Αυτή την εβδομάδα κάνουν πρεμιέρα στις αίθουσες τέσσερις ταινίες, χωρίς και πάλι να ξεχωρίζει κάποια για τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Όσον αφορά στο θέμα της διασκέδασης, ο «Υπέροχος Γκάτσμπυ» του Μπαζ Λούρμαν κερδίζει τις εντυπώσεις χάνοντας στην ουσία όμως. Το δίδυμο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο – Κάρεϊ Μάλιγκαν μαγεύει χωρίς να δίνει αξιοπρόσεχτες ερμηνείες. 

 
«Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ» ακολουθεί τον επίδοξο συγγραφέα Νικ Κάραγουεϊ (στα πρότυπα του ίδιου του Φιτζέραλντ), που φεύγει από τις Μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ για να πάει στην Νέα Υόρκη της άνοιξης του 1922, μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από τα χαλαρά ήθη, την πομπώδη τζαζ, την κυριαρχία του λαθρεμπορίου και της ακμής του χρηματιστηρίου. Κυνηγώντας το δικό του Αμερικανικό Όνειρο, ο Νικ θα βρεθεί δίπλα στον μυστηριώδη και κοσμικό εκατομμυριούχο Τζέι Γκάτσμπυ, και κοντά στην ξαδέρφη του Ντέζι και τον ερωτύλο γαλαζοαίματο σύζυγό της, Τομ Μπιουκάναν. Κάπως έτσι ο Νικ θα χαθεί στον ελκυστικό κόσμο των κροίσων, της ψευδαίσθησης, του έρωτα και της απάτης τους. Καθώς ο Νικ βιώνει τα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τον κόσμο στον οποίο πλέον ζει, καταγράφει την ιστορία του ατελέσφορου έρωτα, των αδιάφθορων ονείρων που αποτελούν σημεία αναφοράς για τη σύγχρονη εποχή.

 
Η Χάννα Άρεντ (14 Οκτωβρίου 1906 – 4 Δεκεμβρίου 1975) ήταν Γερμανίδα πολιτική επιστήμονας και φιλόσοφος. Η προσπάθειά της να απαντήσει στα ερωτήματα που έθεσαν τα εγκλήματα του ναζισμού, αλλά και η έντονη θέλησή της να τοποθετηθεί πάνω στο θέμα της προσωπικής ηθικής ευθύνης σε καιρούς που η ανθρώπινη ζωή χάνει την αξία της, είχε ως αποτέλεσμα το βιβλίο «Ο Αϊχμαν στην Ιερουσαλήμ – Η κοινοτοπία του κακού», φράση για την οποία («η κοινοτοπία του κακού») έγινε γνωστή σε όλον τον κόσμο. Η σκηνοθέτης Margarethe Von Trotta μεταφέρει σε ένα πολιτικό, φιλοσοφικό αλλά και ανθρωποκεντρικό biopic τη ζωή και το έργο της στον κινηματογράφο.

 
Σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Ελλάδας, ο Μάνος βλέπει πρώτη φορά την Άννα σε μια ερασιτεχνική θεατρική πρόβα. Ο Μάνος, σε αναζήτηση των έργων του Πανσέληνου (Βυζαντινού ζωγράφου του 13ου αιώνα), αλλά και του ίδιου του του εαυτού, την παρατη- ρεί έντονα. Είναι ένα σημείο χωρίς επιστροφή και για τους δυο τους. Η Άννα, παντρεμένη μ’ έναν άντρα που την κακομεταχειρίζεται, μαγνητίζεται από την καλοσύνη και την ευγένεια του Μάνου – τον ερωτεύεται, κι αυτός εκείνη. Όντας έγκυος, αποφασίζει να εγκαταλείψει τον άντρα της, τα ίχνη της χάνονται. Λίγο καιρό μετά, ο Μάνος ξαναπερνά από την πόλη της, με συντροφιά το φίλο του το Συμεών, πρώην μοναχό που επιστρέφει στα εγκόσμια. Την ξαναβρίσκει· η πανσέληνος υπόσχεται να δώσει το φως της.
 
Οι Μικρές Εξεγέρσεις, η τρίτη μεγάλου μήκους (και δεύτερη μυθοπλασίας) ταινία του σκηνοθέτη και ζωγράφου Κυριάκου Κατζουράκη, προσκλήθηκε για να συμμετέχει στο Montreal World Film Festival (27 Αυγούστου – 7 Σεπτεμβρίου, 2009) και στο τμήμα Focus on World Cinema. Πρόκειται για μια συνέχεια της επιτυχημένης πορείας των προηγούμενων ταινιών του Κατζουράκη, «Ο δρόμος προς τη Δύση» (2003) και «Γλυκιά μνήμη» (2005). Στο σύνολό τους, οι ταινίες αυτές αποτελούν μια άτυπη τριλογία με κοινό άξονα την εξωτερική, αλλά κυρίως εσωτερική, αναζήτηση ταυτότητας των ηρώων τους μέσα σε διαφορετικά κοινωνικά πρίσματα και συνθήκες.
 

 
Ο Νίκος Αναστασίου, πλανόδιος μανάβης, κάνει μαζί με τη γυναίκα του, Σοφία, το ίδιο δρομολόγιο κάθε βδομάδα, όλο το χρόνο, από τη δεκαετία του ’80. Ξεκινώντας από τα Τρίκαλα, επισκέπτονται τα εγκαταλειμμένα χωριά της νοτιοδυτικής Πίνδου, διανύοντας μια απόσταση 75 χιλιομέτρων. Τα τελευταία χρόνια, τους βοηθάνε και τα δύο τους παιδιά, ο Κώστας κι ο Θύμιος. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί το ταξίδι τους καθώς περνούν οι τέσσερις εποχές του χρόνου.

Πηγή: sevenart.gr