Του Πάνου Κατσαχνιά

THE FIGHTER
ΗΠΑ, Δράμα, 2010
του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ
με τους Κρίστιαν Μπέιλ, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Έιμι Άνταμς, Μελίσα Λίο

Άλλη μια ταινία για το πώς κάποιοι άνθρωποι με όχημα το μποξ, προσπαθούν να καλυτερεύσουν τις συνθήκες της ζωής τους και γιατί όχι, ν’ αναρριχηθούν έως και την κορυφή. Χιλιοτραγουδισμένο, με κορυφαίο εκπρόσωπο του είδους το «Million Dollar Baby» του 2004 του Κλιντ Ίστγουντ. Παρ ‘όλα αυτά η ταινία κουβαλά και μια πρόταση δική της, που σε συνάρτηση με τις πολύ καλές ερμηνείες, την κάνουν να αξίζει. Η πρόταση της λοιπόν είναι, ότι αφ’ ενός αναφέρεται σε αληθινή ιστορία, και αφ’ ετέρου επικεντρώνεται στις διαπροσωπικές σχέσεις των μελών της συγκεκριμένης οικογένειας και δεν επιμένει τόσο, στην γλαφυρή διήγηση της ίδιας της «προσπάθειας».

Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του ʽ80 και ο Micky Ward (Μαρκ Γουόλμπεργκ) είναι ένας μποξέρ που ζει στη Μασαχουσέτη και προσπαθεί να χτίσει τη καριέρα του. Με προπονητή τον πρώην πρωταθλητή, νυν εθισμένο στο κρακ, ετεροθαλή μεγαλύτερο αδερφό του, Dickie (Κρίστιαν Μπέιλ- Χρυσή Σφαίρα Β’ Αντρικού ρόλου, 2011) και με μάνατζερ την μητέρα του Alice (Μελίσα Λίο- Χρυσή Σφαίρα Β’ Γυναικείου ρόλου, 2011), βλέπει να πληρώνει τα λάθη της οικογένειάς του, τους οποίους ναι μεν λατρεύει, αλλά του κάνουν κακό στη καριέρα. Κι αυτό, γιατί μην πιστεύοντας πραγματικά σ’ εκείνον, του κλείνουν αγώνες που τον καταστρέφουν. Η Alice είναι η απόλυτη αρχηγός τους σπιτιού, και παρά τις καταστροφικές συνήθειες του Dickie, ο μεγάλος αδερφός είναι το σύμβολο της οικογένειας, το καμάρι της πόλης, η αδυναμία της. Όταν όμως θα ξαναμπεί φυλακή, ο αδερφός του Micky θα αποφασίσει να πάρει την τύχη στα χέρια του, ακόμα κι αν αυτό σημάνει την ρήξη με την πολυαγαπημένη του οικογένεια. Ελπίδες και όνειρα, αλλά και ρεαλιστική καταγραφή των συνθηκών ζωής, γι’ αυτό που θα ονομάζαμε «μέση αμερικανική οικογένεια» σήμερα, στις ΗΠΑ.

45m2/45 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ
Ελλάδα, Δράμα, 2010
του Στράτου Τζίτζη
με τους Έφη Λογγίνου, Ράνια Οικονομίδου, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Αντίνοο Αλμπάνη

Απολαυστικό, επίκαιρο και χωρίς να είναι χαζοχαρούμενη μπαλαφαρία. Κινηματογραφικά δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοπορίας, αλλά πράγμα βασικό, διαθέτει καλογραμμένο σενάριο, με έξυπνες ατάκες του σήμερα. Λόγια και κουβέντες που θα τ’ ακούσει κανείς κι έξω από την αίθουσα προβολής! Στον αληθινό κόσμο. Κι από το στόμα μιας πολύ καλής πρωταγωνίστριας (Έφη Λογγίνου). Μέσα σε μια γνώριμη ατμόσφαιρα μουντάδας, κατήφειας και οικονομικής κρίσης, έχουμε έναν νέο εργαζόμενο άνθρωπο που μέσα από την προσπάθειά, να ζήσει όσο καλύτερα γίνεται την ζωή του, μας δίνει ελπίδα ότι ο αγώνας ενάντια στην βαρύτητα, συνεχίζεται. Η άποψη του Στράτου Τζίτζη εκφράζει ένα μεγάλος μέρος ανησυχιών και προβληματισμών σήμερα για το μέλλον, ιδιαίτερα των νέων, περιγράφοντας με ρεαλισμό, κυνισμό και κωμικοτραγικό τρόπο καταστάσεις της κοινωνίας που όλοι ζούμε, άκρως επίκαιρα.

Κύρια αναφορά στην σχέση των παιδιών με τους γονείς τους και πιο εξειδικευμένα, μάνας και κόρης. Ο κεντρικός χαρακτήρας αναλύεται σε βάθος, ψυχολογικά και κοινωνικά, όπως και οι σχέσεις της διεξοδικά με το στενό της περιβάλλον. Γίνεται συμπαθής, πετυχαίνοντας ταύτιση παρά τις ενστάσεις αξιών. Το ερωτικό και αισθηματικό στοιχείο μένει σωστά στο παρασκήνιο, δεν ωραιοποιεί το ψεύτικο για να γίνει αρεστή, ούτε πλέει σε σύννεφα ευδαιμονίας για να προκαλέσει συγκίνηση. Το φινάλε αρκετά συμβολικό, αλλά κυρίως, πραγματικό. Δικαιολογημένα ο μηδενισμός κυριαρχεί, μα η ανοικοδόμηση τελικά έρχεται με την ελπίδα της κοινωνικής ανατροπής και της εξέλιξης κι όχι αυτοκαταστροφικά από το ουτοπικό περιθώριο. Μια αισιόδοξη ιστορία, σ’ ένα απαισιόδοξο φόντο. Αλλά τουλάχιστον, δεν λαϊκίζει για την “γενιά των 700, 600, 500, 400 ευρώ”.

ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΨΥΧΕΣ
Ρωσία, Δράμα, 2010
του Αλεξέι Φεντορτσένκο
με τους Ιγκόε Σεργκέγιεφ, Γιούρι Τσουρίλο, Γιούλια Άουγκ

Όταν η πολυαγαπημένη γυναίκα του Μίρον, Τάνια, πεθαίνει, ζητά από τον καλύτερό του φίλο Αϊστ να τον βοηθήσει να την αποχαιρετήσει σύμφωνα με τις παραδοσιακές τελετουργίες των Μέργια, μιας αρχαίας Φινλανδο-ουγγρικής φυλής από την λίμνη Nero (Μαύρη), μια γραφική περιοχή στην δυτικό- κεντρική Ρωσία. Αν και η Μέργια ενσωματώθηκαν στην Ρωσία τον 17ο αιώνα, οι μύθοι και οι παραδόσεις τους επέζησαν μέχρι τους σύγχρονους απογόνους τους. Οι δύο άνδρες ξεκινούν ένα ταξίδι με αυτοκίνητο εκατοντάδων χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων της χώρας. Μαζί τους, δύο μικρά πουλιά σε ένα κλουβί. Στον δρόμο, όπως συνηθίζεται στους Μέργια, ο Μίρον μοιράζεται προσωπικές αναμνήσεις από την συζυγική ζωή με τον φίλο του. Όσο πλησιάζουν όμως στις όχθες της ιερής λίμνης, όπου θα αποχωριστούν για πάντα το νεκρό σώμα, ανακαλύπτει πως δεν ήταν ο μόνος που αγάπησε την Τάνια. Το «Σιωπηλές Ψυχές» είναι ένα «road movie” στις πιο κρυφές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής, ένα ρέκβιεμ για την αγάπη, ένα αφιέρωμα στην θηλυκότητα, ένα ταξίδι στο οποίο, μελαγχολία και τρυφερότητα μπλέκονται μεταξύ τους.

ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΝΟΥ
Ελλάδα, Δράμα, 2010
του Νίκου Τζίμα
με τους James D’ Arcy, Alicia Witt, Colm Meaney, Linda Gray, Larry Hagman,Tom Frederic, Georgina Rylance, Γιάννη Βούρο, Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Θανάση Βέγγο, Άγγελο Αντωνόπουλο, Πέτρο Φυσσούν, Βασίλη Μαυρομάτη, Αλέξανδρο Λογοθέτη

Mια διεθνής παραγωγή του Νίκου Τζίμα, με ένα εντυπωσιακό cast Ελλήνων και ξένων ηθοποιών. Η ιστορία, έχει ως κέντρο της τον Αλέξη, ενός “golden boy”, που υπηρέτησε το κέρδος αψηφώντας τις συνέπειες. Μια φοβερή οικολογική καταστροφή με πολλά ανθρώπινα θύματα, εξαιτίας της απληστίας μιας κοινοπραξίας πολυεθνικών, ανάμεσά τους και η εταιρία που διευθύνει ο Αλέξης, τον ξυπνάνε από την μεγάλη αυταπάτη. Θέλει να ξαναβρεί όλα όσα έχασε. Δηλαδή τη ζωή του. Αλλά είναι απόλυτα παγιδευμένος. Γύρω του εξελίσσεται ένα θρίλερ διαπλοκής που τον σφίγγει σαν μέγγενη και τον οδηγεί σε μια αδυσώπητη σύγκρουση με τις πολυεθνικές.

Η γνωστή χολιγουντιανή συνταγή, τώρα και στην Ελλάδα… Όσα πρέπει να γίνουν στην πραγματικότητα (απόδοση ευθυνών, «το μαχαίρι στο κόκκαλο» και άλλα τινά), αλλά δεν γίνονται, εκτονώνονται «ασφαλώς» στην ταινία με γκλάμουρους περιτύλιγμα, μπας και εκφράσουν το περί δικαίου λαϊκό αίσθημα και κόψουμε και κάνα εισιτήριο. Κι επειδή όπως ξέρουμε η ζωή ξεπερνάει την τέχνη, αυτός που κάνει στην ταινία την δήλωση περί «μαχαιριών» και «οστών», τυχαίνει να είναι ο ηθοποιός αλλά και βουλευτής στην πραγματικότητα, Γιάννης Βούρος.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
ΗΠΑ, Κωμωδία, 2010
του Ρον Χάουαρντ
με τους Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τζένιφερ Κόνελι, Γουινόνα Ράιντερ, Βινς Βον, Κέβιν Τζέιμς, Κουίν Λατίφα

Αμερικάνικη κωμωδία, πάνω στην φιλία και τις προσωπικές σχέσεις, που δεν είναι βλακεία, αλλά βλέπεται ευχάριστα. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Δύο συνεργάτες και κολλητοί, φίλοι από το κολλέγιο, που ο καθένας μοιάζει να έχει βρει τη γυναίκα της ζωής του. Ο ένας, ορκισμένος εργένης, περνά υπέροχα με την κοπέλα του και ο άλλος είναι ένας ευτυχισμένος σύζυγος. Όλα μοιάζουν ονειρικά στη ζωή τους μέχρι που ο ένας ανακαλύπτει πως η γυναίκα του κολλητού του τον απατά. Και εκεί τίθεται το μεγάλο δίλημμα: να του αποκαλύψει την αλήθεια και να του καταστρέψει το γάμο ή να τον αφήσει να ζει μέσα στο ψέμα; Τι είναι άραγε προτιμότερο; Ψάχνοντας βέβαια λίγο περισσότερο στις ζωές του φίλου και της γυναίκας του, προσπαθώντας να βρει αποδείξεις, προτού προβεί σε αποκαλύψεις, κι ενώ θέτει σε κίνδυνο, με την όλη του στάση, και την ίδια του τη σχέση, ανακαλύπτει πως τελικά και ο φίλος του έχει κάποια καλά κρυμμένα μυστικά. Ταυτόχρονα, οι δύο συνέταιροι έχουν και μια προθεσμία επαγγελματικής φύσεως που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την αποκάλυψη της αλήθειας. Το σενάριο, επικεντρώνεται με ελαφρά τη καρδία, ψυχαγωγικά και ελαφρώς μελαγχολικά στο δίλημμα του Ρόνι (Βινς Βον) σχετικά με την απιστία της Τζενέβα (Γουινόνα Ράιντερ) γυναίκας του καλύτερού του φίλου Άιζακ (Κέβιν Τζέιμς). Εξαντλεί, κάθε εκδοχή ώστε να δοθεί η καλύτερη και πιο ανώδυνη λύση στο τέλος.

ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΟΥ ΠΑΣΚΑΛ
Ουγγαρία, Δράμα, 2010
του Σάμπολτς Χαϊντού
με τους Ορσόλια Τόροκ-Ίλιες, Άντι Βασλουϊάνου, Σαμγκάρ Αμράμ, Οάνα Πελέα, Ραζβάν Βασιλέσκου, Γκεόργκε Ντίνικα

Η Μόνα, μία νεαρή μητέρα, με την επιστροφή της στην πατρίδα της διεκδικεί την κηδεμονία της μικρής κόρης της, ώστε να μην δοθεί για υιοθεσία στο εξωτερικό. Ξεκινά, λοιπόν, να διηγείται την ιστορία της στον υπεύθυνο, ένα παραμύθι που μας ταξιδεύει από ένα ξέφρενο πανηγύρι στους δρόμους της Ουγγαρίας, σε μία μαγευτική παραλία και από εκεί στη Γερμανία και την Αγγλία. Στον τελευταίο της σταθμό, στο Λονδίνο, η Μόνα φτάνει αφού έχει πουληθεί από τον πατέρα της σε ένα παράνομο δίκτυο σωματεμπόρων, σε ένα μπουρδέλο της υψηλής βρετανικής κοινωνίας.

Το “Βibliotheque Pascal” στα σκοτεινά δωμάτιά του κρύβει έναν μυστικό κόσμο, όπου τα ακραία παιχνίδια διαστροφής είναι εμπνευσμένα από ήρωες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Είπαμε, οι πελάτες διαθέτουν συνολική κουλτούρα και μόρφωση. Από την Ιωάννα της Λωρραίνης, έως τη Λολίτα και τη Δεισδαιμόνα. Η Μόνα βρίσκεται αιχμαλωτισμένη σε έναν κόσμο όπου όλες οι φαντασιώσεις μπορούν να γίνουν πραγματικότητα με το κατάλληλο τίμημα και ερήμην της. Αλληγορική η όχι μπορεί, αλλά το να χρησιμοποιείται το κινηματογραφικό ύφος ταινιών όπως των «Αμελί» του 2001 και «Αγάπα με αν Τολμάς» του 2003 για να μιλήσεις όμως για τόσο άσχημα πράγματα, δεν είναι και κάτι που βρίσκω πετυχημένο.

Η ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ
Γεωργία, Δράμα, 2009
του Τζορτζ Οβασβίλι
με τους Τέντο Μπεκαούρι, Άρτσιλ Ταμπουκασβίλι, Τέμο Κοτζινάβα, Γκαλόμπα Γκαμπάρια, Νίκα Αλαζάζεφ, Ταμάρα Μέξι

Ο Τέντο είναι μόλις 12 χρονών. Ζει στη Γεωργία μέσα στην απόλυτη αθλιότητα καθώς ο εμφύλιος πόλεμος κατέστρεψε την πατρίδα του, την Αμπχαζία. Μαθητευόμενος μηχανικός, φέρνει βόλτα τις καθημερινές τους ανάγκες, τις δικές του και της μητέρας του με μικροκλοπές, αν κι εκείνη έχει ήδη βρει τον τρόπο να τις καλύπτει εκδίδοντας τον εαυτό της. Τότε έρχεται και η μεγάλη απόφαση: να πάει να βρει τον πατέρα του που παρέμεινε στην «Άλλη Όχθη», την Αμπχαζία.
Η ταινία μεταδίδει θαυμάσια μέσα από το «αντιηρωικό» βλέμμα του μικρού πρωταγωνιστή της και την οδύσσειά του, την πραγματική εικόνα τόπων που οι υπόλοιποι μαθαίνουμε μόνο στις ειδήσεις, σε περιπτώσεις πολέμων και πραξικοπημάτων η πορτοκαλί επαναστάσεων.