«Το μυαλό αθέλητά του, τρέχει πίσω και προσπαθεί να σκηνοθετήσει τη Μάχη σώμα με σώμα. Αίμα. Ιδρώτας. Κλαγγή Όπλων. Το τρύπημα της σάρκας από τη λόγχη. Το σφύριγμα των βελών. Ο ήχος από τα μαστίγια των βάρβαρων αξιωματικών και τα παραγγέλματα στη βάρβαρη γλώσσα τους».

Ads

Αυτό το γεμάτο δολοφονική λαγνεία κείμενο βρίσκεται –μεταξύ άλλων – στην ιστοσελίδα των εθνικιστών του antepithesi.net στο ελληνικό διαδίκτυο.

Λίγο πιο κάτω, στην ίδια ιστοσελίδα , υπάρχει το ακόλουθο ευλαβικό προς τον Rudolf Hess επικό μελομπούρμπουλο:

«Όσους τάφους κι αν γκρεμίσετε, τις Αξίες και τα Ιδανικά δε θα τα γκρεμίσετε ποτέ γιατί είστε πολύ μικροί. Ακόμα κι αν κρατάτε κρυφή τη λίμνη στην οποία πετάξατε τις στάχτες του για εμάς κάθε λίμνη είναι αρκετή για να θυμόμαστε τους Μεγάλους Άνδρες της Ιστορίας. Ρούντολφ Ές, θα ζεις για πάντα στην ψυχή κάθε λευκού Εθνικιστή!»

Η ιστοσελίδα, που συνδέεται ευθέως τόσο με τη Χρυσή Αυγή όσο και με το ΕΛΑΜ, μέχρι την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές, δεν είχε την παραμικρή αναφορά στα συγκλονιστικά γεγονότα που έγιναν στη Νορβηγία.

Αντίθετα, μία άλλη περιθωριακή ομάδα που δρα στο διαδίκτυο με το όνομα «Επανελληνισμός» μοντάρει τεχνηέντως το γεγονός ανάμεσα σε δεκάδες άλλες ειδήσεις που αφορούν υποτιθέμενα ή υπαρκτά εγκλήματα αλλοδαπών στην Ελλάδα με θύματα Έλληνες.

Χονδροειδής η προπαγάνδα, αλλά για δαύτους ο Νορβηγός μακελάρης, είναι σιωνιστής, μασόνος και μέρος του γενικού εβραϊκού σχεδίου.

Υποστηρίζουν μάλιστα, πως η ακροδεξιά ιδεολογία του Anders Behring Breiviks είναι αποκύημα φαντασίας των απανταχού κόκκινων δημοσιογράφων.

Για το σύνολο όλων αυτών των νεοφασιστικών παρασίτων ο εχθρός είναι ένας και είναι αυτός που ευθύνεται για την αδιανόητη σφαγή.

Ο «πολυπολιτισμός» όπως αυτοί οι αγράμματοι τον αποκαλούν.

Και πράγματι, ο Anders Behring Breiviks χτύπησε κέντρο.

Τα τραγικά θύματα του, όλοι νορβηγοί πολίτες αλλά με διαφορετικές εθνικές καταγωγές.

Στο πρόσωπο τους, δεν χτυπήθηκε μόνο ο ανθός της Νορβηγίας, αλλά ολόκληρη η Ευρώπη όπως την ξέραμε και όπως την θέλουμε:

Ανοιχτή, διαπολιτισμική, φιλόξενη με τη λάμψη του Διαφωτισμού και της Ανεκτικότητας.

Αυτά τα δύο τελευταία σημαίνουν πως δεν πρέπει η Ευρώπη να γείρει είτε προς το Ισλάμ είτε προς οποιαδήποτε άλλη θρησκεία που να καθορίζει τον χαρακτήρα της.

Σημαίνουν αντίθετα, πως ο ρόλος των θρησκειών και των εκκλησιών πρέπει να εξοστρακιστεί από το πολιτειακό πλαίσιο, το οποίο μπορεί να φιλοξενεί αλλά όχι να προσδιορίζεται.

Μιλάμε δηλαδή, για μία Ευρώπη απόλυτα κοσμική και θεσμικά μη μεταφυσική, που λειτουργεί για τους Πολίτες της, οι οποίοι με τη σειρά τους μπορούν να έχουν ασφαλώς όποιες φιλοσοφικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις θέλουν.

Υπό την προϋπόθεση πως σε καμία περίπτωση κάποια θρησκεία, όποια και να είναι, δεν θα μπορεί να γίνει μέρος της Ευρωπαϊκής Πολιτειακής Ταυτότητας.

Με άλλα λόγια, το τρομερό διπλό έγκλημα στη Νορβηγία, πρέπει να γίνει άλλο ένα γενναίο σπρώξιμο προς την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση.

Καθώς το Μεταναστευτικό είναι ένα υπαρκτό ζήτημα.

Καθώς δεν συμφωνούμε με τις μαζικές απελάσεις και με τις μεθοδολογίες που οδηγούν στη βύθιση των σκαφών στα ανοιχτά της Ιταλίας ή αλλού.

Καθώς δεν είναι δυνατό κανένας φυσιολογικός άνθρωπος να αποδεχθεί την ακροδεξιά ρητορεία πίσω από την οποία υποθάλπεται ο φυλετικός ρατσισμός περί λευκής υπεροχής.

Καθώς ταυτόχρονα σε αρκετές χώρες το πρόβλημα της γκετοποίησης με όλα του τα παράγωγα είναι πραγματικότητα.

Καθώς υπάρχουν χώρες που έχουν στα εδάφη τους πολλούς περισσότερους αλλοδαπούς από όσους μπορούν να αντέξουν και οι οποίοι σε ένα μεγάλο ποσοστό ζουν σε άθλιες συνθήκες.

Τι απομένει;

Μία συνολική υπερεθνική λύση. Τίποτα άλλο. Ή για να το θέσω αλλιώς και πιο ευθέως, η σταδιακή αποδυνάμωση των εθνικών κρατών της Ευρώπης προς μία ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, όχι μόνο Οικονομική αλλά και Πολιτική.

Να δούμε την Ευρώπη σαν μία μεγάλη Ομοσπονδία και κάθε ξεχωριστό μέχρι σήμερα κράτος της, σαν μία επαρχία, ή σαν μία συνιστώσα Πολιτεία της Ομοσπονδίας και, μία κεντρική Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση που να αναλαμβάνει την σφαιρική αντιμετώπιση.

Είναι βέβαιο, πως ο Anders Behring Breiviks με την «απεχθή αναγκαιότητα» που διέπραξε θα προκάλεσε αρκετά χαμόγελα ευδαιμονίας στα ανά την Ευρώπη εκκολαπτόμενα φίδια.

Στην ουσία, δεν διαφέρει σε πολλά από τον τυχαίο τάδε Χρυσαυγίτη ή ΕΛΑΜίτη που δέρνει έναν άνθρωπο στον δρόμο γιατί δεν του κάνει το χρώμα της επιδερμίδας του.

Είναι βέβαιο, πως καθώς η Ευρώπη και ο κόσμος όλος αναταράσσονται από την οικονομική κρίση, αυτά τα φαιά υποκείμενα έχουν και χρηματοδότες και «πνευματικούς ταγούς» που προσφέρουν σε μερικές χιλιάδες νέους ανθρώπους εύκολες διεξόδους στα αδιέξοδα που έχει οδηγηθεί ο κόσμος από την ανεπάρκεια των ηγεσιών και την παράδοση των κοινωνιών μας στους κερδοσκόπους.

Στην απέραντη ανασφάλεια που διακατέχει σήμερα τους ανθρώπους ο Anders Behring Breiviks έχει την απάντηση μαγειρεμένη και ευκολοχώνευτη, ένα κανονικό ιδεολογικό junk food:

“As we all know the root of Europe’s problems is the lack of cultural self confidence- nationalism” (Όπως όλοι ξέρουμε, η ρίζα των προβλημάτων της Ευρώπης, είναι η έλλειψη πολιτισμικής αυτοπεποίθησης, ήτοι του Εθνικισμού)

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων πολλών ο Breiviks στην Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Ανεξαρτησίας-2083 που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο λίγο πριν το έγκλημα του.

Αφήνει δε τις 1500 σελίδες της, κληρονομιά στα χέρια των «αδερφών» του, γιατί, «για λόγους που θα γίνουν φανεροί, ο ίδιος δεν θα μπορέσει να επιμεληθεί περαιτέρω την διάδοσή της». Τους λόγους, τους μάθαμε. Είναι 76.

Οι λευκοί «αδερφοί» και «αδερφές» του όμως, δεν είναι φαντάσματα.

Μπορεί-δεν το ξέρω, υπόθεση κάνω- ο ίδιος να έδρασε τελείως μόνος, ετοιμάζοντας το χτύπημα για 9 ολόκληρα χρόνια.

Αλλά τ’ αδέρφια του είναι εκεί έξω, ανάμεσα μας.

Μεγαλώνουν σε ένα τελείως χαοτικό περιβάλλον, βομβαρδίζονται από τις εικόνες ενός ανέλπιδου και κατεστραμμένου κόσμου, οι ηγεσίες φαντάζουν στα μάτια τους σαν ανθρωπάκια ανίσχυρα κι’ ανίκανα να παίρνουν δραστικές αποφάσεις για το κοινό καλό, είναι ευάλωτα και γόνιμα για κάθε σπορά των ανθέων του κακού (συγνώμη Baudler).

Εμείς, οι μεγαλύτεροι ζούμε έναν εφιάλτη που κατά κάποιον τρόπο τον έχουμε ήδη συνηθίσει.

Τον είδαμε πριν προκύψει σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τον διαβάσαμε σε κάποια βιβλία «φαντασίας» γραμμένα πριν από 30 και 40 χρόνια με μοναδική οξυδέρκεια.

Οι νεώτεροι ωθούνται στα άκρα και την συνολική απόρριψη εισπράττοντας τους σπασμούς ενός αποτυχημένου κόσμου.

Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει η φιλήσυχη κοινωνία της Νορβηγίας.

Συνταράχθηκε από τον πιο αδόκητο πόνο. Οι σφαίρες του Breiviks σκόπευσαν στην καρδιά του τρόπου σκέψης ολόκληρης της χώρας. Του πιο καθαρού Ευρωπαϊκού Δυτικού τρόπου, που δεν έχει στις μέρες μας καμία σχέση με τον εθνικισμό και την ασφυκτική περιχαράκωση.

Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, πρέπει να καταλάβουν πως αυτό που έγινε αφορά όλους μας:

Ο ήχος των εκρήξεων στο Όσλο και το σφύριγμα των σφαιρών στην Ουτόγια έφτασαν σε κάθε Ευρωπαϊκή άκρη.

Πια, δεν υπάρχουν ζητήματα απομονωμένα και στεγανά.

Πως όσο τα βλέπουμε έτσι, στο τέλος θα μας πνίξουν όλους μαζί.

Ο Anders Behring Breiviks και οι πράξεις του πρέπει να δρομολογήσουν το συντομότερο μία Ευρωπαϊκή Διακήρυξη.

Όχι βέβαια αυτή που ο ίδιος έχει στο εφιαλτικό μυαλό του.

Μια άλλη, που να κατοχυρώνει την Ευρώπη ως μία οντότητα διαποτισμένη από τις θεμελιώδεις αρχές της διευρυμένης Δημοκρατίας, της Ανεκτικότητας και της συνολικής υπερεθνικής αντιμετώπισης όλων των ζωτικών ζητημάτων.

Μέσα από ένα πλαίσιο λειτουργίας που στην ταυτότητα του δεν θα μπορεί να παίζει ρόλο καμία θρησκεία- έτσι τουλάχιστον όπως ορίζονται οι θρησκείες τα τελευταία 2000 χρόνια: ως δικτατορίες που προκειμένου να επικρατήσουν έπνιξαν στο αίμα εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο.

Ούτε το Ισλάμ, ούτε ο Χριστιανισμός.

Ο Anders Behring Breiviks πιθανότατα να παρουσιαστεί σε πολύ λίγο χρόνο από τα ΜΜΕ ως «διαταραγμένος» «ανώμαλος» «ψυχασθενής» ή και σκέτα ως ακροδεξιός.

Σίγουρα, «φυσικός άνθρωπος» δεν είναι.

Η ανώμαλη όμως σύνθεση της προσωπικότητας του βρίσκεται πίσω από την περιγραφή που του έδωσαν τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης όταν ακόμα τελούσαν υπό το βάρος του σοκ: Χριστιανός, Ακροδεξιός, Εθνικιστής.

Η «Αγία Τριάδα».

Το αίμα, δεν περισσεύει για τους βρικόλακες της ιστορίας και τις «απεχθείς αναγκαιότητες» τους.