Του Αρίστου Αναγνώστου

Σύμφωνα με μια ημιεπίσημη διαρροή από την Αντιπροεδρία της κυβέρνησης, ανάμεσα στους υπό κατάργηση φορείς βρίσκεται και το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, ως αιτία της συγκεκριμένης πρόθεσης αναφέρεται το ποσό των 400.000 ευρώ μηνιαίως(!), το οποίο καταβάλλεται ως ενοίκιο στέγασης. Προκαλεί απορία το από που προήλθε μια τέτοια πληροφόρηση της κυβερνητικής Αντιπροεδρίας, αφού το συγκεκριμένο Μουσείο στεγάζεται στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, μετά από παραχώρηση της Αποθήκης Α’ του ΟΛΘ προς το ΜΚΘ, όπως άλλωστε συνέβη με τα υπόλοιπα μουσεία του λιμανιού (Μουσείο Φωτογραφίας, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, αλλά και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου). Όσο για τον ετήσιο συνολικό προϋπολογισμό του, δεν ξεπερνά, εδώ και 7 έτη, τις 300.000 ευρώ.

Εκτός αυτού, το Μουσείο Κινηματογράφου ολοκλήρωσε μόλις πριν από 1 χρόνο την ανακαίνισή του, έγινε ένας χώρος που φιλοξενεί τη διαδρομή του Ελληνικού Κινηματογράφου, με εντυπωσιακή αύξηση της επισκεψιμότητάς του και με μεγάλη συμμετοχή των μαθητών στα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Αν, μάλιστα, σκεφτεί κανείς, ότι η ανακαίνιση αυτή πραγματοποιήθηκε με χρήματα από το Γ’ ΚΠΣ, τότε προκαλείται και νομικό πρόβλημα, αφού η ενδεχόμενη κατάργηση του φορέα θα αναγκάσει το ελληνικό κράτος να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις 600.000 ευρώ, οι οποίες δαπανήθηκαν για το έργο.

Μετά από αυτά γεννιούνται εύλογες απορίες για το αν υπήρξε προηγούμενη συνεννόηση της Αντιπροεδρίας της κυβέρνησης με το αρμόδιο υπουργείο Πολιτισμού (σύμφωνα με πληροφορίες, το ΥΠΠΟΤ δηλώνει άγνοια) και αν η συγκεκριμένη απόφαση ανταποκρίνεται στις εξαγγελίες περί επιβράβευσης των φορέων που παράγουν έργο.

Πώς συμβαίνει αυτό όταν τίθεται υπό κατάργηση ένα μουσείο, που πήρε τα καλύτερα σχόλια για τον εκσυγχρονισμό του εκθεσιακού του χώρου και που αυτή τη στιγμή, όπως πληροφορούμαστε, δεν έχει καμία οικονομική οφειλή προς ουδένα. Όσο για τα ενοίκια του, δεν ξεπερνούν τα 900 ευρώ μηνιαίως για τη χρήση του αποθηκευτικού χώρου προς ασφάλιση και συντήρηση της συλλογής HELLAFFI. Πρόκειται για μια συλλογή έξοχων εικαστικών δημιουργημάτων, γιγαντοαφισών, οι οποίες κοσμούσαν τους αθηναϊκούς κινηματογράφους της δεκαετίας του ’50 και του ’60. Αγοράστηκε έναντι 700 εκατομμυρίων δραχμών το 2001 και σήμερα, αντί να συναντηθεί με το κοινό, χάνει και την τελευταία ευκαιρία έκθεσής του, αφού απαιτούνται περίπου 1.000 τ.μ. για το «άπλωμά» της. Αντί για επέκταση, λοιπόν, θα μπει λουκέτο στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;