Νομίζω πως ο Έγκεμεν Μπαγίς έριξε στο τραπέζι την καλύτερα ιδέα που έχει ποτέ διατυπωθεί για την επίλυση του Κυπριακού.

Ads

Είπε: «να κλειδωθούν σε ένα δωμάτιο, ο Έλληνας και ο Τούρκος Πρωθυπουργός μαζί με τους Ηγέτες των δύο κοινοτήτων και να μην σώσουν να βγουν από εκεί μέσα αν δεν καταλήξουν σε συμφωνία λύσης»

Πρότεινε δηλαδή, μια διαδικασία ανάλογη με αυτή που ακολουθεί το Βατικανό όταν χηρεύει η θέση του Πάπα.

Δεν ξέρω αν ο κος Μπαγίς θέλει να υπάρξει και το σχετικό τελετουργικό του μαύρου ή άσπρου καπνού που έχουν οι καθολικοί, αλλά αυτό, ελάχιστη σημασία έχει, το κανονίζουμε εύκολα.

Υποθέτω, έτσι και αλλιώς, πως σε μια τέτοια περίπτωση ολόκληρη η Κύπρος θα κατασκηνώσει γύρω από το κτίριο των εγκλωβισμένων ηγετών και θα τιμά την παράδοση της σούβλας μέχρις εσχάτων.

Με αυτόν τον τρόπο, η κάπνα αλλά και η εκβιαστικά γαργαλιστική τσίκνα, θα είναι διαρκής, προκλητική αλλά και ελπιδοφόρα.

Εννοείται, πως οι ηγέτες θα τροφοδοτούνται μόνο με ελαφριά γεύματα νερό και καφέδες, για να κρατάνε το πνεύμα τους ζωηρό και παραγωγικό.

Σούβλες, σιεφταλιές, παστουρμάδες λουκάνικα και ζιβανίες, μόνον μετά τη συμφωνία.

Ωστόσο, έχω να προτείνω στον κο Μπαγίς ορισμένες βελτιωτικές ρυθμίσεις στην κατά τα άλλα έξοχη ιδέα του:

Προτείνω, να διανοιχθεί μια τρύπα στη γη που να φτάνει στα 700 μέτρα, όπως ακριβώς και στο διάσημο πια ορυχείο της Χιλής.

Το ιδανικό σημείο θα πρέπει να είναι ουδέτερο, στην αρμοδιότητα των Ηνωμένων Εθνών και θα μας το υποδείξουν γεωλόγοι ώστε η διάνοιξη της τρύπας να μην συναντήσει αξεπέραστα γεωλογικά προβλήματα.

Μας αρκούν τα «λογικά», δεν χρειαζόμαστε και «γεώ».

Εκεί, θα διαμορφωθεί ένα μικρό καταφύγιο στο οποίο θα εγκλωβίσουμε τους ηγέτες μέχρι να βρουν τη λύση.

Στη συνέχεια, θα ακολουθήσει ο απεγκλωβισμός τους με τον ίδιο τρόπο που απελευθερώθηκαν οι 33 μεταλλωρύχοι και με αντίστοιχη παρακαλώ παγκόσμια τηλεοπτική κάλυψη.

Πιστεύω, πως πρέπει να διαφυλαχθεί η Λύση Κυπριακής Ιδιοκτησίας και να μην εμπλακούν οι so called who invaded both μητέρες πατρίδες που αναφέρει ο κος Μπαγίς. Είναι, ένα βήμα και προς την απαλλαγή μας από το καθεστώς των απαράδεκτων «εγγυήσεων».

Είναι, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να απογαλακτισθεί και η Τ/Κ πλευρά καθώς κάτι τέτοιο έχει συμβεί προ πολλού με τους Ε/Κ/ .

Προϋπόθεση βέβαια σε όλο αυτό, η κατηγορηματική δέσμευση Ελλάδας και κυρίως της Τουρκίας, πως θα αποδεχτούν 100% όλα όσα θα αποφασιστούν εκεί κάτω.

Να σημειωθεί, πως θα πρέπει να απαγορευθεί κάθε επικοινωνία με τα Εθνικά κέντρα.

Θα πρόσθετα επίσης, πως η ομάδα των εγκλωβισμένων διαπραγματευτών θα πρέπει να εμπλουτισθεί από τις ηγεσίες όλων των πολιτικών κομμάτων και των δύο κοινοτήτων, για να μην πω, ότι ίσως θα καλόβλεπα και την παρουσία όλων όσων έχουν χρηματίσει στο παρελθόν διαπραγματευτές.

Έτσι, θα δημιουργηθεί ένας πνιγηρός και ασφυκτικός συνωστισμός, εκεί στα έγκατα της γης.

Θα δυσκολεύονται να αναπνεύσουν, θα τους τρελαίνει η θεία τσίκνα από πάνω, θα αδημονούν να ξαναδούν το φως της μέρας.

Επειδή λοιπόν α) δεν θα αντέξουν και για πάρα πολύ και β) θα είναι υποχρεωμένοι να συμφωνήσουν, να τα βρουν, δεν θα αργήσουν για άλλα 35 χρόνια, ίσως μάλιστα ο εγκλωβισμός τους κρατήσει λιγότερο από τις 69 ημέρες των μεταλλωρύχων.

Βέβαια, τίποτα δεν αποκλείω.

Μπορεί να συνηθίσουν εκεί κάτω και στο τέλος να τους αρέσει και να μη θέλουν να βγουν καθώς, θα έχουν γίνει το επίκεντρο της προσοχής ολόκληρου του πλανήτη. Όλα τα περιμένω, ακόμα και να δημιουργήσουν ένα νέο Status Quo.

Αυτό της «Τρύπας της Λύσης».

Θα μου πείτε τώρα….
Τι θα απογίνει η χώρα όσο οι εγκλωβισμένοι ηγέτες θα ψάχνουν την φόρμουλα επίλυσης;
Η απάντηση και σε αυτό, είναι νομίζω απλή.

Για όσο κρατήσει αυτή η στην κυριολεξία πια υπόγεια διεργασία, ας κοπιάσουν εδώ και ας αναλάβουν το management της χώρας κάποιοι αξιωματούχοι της Ε.Ε.

Όσο και να μην ξέρουν τις τοπικές πραγματικότητες, έχω πολλούς λόγους να πιστεύω πως μπορεί και να λύσουν αρκετές εκκρεμότητες που χρονίζουν καθώς αυτοί, δεν θα έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να κάνουν τομές και να κόψουν προνόμια αφού ούτε κουμπάρους έχουν στο νησί, ούτε ξαδέρφια, ούτε κολλητούς του κολλητού ω! κολλητέ!

Για παράδειγμα, θα μπορούσε σε δύο μήνες να γίνει νόμος του κράτους και να περάσει στην πράξη το Εθνικό Σχέδιο για την Υγεία.

Θα μπορούσαν να καταργήσουν ή να φέρουν στον 21ο αιώνα το ΚΥ.ΣΑ.ΤΣ που πιθανότατα να έκοβε και τον κο Πισσαρίδη στη απορριπτική φόρα που διαθέτει.

Θα μπορούσαν είτε να εξισώσουν τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό τομέα με αυτούς στο Δημόσιο αποδίδοντας τα αντίστοιχα προνόμια, είτε να τα καταργήσουν τελείως για να μην σκανδαλίζονται διαρκώς οι ήρωες του ιδιωτικού τομέα με τα ωφελήματα των κυβερνητικών. Πολλά θα μπορούσε να κάνει μία έστω έκτακτη διοίκηση της χώρας από ευρωπαίους ετέρους που δεν θα ένιωθε καμία υποχρέωση σε κανέναν.

Μέχρι και το Μέγαρο Πολιτισμού, θα μπορούσε να γίνει στην ώρα του!

Βέβαια, έχοντας ολάκερη την πολιτική ηγεσία στα 700 μέτρα κάτω από τη γη, (είπαμε θα είναι όλοι) ίσως να συμβεί και κάτι άλλο…

Καθώς θα έχει δημιουργηθεί αυτή η παγκύπρια κατασκήνωση γύρω από την διάσημη πια ανά το παγκόσμιο «Τρύπα της Λύσης» μπορεί να μπει το μέγα πλήθος σε έναν ακόμα μεγαλύτερο πειρασμό. Ομολογώ, εξόχως σκανδαλιστικό!

Να πάνε δηλαδή μια ωραία ημέρα κάποιοι ξύπνιοι, να καλέσουν σε συνέλευση όλον τον κόσμο, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους, να έρθουν μετά σε συνεννόηση με τους ευρωπαίους έκτακτους διοικητές και στη συνέχεια, αφού αυτοί οι τελευταίοι θα συμφωνήσουν ανεπίσημα και θα κάνουν τα στραβά μάτια, να πάνε και να σφραγίσουν την είσοδο στο λαγούμι!

Θα παραδοθεί πλέον η διακυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία θα βάλει τους δικούς της όρους: Να διαλυθούν όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί εκατέρωθεν, να δημιουργηθούν καινούργιοι και να κατέλθουν σε εκλογές σε ένα χρόνο.

Στο μεταξύ, το Κυπριακό θα λυθεί με καθαρά ευρωπαϊκό σχέδιο χωρίς την παραμικρή συμμετοχή Ελλάδας και Τουρκίας. Οι δύο τελευταίες, θα υποχρεωθούν να απέχουν από τη διαδικασία για εύλογους λόγους.

Αλλά, αυτά δεν γίνονται! Δεν πρόκειται να σφραγίσει κανείς το λαγούμι, οπότε, οι ηγέτες μας, εγκλωβισμένοι στην «Τρύπα της Λύσης» θα υποχρεωθούν να φτάσουν σε συμφωνία και να μοιραστούν στο τέλος και το…Νομπέλ Ειρήνης. Γιατί όχι δηλαδή;

Εδώ το πήρε ο…Κίσινγκερ! (…όχι…kissing- her, αλλά…fucking her! που έλεγε και ο μακαρίτης ο θείος μου ο Τάκης)

Για να τελειώνουμε λοιπόν, νομίζω πως ο κος Μπαγίς έπιασε τον σφυγμό της πραγματικότητας.

Να κλειστούν κάπου (στην Τρύπα της Λύσης λέω εγώ, 700 μέτρα κάτω από τη γη) και να βγουν μόνο με συμφωνία. Αλλά όλοι τους!

ΥΓ: Ασφαλώς και χάρηκα με τον απεγκλωβισμό των 33 μεταλλωρύχων. Αλλά αυτή η μετατροπή της παρολίγον μοιραίας τραγωδίας σε ένα άνευ προηγουμένου παγκόσμιου reality show καθόλου δεν μου άρεσε. Κάθε μέρα, χιλιάδες άνθρωποι στην Ευρώπη κατρακυλάνε στο βαθύ και σκοτεινό λαγούμι, αυτό της ανεργίας και της περιθωριοποίησης. Αυτοί όμως είναι μόνο στατιστικά νούμερα και όχι άνθρωποι με ονοματεπώνυμο. Και σε αυτήν την κατάμαυρη τρύπα, δεν βλέπω κανένα λαμπερό ασανσέρ να πλησιάζει για να τραβήξει τους ανθρώπους στην επιφάνεια της ζωής.