεί ο Κλαούζεβιτς.
 
Σε επίπεδο συμβόλων η ρουκέτα Κεδίκογλου έπληξε την εικόνα της δημοκρατίας, έστω κι αν ο ίδιος διατείνεται ότι έβαλε κατά της διαφθοράς. Δεν είναι πάνω από το χυμένο γάλα της ΕΡΤ, όπου θα όφειλε να κλάψει κάποιος, αλλά πάνω από το μαύρο γάλα (πλάνο) της δημοκρατίας. Εκεί θα συναντηθούμε όλοι αυτού του τόπου που πονάμε την κατάντια του, αναγνωρίζουμε την προσωπική μας συμβολή σ’ αυτήν, αλλά διεκδικούμε την έμπρακτη μεταμέλεια κι όχι την εκτέλεσή μας.
 
Δεν μας καλούν (μόνον) οι τόσες και τόσες ωραίες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές στιγμές της ΕΡΤ, δε μας προσκαλεί (μόνον) η ανθρώπινη αγωνία της ανεργίας,  δε μας παρακαλούν (μόνον) τα χτυποκάρδια της δημοκρατίας, αλλά κι ένας μικρός ψίθυρος. Αυτός,  που ακόμη και στα πέτρινα χρόνια της διαφθοράς και της κακογουστιάς, δεν έπαψε να μας θυμίζει ότι πάντα υπάρχει προζύμι για το ωραίο και το υψηλό σ’ αυτήν την Ελλάδα: το Τρίτο πρόγραμμα, παιδί του Χατζιδάκι.