Από τον Πάνο Κατσαχνιά

ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΤΕΣ
HΠA, Δράμα, 2010
του Τζορτζ Νόλφι
με τους Ματ Ντέιμον, Έμιλι Μπλαντ, Τέρενς Σταμπ, Άντονι Μακί, Τζον Σλέιτερι

Το φιλμ είναι μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή του «1984» του Τζώρτζ Όργουελ. Οι «Ρυθμιστές» της ζωής δεν είναι τίποτα απ’ άλλο παρά οι υπήκοοι του «Μεγάλου Αδελφού». Το στόρι είναι επιστημονικής φαντασίας, με τα αόριστα υπονοούμενα να δίνουν έναν μυστήριο, γοητευτικό τόνο στην ιστορία, αλλά καμία σαφή απάντηση, ενώ ο Ματ Ντέιμον μοιάζει να δραπέτευσε από την πρόσφατη ταινία «Hereafter» του Κλιντ Ίστγουντ σε αυτό το μεταφυσικό θρίλερ. Η Έμιλι Μπλαντ, δεν πείθει και τόσο για μπαλαρίνα, παρά την σαγηνευτική της παρουσία, όμως στέκεται καλά πλάι στον συμπρωταγωνιστή της, χάρη στην χημεία που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Συνοπτικά, πολύ καλό το ξεκίνημα, προβλέψιμο φινάλε. Στο πρώτο επίπεδο ανάγνωσης, ο θεατής θα παρακολουθήσει μια ερωτική ιστορία. Μια ιστορία που θέτει διλήμματα και συγκρούσεις. Στο δεύτερο επίπεδο ο θεατής θα ήθελε κάτι παραπάνω από την καταγραφή του παρασκήνιου, τον τρόπο δράσης και εφαρμογής του «Αρχικοποιημένου Σχεδίου των Ρυθμιστών» και τον απώτερο σκοπό τους. Γιατί τελικά, ο έρωτας εκλαμβάνεται ως μία απόκλιση, της ζωής. Της ζωής ενός ανέραστου πολιτικού, όπως επιθυμούν οι «Ρυθμιστές». Στα σχέδια της πολιτικής καριέρας, ο έρωτας είναι πανάκεια και καταστροφή, όπως και ο αυτοσχεδιασμός.

Ένας υποψήφιος γερουσιαστής, ο Ντέιβιντ – με τα συμφέροντα που εξυπηρετούν οι γερουσιαστές βέβαια να μην θίγονται στην ταινία, αν και αγγίζονται στιγμιαίως – λίγο πριν την είσοδό του στην Αμερικανική Γερουσία, γνωρίζει αναπάντεχα μια πανέμορφη μπαλαρίνα και την ερωτεύεται παράφορα. Τότε εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι μυστηριώδεις άντρες, οι οποίοι φαίνεται πως συνωμοτούν προκειμένου να τους κρατήσουν χώρια. Ο Ντέιβιντ μαθαίνει τελικά, πως οι άντρες αυτοί είναι «Ρυθμιστές», απεσταλμένοι δηλαδή της Μοίρας κι έχουν ως αποστολή τους να εμποδίσουν με κάθε τρόπο τη σχέση μεταξύ των δύο νέων, καθώς κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε τη ροή της Αμερικανικής Ιστορίας και όχι μόνο[ουάου…]. Ο ήρωας μας καλείται να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει πειθήνια το πεπρωμένο που οι άλλοι έχουν προδιαγράψει για εκείνον ή αν θα κάνει τη μεγάλη ανατροπή και θα ρισκάρει τα πάντα, ώστε να γίνει ο ίδιος κύριος της μοίρας του, με όποιο κόστος κι αν αυτό συνεπάγεται [ουάου, ξανά]. Απόδραση από την πραγματικότητα; Οι πόρτες του παραλόγου ανοίγουν διάπλατα στο εικονικό σύμπαν των μαριονεττών του συστήματος.

DRIVE ANGRY 3D
ΗΠΑ, Θρίλερ, 2011
του Πατρίκ Λισιέ
με τους Νίκολας Κέιτζ, Άμπερ Χερντ, Μπίλι Μπερκ, Γουίλιαμ Φίκτνερ

Η πρώτη φετινή υποψηφιότητα για τα «Χρυσά Βατόμουρα» είναι εδώ! Πέρα από την κακή – αλλά αναμενόμενη πια – ερμηνεία του Νίκολας Κέιτζ, που σε βάζει σε υποψίες για το πόσα μπορεί να χρωστάει στην εφορία, αυτό που σώζει το φιλμ είναι το καλής ποιότητας 3D και η όμορφη Άμπερ Χερντ στο ρόλο της Πάιπερ. Όχι ότι προσπαθεί ιδιαίτερα, απλά και μόνο η εμφάνισή της, δρα καταλυτικά στο πως κανείς αντιμετωπίζει το «δίωρο» της ταινίας. Απαραίτητο συστατικό συμπλήρωμα άλλωστε σε τέτοιου είδους ταινίες, του «macho» κεντρικού ήρωα, που στην συγκεκριμένη περίπτωση και στιλιστικά ακόμα, έχει κυριολεκτικά δραπετεύσει από την κόλαση.

Συνολικά, η ταινία χαρακτηρίζεται από την καταιγιστική δράση, τα ακατάπαυστα πυρά, την ανεξέλεγκτη σαδομαζοχιστική βία, θεμελιώνοντας μία σπλάτερ αισθητική, διανθισμένη με δόσεις ειρωνικού, «μαύρου» χιούμορ και σουρεαλιστικών υπερβάσεων. Σε τέτοιο σημείο κακοφωνίας, που καταλήγει να γίνεται έως και διασκεδαστικό. Η ιστορία που αφηγείται με επιθετική ζωντάνια και οργιώδη έμπνευση ο Πατρίκ Λισιέ, είναι αυτή του Μίλτον που δραπετεύει από την κόλαση για να κυνηγήσει αυτούς που σκότωσαν την σύζυγό του και την κόρη του. Έχει στη διάθεσή του τρεις μέρες προτού οι σατανιστές θυσιάσουν τη μικρή εγγονή του όταν το φεγγάρι γίνει πανσέληνος. Μαζί του ακολουθεί η Πάιπερ, η οποία με το γρήγορο αυτοκίνητο του πρώην της, βοηθάει τον Μίλτον να καταδιώξει τον Τζόνα Κινγκ και την ομάδα του. Στο κατόπι τους όμως είναι το και δεξί χέρι του Διαβόλου, που σκοπό έχει να γυρίσει τον Μίλτον πίσω στην κόλαση.

Σενάριο που σφύζει από γκάφες και χοντροκομμένα περιστατικά. Με δευτεραγωνιστές τα παλιά καλά αμερικανικά αυτοκίνητα και με την «General Motors» άνετα σπόνσορα της ταινίας, το ακραίο στυλιζάρισμα αποθεώνει το slow motion και τα special effects, τα οποία είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές αυτού του action comedy horror φιλμ. Η πρωτοτυπία και η απρόβλεπτη τροπή θα πρέπει να αναζητηθεί εκτός αίθουσας προβολής.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ MΠΑΡΝΕΪ
Καναδάς, Κωμωδία, 2010
του Ρίτσαρντ Τζ. Λιούις
με τους Πολ Τζιαμάτι, Ντάστιν Χόφμαν, Ρόζαμουντ Πάικ, Μίνι Ντράιβερ, Ράσελ Λεφέβρ, Σκοτ Σπίντμαν, Μπρους Γκρίνγουντ, Μάσα Γκένον

Ο εξηντάχρονος Μπάρνεϊ Πανόφσκι (Πολ Τζιαμάτι) δεν έχει κάνει και λίγα πράγματα στη ζωή του. Έχει ζήσει μια έντονη μποέμικη ζωή κατά τα νεανικά του χρόνια στη Ρώμη, έγινε ένας επιτυχημένος τηλεοπτικός παραγωγός – ιδρυτής της εταιρείας «Totally Unnecessary Productions» – παντρεύτηκε τρεις φορές, έκανε δύο παιδιά, παραμένοντας φανατικός πότης, μανιώδης καπνιστής πούρων, λάτρης του χόκεϊ, τυχοδιώκτης και αυτοκαταστροφικός. Αυτά. Όμως η τρίτη γυναίκα του, Μίριαμ, με την οποία έχει χωρίσει, αποτελεί την απόλυτη ψύχωση για εκείνον. Όταν θα βρεθεί κατηγορούμενος για τη δολοφονία του Μπούγκι, άσπονδου φίλου της νεανικής του ζωής και στα πρόθυρα το αλτσχάιμερ να βυθίσει στο σκοτάδι όλες του τις αναμνήσεις, αποφασίζει να διηγηθεί τη δική του εκδοχή ξεκαθαρίζοντας τους λογαριασμούς του με το παρελθόν και συμπληρώνοντας καρέ – καρέ τα κομμάτια του πάζλ της ζωής του.

ΜΗ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ: ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΟΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
ΗΠΑ, Κωμωδία, 2011
του Τζον Γουάιτσελ
με τους Μάρτιν Λόρενς, Πόρσια Νταμπλντέι, Μπράντον Τ. Τζάκσον, Τζέσικα Λούκας, Φέιζον Λαβ

Ο πράκτορας Τέρνερ συνεργάζεται με τον νεαρό Τρεντ, που είναι αυτόπτης μάρτυρας ενός εγκλήματος, και μαζί μπαίνουν μυστικά σε μια σχολή καλών τεχνών μόνο για κορίτσια. Μεταμφιεσμένοι ως Big Momma και πληθωρική Charmaine αντίστοιχα, κάνουν τα πάντα για να ανακαλύψουν τον δολοφόνο πριν τους ανακαλύψει αυτός. Μια ταινία που την έχετε ξαναδεί και παλιότερα με άλλους η και με τους ίδιους ακόμα πρωταγωνιστές, αλλά σίγουρα το ίδιο σενάριο. Η μόνη διαφορά στην τωρινή είναι, πως έχοντας προχωρήσει η τέχνη της μεταμόρφωσης στο Χόλλυγουντ, η μεγάλη μαύρη «μαμά» που στην πραγματικότητα είναι άντρας αστυνομικός μεταμφιεσμένος, τώρα μπορεί να ποζάρει και ως γυμνό μοντέλο στην σχολή Καλών Τεχνών. Για τέτοια προχωρήματα μιλάμε.

ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Ρωσία, Δράμα, 2010
του Αλεξέι Ποπογκρέμπσκι
με τους Γκριγκόρι Ντομπρίγκιν, Σεργκέι Πουσκεπάλις, Ιγκόρ Τσέρνιεβιτς

Μια ταινία που καταφέρνει να σε υποβάλει μέσω των πρωταγωνιστών της, του απίστευτου τοπίου μοναξιάς και της απλής ανθρώπινης ιστορίας της, που όμως στις συγκεκριμένες συνθήκες, αποκτά πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, από ότι αλλού.

Στο εγκαταλελειμμένο ρωσικό νησί της Αρκτικής, Άρτσιμ λοιπόν, δύο άντρες δουλεύουν επιμελώς σε ένα μικρό μετεωρολογικό σταθμό. Δουλειά τους είναι να παίρνουν μετρήσεις, από τα ραδιενεργά εδάφη, και να στέλνουν μέσω ασύρματου τα δεδομένα στο κεντρικό σταθμό, που είναι και η μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο. Για τον επαγγελματία Σεργκέι Γκουλίπιν, αυτή δουλειά έχει γίνει ρουτίνα στα πενήντα του χρόνια. Τα χρόνια της απομόνωσης του στο σταθμό, τον έχουν κάνει να βλέπει τη δουλειά του πολύ σοβαρά.

Ο νέος του συνεργάτης, ο Παβέλ Ντανίλοφ, είναι ένας απόφοιτος πανεπιστημίου, που του έχει ανατεθεί να περάσει το καλοκαίρι του στο σταθμό. Οι δύο άντρες δεν έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Ο Παβέλ περνάει το χρόνο του παρέα με το mp3 του και τα video games, προσπαθώντας να αγνοήσει την επιβλητική παρουσία του Σεργκέι. Η ισορροπία διαταράσσεται μια μέρα, όταν ο Σεργκέι θα αφήσει το πόστο του για να πάει για ψάρεμα πέστροφας. Έχει αφήσει τον Παβέλ υπεύθυνο για τις μετρήσεις, και την αποστολή τους. Ο άπειρος Παβέλ, δεν παίρνει τις μετρήσει τις χρονικές στιγμές που πρέπει κι αντικαθιστά τα δεδομένα με ψεύτικα για να καλύψει το σφάλμα του. Ακόμη χειρότερα, καταφθάνουν άσχημα νέα για τον Σεργκέι. Φοβισμένος ο Παβέλ, δε μοιράζεται τα νέα με το Σεργκέι. Όταν η τρομακτική αλήθεια θα μαθευτεί, οι αναπόφευκτες συνέπειες ξεσπούν σε ένα τοπίο πυκνής ομίχλης, κοφτερών βράχων και του ανελέητου κλίματος.

ΚΑΝΕΝΑΣ
Ελλάδα, Δράμα, 2011
του Χρήστου Νικολέρη
με τους Αντίνοο Αλμπάνη, Τζιωρτζίνα Λιώση

Μια ιστορία απαγορευμένης αγάπης μας παρουσιάζει ο σκηνοθέτης Χρήστος Νικολέρης στην πρώτη του μεγάλου μήκους προσπάθεια. Ο Γκόραν και η Τζούλια, είναι δυο έφηβοι μετανάστες δεύτερης γενιάς, δυο παιδιά με όνειρα και φιλοδοξία να ξεφύγουν από το περιβάλλον που μεγάλωσαν. Τα πράγματα για τους δυο νέους θα γίνουν ακόμη πιο περίπλοκα, όταν οι δρόμοι τους θα συναντηθούν. Ερωτεύονται προερχόμενα από διαφορετικές χώρες και κουλτούρες. Το αγόρι από την Ρωσία με χριστιανικές καταβολές, η κοπέλα από την Αλβανία και Μουσουλμάνα.

Μια ιστορία αγάπης κλασική, τα μοτίβα γνωστά αλλά η ταινία καταφέρνει να μην είναι κοινότυπη και βλέπεται ευχάριστα μέχρι το τέλος. Γρήγορο μοντάζ, αρκετή χρήση κάμερας στο χέρι και μια πλειάδα νέων και ταλαντούχων ηθοποιών, κάνουν το αποτέλεσμα φρέσκο και δυναμικό.

ΤΟ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ
Αργεντινή, Δράμα, 2010
του Πάμπλο Τραπέρο
με τους Ρικάρντο Νταρίν, Μαρτίνα Γκούσμαν, Κάρλος Γουέμπερ, Χοσέ Λουίς Αρίας, Λόρεν Ακούνα

Στην Αργεντινή σήμερα, περίπου οκτώ χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονται ετησίως σε αυτοκινητικά δυστυχήματα. Τα χρήματα, σε μορφή ιατρικών και νομικών εξόδων, τα οποία αντιστοιχούν σε κάθε θύμα δημιουργούν μια κολοσσιαία αγορά. Ο Σόσα, ένας μοναχικός πρώην δικηγόρος, είναι ειδικός στα τροχαία και ψάχνει πιθανούς πελάτες στους οποίους μπορεί να πουλήσει μεγάλες αποζημιώσεις: είναι μια δουλειά βρώμικη, την οποία απεχθάνεται. Σε μία από τις επισκέψεις του σε νοσοκομεία, γνωρίζει τη Λουχάν, μια νεαρή γιατρό που εργάζεται μέρα-νύχτα για να επιβιώσει, ενώ κάνει στον εαυτό της παυσίπονες ενέσεις για το χρόνιο πόνο στην πλάτη της. Ο Σόσα και η Λουχάν ερωτεύονται και θέλουν να ξεφύγουν από τις δύσκολες ζωές τους, αλλά αυτό δεν θα είναι και τόσο εύκολο.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ
Μεξικό, Δράμα, 1973
του Αρτούρο Ριπστάιν
με τους Κλαούντιο Μπρουκ, Ρίτα Μασέντο, Αρτούρο Μπεριστέν, Νταϊάνα Μπράτσο, Γκλάντις Μπερμπέχο

Η ταινία είχε πρώτο-προβληθεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1997 και είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Η εταιρεία διανομής της αυτή την εβδομάδα, φρόντισε να μας την θυμίσει, καθώς συνεχίζει να είναι πέρα για πέρα επίκαιρη. Από πολλές πλευρές. Από την κοινωνική συνιστώσα της αστικής διάβρωσης έως την επιφοίτηση της παρθενογένεσης στην τέχνη.

Ένας πατέρας λοιπόν, θέλοντας να προφυλάξει τα τρία του παιδιά από την κακία του κόσμου, τα κρατάει κλεισμένα στο σπίτι για 18 ολόκληρα χρόνια, μαζί με τη γυναίκα του. Οι δύο γονείς, μαζί με τα παιδιά, ασχολούνται με την παραγωγή ποντικοφάρμακου, με το οποίο ο πατέρας εξασφαλίζει το οικογενειακό εισόδημα. Η ζωή για τα παιδιά είναι σκληρή, ο πατέρας τα έχει σε αυστηρή πειθαρχία. Τους επιβάλλει διάφορες παράλογες απαγορεύσεις και καταπιέζει το σεξουαλικό ξύπνημα των παιδιών. Τα παιδιά ζουν έτσι σε ένα εντελώς διαστρεβλωμένο, απομονωμένο, κλειστό σύμπαν, χωρίς να έχουν καθόλου γνώση του έξω κόσμου, παρά μόνο εκείνου του κόσμου που έχει φτιάξει γιʼ αυτά ο πατέρας τους. Κάθε προσπάθειά τους να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση φαίνεται μάταια. Θα μπορέσουν να απελευθερωθούν από αυτή την ασφυκτική κατάσταση;

Ναι, σωστά το σκεφτήκατε, αλλά οποιαδήποτε σύμπτωση με τον «Κυνόδοντα» είναι εντελώς συμπτωματική, αφού η συγκεκριμένη ταινία είναι του 1973. Βέβαια από την άλλη, η επιλογή του χρόνου επαναπροβολής της, δεν είναι.