MACHETE
ΗΠΑ, Δράσης, 2010
των Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, Ίθαν Μανίκις
με τους Ντάνι Τρέχο, Στίβεν Σίγκαλ, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Τζεφ Φέιχι, Λίντσεϊ Λόχαν, Τζέσικα Άλμπα, Ντον Τζόνσον, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τσιχ Μαρίν

Machete, ονομάζεται το μακρύ εκείνο μαχαίρι που χρησιμοποιούν οι αγρότες της Λατινικής Αμερικής στις φυτείες ζαχαροκάλαμου, για να το κόβουν. Στην συγκεκριμένη ταινία, αποτελεί προέκταση του χεριού του πρωταγωνιστή Ντάνι Τρέχο, όπου με χειρουργική ακρίβεια σφάζει μ’ αυτό τους εχθρούς του και εκείνους που τον έχουνε προδώσει. Ένα λουτρό αίματος, άπειρες σφαίρες και άσκοποι πυροβολισμοί, ωραίες γυναίκες και «πειραγμένα» αυτοκίνητα, «επώνυμοι» κακοί (Στίβεν Σηγκάλ, Ντον Τζόνσον, Ρόμπετ ντε Νίρο), είναι τα συστατικά στοιχεία του σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, που μαζί με το ιδεολογικοπολιτικό μπακράουντ, του ζητήματος της παράνομης μετανάστευσης και των κυκλωμάτων της από το Μεξικό προς της ΗΠΑ, συνθέτουν αυτήν την «ταραντικού» τύπου δημιουργία. Ένα b-movie δηλαδή με άποψη, που φαίνεται να το διασκεδάζουν όλοι. Από τους ηθοποιούς που παίζουν (το βλέπεις κι από τις συμμετοχές άλλωστε), μέχρι τους θεατές που την απολαμβάνουν. «Επιμελώς ατημέλητη», δεν καταλήγει πουθενά μιας και δεν είναι αυτός ο στόχος της. Απλώς ανυψώνεται η και καταρρέει, μέσα από την υπερβολή της. Πράγμα με το οποίο βέβαια δεν έχει κανένα πρόβλημα ως ταινία. Χρησιμοποιεί οτιδήποτε της αρέσει, από θανατηφόρες ατάκες και κάθε είδους λεπίδες, έως πολιτικές θέσεις απέναντι στους οικονομικούς μετανάστες. «Υπάρχουν οι νόμοι του κράτους, αλλά υπάρχουν και οι δικοί μας νόμοι, των μεταναστών» λέει ξεσηκώνοντας τα πλήθη, η μπατσίνα πάνω στις δωδεκάποντες γόβες… Ο Ντάνι Τρέχο ως Machete, ανταποκρίνεται άριστα στον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο σε ταινία μιας και αποδεδειγμένα, βρίσκεται στο στοιχείο του. Είναι άλλωστε πολύ γνωστός στο σινεφίλ κοινό, από τις πάμπολλες συμμετοχές του ως «κακιά» φάτσα σε ταινίες. «Έχω κάνει φυλακή στο Σαν Κουεντίν, στη Βάκανβιλ, στη Σούζανβιλ, στο Φόλσομ, στο Σόλνταντ, στη Σιέρα. Και μετά έρχεται εκείνος ο τύπος από το Χόλυγουντ και με ρωτάει: «Μπορείς να υποδυθείς σε μια ταινία τον κατάδικο;» Θυμάμαι να του λέω πως θα το προσπαθήσω».

ΕΓΩ, Ο ΑΠΑΙΣΙΟΤΑΤΟΣ
ΗΠΑ, Κινούμενα σχέδια, 2010
των Πιερ Κοφέν, Κρις Ρενό, Σέρτζιο Πάμπλος

Η ταινία κινουμένων σχεδίων της χρονιάς. Τώρα και σε 3D. Επιστρατεύστε ότι έχετε, σε παιδί, ανιψάκι, βαφτιστήρι και πηγαίνετε να δείτε μια έξυπνη, ρομαντική, ευρηματική, ψυχαγωγική, ανατρεπτική και καθ’ όλα διδακτική ταινία. Ο «Απαισιώτατος» ήρωας Γκρού, ζει σε μια κλασσική προαστιακή αμερικανική γειτονιά, σ’ ένα μαύρο σπίτι με ένα καλά κρυμμένο, όσο και θαυμαστό καταφύγιο θαμμένο από κάτω του. Εκεί καταστρώνει τις φοβερές του απατεωνιές κι αποθηκεύει τα διάσημα μνημεία που έχει κλέψει απ’ όλον τον κόσμο. Βοηθοί του, τα απερίγραπτα minions και ο μόνιμος συνεργάτης του Δόκτωρ Νεφάριο. Ο Γκρού λοιπόν, που μόνιμα καταστρώνει υποχθόνια πλάνα, έχει αυτήν την περίοδο ένα νέο, μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψει το φεγγάρι! Κι αυτό γιατί ο ανταγωνιστής του Βέκτορ, τον ξεπέρασε κλέβοντας την μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας. Έλα όμως που στο δρόμο του και προκειμένου να υλοποιήσει τα σχέδιά του, αναγκάζεται να υιοθετήσει τρία ορφανά κοριτσάκια… Η Μάργκο, η Ίντιθ και η μικρή Άγκνες, του δείχνουν τέτοια αγάπη και στοργή, θεωρώντας τον μπαμπά τους, με αποτέλεσμα, ακόμα και αυτό το απόρθητο κάστρο κακίας, ν’ αρχίζει σταδιακά ν’ αλλάζει. Βέβαια η αξία της ταινίας δεν είναι στο αναμενόμενο τέλος, αλλά στο πώς φτάνουμε μέχρι εκεί. Τα κίτρινα minions, οι έξυπνες και αστείες ατάκες, τα σχόλια τύπου: «Τράπεζα του Κακού- Πρώην Lehman Brothers” η ο Βέκτορ που είναι ίδιος ο Bill Gates, μαζί με την ρομαντική διάθεση που επικρατεί, κάνουν τον «Απαισιώτατο», μια καθόλου απαίσια ταινία, για να περάσετε καλά.

ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΗ
Μεγ. Βρετανία, Κομεντί, 2010
του Μάικ Λι
με τους Τζιμ Μπρόαντμπεντ, Ιμέλντα Στάντον, Λέσλι Μανβίλ, Ρουθ Σιν, Πίτερ Γουάιτ, Όλιβερ Μόλτμαν

Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας. Οικογένεια και φιλία. Αγάπη και ζεστασιά. Χαρά και λύπη. Ελπίδα και απόγνωση. Συντροφικότητα. Μοναξιά. Μια γέννηση, ένας θάνατος. Η κάμερα καταγράφει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, τον ανύπαντρο γιο τους και μερικούς φίλους τους, τα προβλήματα και την καθημερινότητά τους, καθώς ο χρόνος περνά. Ο Βρεττανός Μάικλ Λι, μετρ του κοινωνικού ρεαλισμού, εξαντλεί διεξοδικά και βαθιά τους χαρακτήρες του, από τις συνιστώσες που τους απαρτίζουν δίνοντας στην ταινία ένα χαμηλών τόνων προφίλ και μια δυναμική εσωτερικότητα που κορυφώνεται σταδιακά μέχρι το φινάλε. Το σινεμά της καθημερινότητας κερδίζει έδαφος τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη αλλά και στον ανεξάρτητο κινηματογράφο της Αμερικής. Με χαμηλό κόστος και το βάρος στο περιεχόμενο της ίντριγκας και της ανάπτυξης των χαρακτήρων, δημιουργείται ένας κόσμος όπου ο θεατής βλέπει τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτή η αντανάκλαση επιτυγχάνεται χωρίς πολύπλοκες αλχημείες, υπερφορτωμένα σενάρια, αμήχανες φιγούρες και άσχετους χαρακτήρες.

ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ
Ιρλανδία, Αισθηματική, 2009
του Κόνορ ΜακΦέρσον
με τους Κιράν Χάιντζ, Ίμπεν Χίτζλε , Eϊνταν Κουίν, Τζιμ Νόρτον, Χάνα Λιντς

Στη γραφική παραθαλάσσια πόλη Κόμπ της Ιρλανδίας, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο ανάμεσα στους κατάφυτους λόφους και τα απομεινάρια των πέτρινων αβαείων, κάθε χρόνο πραγματοποιείται ένα σημαντικό φεστιβάλ λογοτεχνίας. Ο Μάικλ Φαρ (Κιράν Χάιντζ, Rome, Μόναχο) προσπαθώντας να ξεπεράσει τον πρόσφατο χαμό της γυναίκας του και να συνηθίσει στην ιδέα του να μεγαλώνει τα δύο του παιδιά μόνος, δουλεύει ως εθελοντής στο φεστιβάλ. Εκεί γνωρίζει τη συγγραφέα μεταφυσικών θρίλερ Λένα (Ίμπεν Χίτζλε, High Fidelity) η οποία τον γοητεύει. Στην πόλη όμως φτάνει και ο Νίκολας (Eϊνταν Κουίν), όμορφος και επιτυχημένος συγγραφέας, για να προωθήσει το τελευταίο του βιβλίο και κυρίως να διεκδικήσει τη Λένα που δεν έχει καταφέρει να βγάλει από το μυαλό του. Καθώς οι δύο άντρες πολιορκούν την ίδια γυναίκα, κάποια ανεξήγητα συμβάντα θα δώσουν μια απρόσμενη τροπή στη σχέση των τριών ηρώων. Η ευκαιρία που προσέφερε το υλικό να διερευνηθεί η λεπτή διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τον καλλιτέχνη από το θεατή, το θαυμαστή από το είδωλο του, δεν αξιοποιείται αφού ο Ιρλανδός δημιουργός αρκείται σε φολκλορικές πινελιές και ακαδημαϊκές λεπτομέρειες. Η εξέλιξη της πλοκής είναι χαρακτηριστικά αργή και η προσπάθεια του Μακ Φέρσον να εμπλέξει το μυστήριο, το ρομάντζο, και το υπαρξιακό δράμα δεν δικαιώνεται καμία στιγμή.

EDVARD MUNCH
Νορβηγία, Βιογραφία, 1974
του Πίτερ Γουότκινς
με τους Γκιρ Γουέστμπαϊ, Γκρο Φράας, Κέρστι Άλουμ, Έρικ Άλουμ, Σούζαν Τρόντλμιρ
19ος αιώνας. O Έντβαρντ Μουνκ μεγαλώνει στην Κριστιανία (σημερινό Όσλο). Τα βιώματά του από το ταραγμένο οικογενειακό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, όπως και η συντριβή του από την ερωτική σχέση με την «Κυρία Χάισμπεργκ», διαμορφώνουν ένα απολύτως προσωπικό και νεωτεριστικό καλλιτεχνικό ύφος. Οι συντηρητικοί κριτικοί του επιτίθενται λυσσαλέα και ο Μουνκ φεύγει για το Βερολίνο. Εκεί, μαζί με τον Αύγουστο Στρίνμπεργκ, θα αποτελέσει μέρος μιας πολιτισμικής καταιγίδας που θα σαρώσει την Ευρώπη.

ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΧΕΣΗ
Ελλάδα, Δράμα, 2009
του Ερρίκου Ανδρέου
με τους Νίνα Λότσαρη, Σπύρο Σπαντιδά, Αλμπέρτο Εσκενάζι, Δημήτρη Καλατζή, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Αλίκη Ζαχαροπούλου, Γιάννη Μόρτζο, Ανέστη Βλάχο, Μάκη Ρευματά, Τιτίκα Βλαχοπούλου, Βιβή Κατσάνη, Ιάκωβο Μυλωνά

Μια συγκλονιστική περιπέτεια που βγήκε μέσα από αληθινά γεγονότα όταν ο έρωτας υψώνεται πάνω απʼ τη μοίρα, όταν οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις υπερβαίνουν την Ιστορία. Μια συναρπαστική ιστορία έρωτα και προδοσίας εκτυλίσσεται στην μεταπολεμική εποχή. Η περιπέτεια ενός νέου ανθρώπου που παλεύοντας να νικήσει το πεπρωμένο του στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, συναντάει τον μεγάλο έρωτα και νοιώθοντας αδύναμος από την ακαταμάχητη έλξη, οδηγείται σε μια “Μοιραία Σχέση”.

ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
Ελλάδα, Αισθηματική, 2010
του Στράτου Μαρκίδη
με τους Ιωσήφ Μαρινάκη, Κώστα Αποστολάκη, Τάνια Τρίπη, Τζένη Μπότση, Κατερίνα Γερονικολού, Κώστα Λούκα, Κωνσταντίνο Λάγκο, Νίκο Βερλέκη, Πατρίτσια Περιστέρη, Κωνσταντίνο Φάμη

Μετά το σήριαλ στην τηλεόραση, ήρθε και η σειρά του κινηματογράφου. Μια φιλία δυο νέων από την Κρήτη, με αφορμή μια γυναίκα, έγινε άσβεστο μίσος που κρατάει 25 χρόνια. Και φτάνουμε στο σήμερα. Τα παιδιά τους συναντιούνται και αγαπιούνται με μια αγάπη αγνή – μεταφυσική, γιατί η αγάπη είναι πάνω από το μίσος και τη βεντέτα. Οι νέοι σήμερα, πέρα απʼ ότι πιστεύουν μερικοί , λαχταρούν να ζήσουν τον απόλυτο έρωτα. Και τραγουδά ο Βασίλης Σκουλάς: «Στο ξέσπασμα του φεγγαριού αυτός που θα γλιτώσει δεν θα είναι αυτός που αρνήθηκε στον έρωτα να δώσει».

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΙΚΑ
Ελλάδα, Τρόμου, 2010
του Παναγιώτη Κράββα
με τους Τζένη Θεωνά, Ανδρέα Κωνσταντίνου, Λένα Παπαληγούρα, Νίκο Αγγελή, Μυριέλλα Κουρεντή και Αντώνη Καφετζόπουλο

Αθήνα, κάπου βόρεια προάστια. Σε μια παρέα εφήβων, στην οποία ξεχωρίζει η γοητευτική μορφή της Δωροθέας, οι υπόλοιποι θα γίνουν άθελά τους, οι πρωταγωνιστές, άλλοι ως θύτες και άλλοι ως θύματα, σʼ ένα επερχόμενο σκηνικό θανάτου. Ο καταλύτης της ιστορίας παίρνει σάρκα και οστά στη θωριά του Χρήστου, ενός απόμακρου και συνάμα επιβλητικού έφηβου, νεοφερμένου στο αθηναϊκό αυτό προάστιο. Σε μικρό χρονικό διάστημα, η ηγετική αυτή μορφή με την ακατανίκητη έλξη, θα προκαλέσει ερωτικά σκιρτήματα και θα αποτελέσει τον κεντρικό πυρήνα της παρέας και τον αδιαμφισβήτητο θύτη. Στην παρέα αυτή των σατανιστών νεαρών, δεν μπορούμε παρά να μην αναγνωρίσουμε την αναφορά στην υπόθεση της σκοτεινής παρέας του Κατσούλα και της Μαργέτη στο Μενίδι, στις αρχές τις δεκαετίας του ’90. Αξιέπαινο να θελήσεις να αγγίξεις με κάπως – χολιγουντιανού στυλ – ύφος τέτοια θέματα, αλλά νομίζω πως αυτή η προσπάθεια μένει εντέλει ημιτελής, δίνοντας σου μάλιστα την αίσθηση του επιτηδευμένα σκοτεινού και αδικαιολόγητα βαρυφορτωμένου, τουλάχιστον για το μέγεθος της παραγωγής. Κι όπως λέει και στην ταινία: «Μπορείς ακόμη και να τρέξεις, αλλά δεν μπορείς να κρυφτείς».