Απρόβλεπτος και «προκλητικός», όμως συνειδητά και ελεγχόμενα. Διατυπώνει τις απόψεις του κόντρα στο ρεύμα της κοινής γνώμης. Η ψυχραιμία με την οποία τις συνοδεύει οδηγούν πολλούς σε έκρηξη. Και εκείνος, παρακολουθεί τα ουρλιαχτά ατάραχος με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος μιλάει στο tvxs.gr, όπως πάντα χωρίς αναστολές.

Ads

Της Κατρίν Αλαμάνου

Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος είναι περισσότερο γνωστός για την παρουσία του στα ΜΜΕ ως εκπρόσωπος της κοινότητας των ομοφυλοφίλων. Ασχολείται όμως με ένα ευρύ φάσμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το επάγγελμά του είναι σύμβουλος επικοινωνίας και δημοσιογράφος, με ειδικότητα στα ΜΜΕ, με τα οποία έχει στενότερη σχέση από το 1985.

Ακολουθεί η συνέντευξη με το Γρηγόρη Βαλλιανάτο:

-Ο ακτιβισμός, είναι μια ανάγκη σας να προστατεύσετε τους ‘αδύναμους’ κοινωνικά;

Καταρχήν είναι μια ανάγκη μου να προστατεύσω τον εαυτό μου. Γιατί, όταν κατάλαβα ότι είμαι ομοφυλόφιλος και ότι αυτό το πράγμα στην Ελλάδα θεωρείται από ανωμαλία μέχρι περίεργο, κάτι έπρεπε να κάνω. Εγώ γεννήθηκα το 1956, τότε ήταν άγριες οι καταστάσεις. Τώρα δεν είναι άγριες, είναι απαράδεκτες και υποκριτικές. Αν θες, όμως, να βρεις το δίκιο σου, το βρίσκεις. Θα πρέπει να κουραστείς, που δεν θα έπρεπε, αλλά το βρίσκεις. Και ο κόσμος επίσης είναι φοβισμένος. Δηλαδή οι ομοφυλόφιλοι σήμερα δεν έχουν κερδίσει ακόμα τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμησή τους, επειδή τους τη λένε όλοι.

Ο ακτιβισμός είναι μια προσωπική μου ανάγκη. Όταν ανακαλύπτεις ότι εσύ πρέπει να πεις κάτι σε σχέση με αυτό που είσαι γιατί είναι ρατσιστικό, τότε ξαφνικά, αν είσαι συνεπής άνθρωπος, ανακαλύπτεις την υποκρισία παντού. Έτσι είναι η λογική. Τώρα αν εσύ θες να το βλέπεις έτσι και να ασχολείσαι μόνο με τη δική σου φάρα, τότε για μένα έχεις πρόβλημα.

-Άρα συνδέετε τη «διαφορετικότητα» των ομοφυλοφίλων με τη διαφορετικότητα εν γένει;

Και με την αξιοπρέπεια γενικά και με την ελευθερία. Εμένα η ελευθερία με ενδιαφέρει. Δηλαδή για παράδειγμα «αν θέλω, μπορώ να κάνω χρήση απαγορευμένων ουσιών».

-Όλων;

Όλων. Ξέροντας ότι είναι κακές, μη συνιστώντας σε κανένα να το κάνει αλλά δεν μπορεί κανένας να μου αφαιρέσει αυτή τη δυνατότητα. Είμαι ακραία φιλελεύθερος.

-Λέγεται συχνά για τις ταυτότητες γενικότερα, πχ τις εθνικές, ότι επιλέγονται. Η σεξουαλικότητα είναι ταυτότητα που επιλέγεται;

Όχι, μέχρι να το συνειδητοποιήσεις έχει διαμορφωθεί και δεν μπορείς να την αλλάξεις.

-Γεννιέται κανείς straight ή gay;

Είναι συνδυασμός βιολογικός και κοινωνικός. Γιατί, υπάρχουν πάρα πολλές σεξουαλικές ταυτότητες, πάρα πολλές ομοφυλοφιλίες, πάρα πολλές ετεροφυλοφιλίες. Είναι σχεδόν φασιστικό να βάζεις τους ανθρώπους σε πολύ λίγα κουτάκια. Τα πολλά κουτάκια είναι λιγότερο φασιστικά. Πάντα τα κουτάκια είναι φασιστικά, γιατί οι άνθρωποι έχουν δυνατότητες. Για μένα η σεξουαλικότητα κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Αυτό το μήνα πήγες με πόσους, με πόσες; Α τοτε είσαι straight. Δηλαδή να βγαίνει έτσι.

-Ένας άνθρωπος που χειρίζεται τη δημόσια εικόνα, μπορεί να χειριστεί το ίδιο και τη δική του;

Δεν είναι απαραίτητο, αλλά εγώ θα τον θεωρούσα τελείως αναξιόπιστο αν δεν μπορούσε.

-Το κάνετε; Είναι συνειδητό;

Ε βέβαια. Είναι όλα συνειδητά και ελεγχόμενα.

-Έχω δει προκλητικές σας δηλώσεις, πολύ προκλητικές, έχω δει να πηγαίνετε σε μεσημεριανάδικα..

Η δήλωση που λατρεύω όλη μου τη ζωή ήταν με αφορμή ένα γεγονός ότι είχε μπει στον κώλο κάποιου ένας δονητής. Και τους λέω: «Σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους, το τι βάζει καθένας στον κώλο του είναι στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του κώλου». Νομίζω, ως νομικός, ότι είναι μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση (γέλια), γιατί συνδυάζει μια νομική αναφορά με ένα προσωπικό στοιχείο, που ο κόσμος ντρέπεται να συζητάει αλλά κουβαλάει τον κώλο του παντού.

Για τα μεσημεριανάδικα πολλοί με κατακρίνουν. Αυτό που λέω εγώ είναι ότι το θέμα είναι τι λες, όχι πού πας. Εσείς κολλάτε στο «πού πας» γιατί είστε χαζά μικρομεσαίοι μικροαστοί. Θέλουν να μου την πουν για αυτά που λέω; Να το συζητήσουμε.

-Θέλετε, δηλαδή, συνειδητά να προκαλείτε;

Θέλω να καταγγέλλω την υποκρισία. Και για να το κάνω αυτό και για να μεταδίδεται χρειάζεται να χρησιμοποιώ παραδείγματα που θεωρούνται προκλητικά. Αλλά η υποκρισία είναι τόσο φρικτή από μόνη της, που πώς να την καμουφλάρεις. Χρησιμοποιώ την υπερβολή πάρα πολύ ελεγχόμενα, είναι σε γνώση μου όλο αυτό το πράγμα. Όταν είπα, ας πούμε, «ξέρετε ήμουν με ένα φίλο μου στο κρεβάτι μου και με παίρνει τηλέφωνο…». Η έμφαση ήταν σε αυτό, το ήξερα. Ήταν πολύ en passant, αλλά ο Χατζηνικολάου κόλλησε..(γέλια). Και με το δίκιο του ο άνθρωπος. Εγώ παίζω πολύ στην τηλεόραση με αυτούς που με καλούν. Βέβαια, προσπαθώ να μην τους εκθέτω τους ανθρώπους.

-Αυτό που έχω καταλάβει μέχρι τώρα είναι ότι δεν έχετε δράματα, δεν αφήνετε τον εαυτό σας να πέσει…Θέλετε να είστε πάντα δυνατός;

Θέλω να μπορώ να εργάζομαι. Είναι βέβαια πράγματα που σε ξεπερνάνε αλλά τα κρατάς για τον εαυτό σου. Θέλει προπόνηση. Ο καθένας που μας διαβάζει, μπορεί να φανταστεί τι έχω ακούσει και τι έχω υποστεί. Η πορεία ενός δημοσιογράφου με το δικό μου προφίλ, ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος ανοιχτά και υποστηρίζει δημόσια θέσεις για όλα τα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας τελείως αντίστροφα από την κοινά διαμορφωμένη γνώμη, αναλαμβάνει πάρα πολλά ρίσκα. Και αν δεν το ξέρει αυτό είναι μαλάκας ο ίδιος. Λοιπόν, αυτό εγώ το ξέρω. Αυτό χρειάζεται πολλή προσοχή, οτιδήποτε φαίνεται ανέμελο και φυσικό και τραλαλά δεν είναι έτσι και είναι ένας διαρκής αγώνας. Τώρα το κοινωνικό πλάνο είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι πρέπει ή να κουρεύονται ή να εντάσσονται. Και αυτό είναι φυσιολογικό. Αν ούτε κουρευτούν, ούτε ενταχθούν, τότε δεν πρέπει να επιβιώσουν. Αν, όμως επιβιώσουν, τότε είναι power. Αυτό έχει συμβεί με μένα τώρα [..]Το πακέτο είναι όπως πάντα τρελό και παλαβό. Άρα, μετά από πολλά χρόνια – που έβλεπα κείμενα μου που δεν τα αναγνώριζα, μου τα άλλαζαν- αρχίζεις να πουλάς μούρη. Γιατί τα χρόνια που άρχισα να γράφω το κανονικό ήτανε η χούντα. Η Ελλάδα, πέρα από τις μαλακίες που λένε, συμβιβάστηκε, προσαρμόστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό με την αισθητική των συνταγματαρχών. Μην κοιτάς που τώρα είναι όλοι αντιστασιακοί. Οπότε, ήτανε άγρια τα πράγματα.

-Βέβαια και όταν έφυγε η χούντα, η νοοτροπία δεν άλλαξε από τη μία μέρα στην άλλη..

Βέβαια. Καταρχάς αυτό το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» μας έχει γίνει κλύσμα. Η αποχουντοποίηση στην Ελλάδα έγινε σε πολύ μικρό βαθμό. Δηλαδή η χούντα είναι μια αισθητική και μία ηθική αδιανόητων, κρετίνων. Αλλά, δεν τους έχει ξεμπροστιάσει κανείς γιατί η επόμενη κατάσταση βολεύτηκε τόσο γρήγορα που χρειάστηκε να τα κουκουλώσει για να είναι πιο άνετη στο τσιμπούσι, στο πάρτυ που λέμε τώρα. Αυτοί οι άνθρωποι που ξέρουνε την τεράστια προδοσία της Κύπρου, θα δώσουν σε κανέναν τη δυνατότητα να συζητήσει ελεύθερα θέματα εθνικά; Όχι: Πρέπει να είμαστε στη γραμμή γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε όλοι.

-Αρά δεν βλέπετε να υπάρχει λύση θεμάτων εθνικών, των δύο μεγάλων τουλάχιστον;

Η λύση σε θέματα εθνικά και σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη σύγχρονη Ελλάδα προκύπτει μόνον από αποφάσεις Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ή από οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποτέ από πρωτοβουλία των Ελλήνων. Θα σου δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το οποίο είναι η ξεφτίλα του ΠΑΣΟΚ. Το 2005 ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι θα πρέπει να βάλουμε στο τραπέζι το θέμα της συμβίωσης των ομοφυλόφιλων και του πολιτικού γάμου. Το 2005 διαμορφώνεται ένα σχέδιο νόμου, με εισηγητική έκθεση από τον Αλιβιζάτο και την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ήμουνα και εγώ μέλος -ως ΜΚΟ, όχι ως ΠΑΣΟΚ- έτοιμο να πάει στη Βουλή, αλλά…

-Στο ΠΑΣΟΚ ήσασταν σύμβουλος επικοινωνίας. Και το 2008, επειδή ταχθήκατε υπέρ της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» για την ΠΓΔΜ, διέκοψαν μαζί σας τη συνεργασία.

Την επαγγελματική συνεργασία. Με το συγκεκριμένο πελάτη η δουλειά μου ήταν σκηνοθετική. Ήταν η δημόσια παρουσία. Από το πώς ήτανε, τι έλεγε, πως το έλεγε κλπ.

-Του κ. Παπανδρέου;

Ναι, όπως και των άλλων. Δηλαδή, δεν ήμουνα υπάλληλος του ΠΑΣΟΚ, δεν ήμουν μέλος του ΠΑΣΟΚ. Υπήρχε επαγγελματική σχέση. Όπως υπήρχε την ίδια εποχή και με άλλα κόμματα και με άλλους ιδιώτες.

-Οπότε αυτό το show, ότι τώρα εμείς κόβουμε την επαγγελματική σχέση, τι ήταν;

Αυτό καταρχήν ήταν μια αδιανόητη διοικητική απόφαση και μία ελεεινή πολιτική πράξη. Το ΠΑΣΟΚ έβγαλε μία ανακοίνωση – όχι δελτίο Τύπου, έχει σημασία- ανακοίνωση δύο γραμμών. Δε νομίζω ότι υπάρχει συντομότερη ανακοίνωση που έχει βγάλει στην ιστορία του. Και έλεγε: Μετά τις δηλώσεις του κ. Βαλλιανάτου, ο οποίο εξέφραζε προσωπικές του απόψεις…Και βέβαια δεν έκανα κανένα σχόλιο. Φαντάζομαι ότι αυτοί που το έγραψαν θα ντρέπονται, εγώ καθόλου.

-Είχα ακούσει ότι είχατε πει πως γνώριζαν από πριν ποια είναι η άποψή σας.

Το 2008, το Νοέμβριο γίνεται αυτή η ιστορία, 8 Νοεμβρίου. Και ανακαλύπτουν το video της εισήγησής μου στο συνέδριο του 2005, τρία χρόνια πριν -γιατί έχω πολύ παλιότερα έγγραφα για το ίδιο θέμα, από το 1992 που ξεκινάει το Παρατηρητήριο Ελσίνκι. Αναδρομικά ανακαλύπτουν επίσης ότι το βιβλίο μου που είχε βγει τον προηγούμενο χρόνο, το «Ακατάλληλο», έγραφε μέσα τα ίδια πολλές φορές και το συνιστούσε ο πρωθυπουργός στην προσωπική του σελίδα να το διαβάσει ο κόσμος.

-Δηλαδή, πρότεινε κάτι που δεν είχε διαβάσει;

Τον εκθέτουν τον πρωθυπουργό. Ήξερε αυτά τα πράγματα και εκ των υστέρων έπρεπε να κάνει ένα πολιτικό χειρισμό διαφορετικό. Δεν με αφορά εμένα αυτό.

-Ποια είναι η επιθυμητή δημόσια παρουσία ενός πολιτικού

Ό, τι καλύτερο μπορεί να βγάλει ένας άνθρωπος. Μπορεί να χρειάζεται ένας πολιτικός να είναι έξαλλος σε μια συγκυρία.

-Οι πελάτες σας..;

Οι δικοί μου πελάτες δεν είναι γνωστοί. Είναι γνωστοί αυτοί που ξεφεύγουν. Δηλαδή η ιστορία με τον Κικίλια είναι πολύ αστεία. Θα σου πω μόνο ένα πράγμα, που σου δίνει και την απάντηση. Ήταν, δεν ήταν, έχει βγάλει δελτίο Τύπου κλπ. H δουλειά η δική μου με αυτό τον πελάτη γίνεται on camera. Τελεία.

-On camera;

Ναι, μπαίνουμε σε studio και γυρίζουμε και βλέπουμε, διορθώνουμε, ξαναπάμε, αλλάζουμε ρούχα, σηκωνόμαστε όρθιοι, διαβάζουμε, λέμε μόνοι μας, κοιτάμε στο φακό..Αυτά είναι μέρος της εκπαίδευσης. Άρα αυτά που έχω κάνει με τον Κικίλια είναι σε video.

-Δεν μπορώ να καταλάβω, ντρέπονται για κάτι;

Φαντάζομαι ότι όλη μου η ταυτότητα έχει κάποια σημεία που κάποιους ενοχλεί. Αλλά εγώ δεν ζήτησα από κανέναν δουλειά. Μου ήρθε.