«Αν και έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που ξεπέρασα την ανορεξία, μου είναι ακόμα πολύ οδυνηρό να μιλάω γι’ αυτή αφού κατέστρεψε το μεγαλύτερο κομμάτι της εφηβικής μου ηλικίας» λέει στο tvxs η Ολλανδή σκηνοθέτις της ταινίας «Αντιμέτωποι με την Ανορεξία», Jessica Villerius. Η εν λόγω ταινία καταγράφει τη ζωή νεαρών κοριτσιών που πάσχουν από νευρική ανορεξία κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους, με φόντο τη μάχη των οικογενειών τους να τις κρατήσουν ζωντανές και θα προβληθεί στο πλαίσιο του 2ου Health Film Festival σε λίγες ημέρες.

Μέσα από προσωπική εμπειρία, λοιπόν, η γνωστή δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, θέλησε να δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ για να κάνει κατανοητό ότι η ανορεξία είναι εδώ και ΣΚΟΤΩΝΕΙ. Όπως, άλλωστε χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ταινία: «Απ’ όλες τις ψυχολογικές διαταραχές, η συγκεκριμένη ασθένεια έχει το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Όχι μόνο εξαιτίας του υποσιτισμού αλλά και της αυτοκτονικής διάθεσης που προκαλεί. Ένα κορίτσι με νευρική ανορεξία έχει εξαπλάσιες πιθανότητες να πεθάνει από μία γυναίκα με σχιζοφρένεια…».

Και παρόλο που στο ντοκιμαντέρ δεν αποτυπώνεται η ιστορία της Jessica Villerius, η ίδια μοιράστηκε με το tvxs όσα βίωσε τη «σκοτεινή» εκείνη περίοδο της ζωής της: «Η νευρική ανορεξία ήρθε στη ζωή μου όταν ήμουν 15 ετών, ενώ μου πήρε 10 ολόκληρα χρόνια να την ξεπεράσω. Όλο αυτό τον καιρό αδυνατούσα να κοιμηθώ επειδή μισούσα τον εαυτό μου. Όταν μάλιστα μετά από πολύ κόπο κέρδιζα λίγο βάρος, χαλάρωνα και άρχιζα να χάνω πάλι κιλά. Ήταν ένας φαύλος κύκλος. Παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις τα κορίτσια (και τα αγόρια) που γίνονται ανορεκτικά οδηγούνται σε αυτό έχοντας βιώσει κάτι τραυματικό, εμένα το τραύμα μου ήταν το ότι σιχαινόμουν τον εαυτό μου. Εν τέλει, κατάφερα να το ξεπεράσω επειδή μια μέρα αποφάσισα ότι δεν πρόκειται να πεθάνω από αυτή την απαίσια αρρώστια».

Η σκηνοθέτις μιλώντας για το ρόλο-ευθύνη των γονέων στην πορεία της νευρικής ανορεξίας, τόνισε ότι «οι γονείς δεν είναι οι κύριοι υπεύθυνοι, αν και παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη διαδικασία ανάρρωσης». Σίγουρα κάποιοι γονείς αποτελούν στόχο κατηγοριών, ωστόσο, συνεχίζει, «πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η συγκεκριμένη ασθένεια βασίζεται κατά ένα μέρος στα γονίδια και κατά ένα άλλο μέρος στη νοητική κατάσταση του πάσχοντα».

Κάτι, όμως, που σίγουρα αποτελεί κίνδυνο για την προώθηση του ανορεκτικού προτύπου και φαίνεται ξεκάθαρα στο φακό της Jessica Villerius είναι τα pro-ana sites (>promote, anorexia) και ο όρος «thinspiration» (>thin, inspiration) που είναι το σήμα κατατεθέν των εν λόγω ιστοσελίδων, μπλογκς και φόρουμ. Πρόκειται για χώρους οι οποίοι προβάλλουν τη νευρική ανορεξία όχι σαν διατροφική διαταραχή αλλά σαν πρότυπο ζωής και ομορφιάς, ενώ υποστηρίζουν ότι αυτή η επιλογή θα πρέπει να γίνει σεβαστή από την ιατρική κοινότητα και την οικογένεια των πασχόντων. Και παρόλο που γίνονται προσπάθειες να απαγορευτούν τα συγκεκριμένα site, αυτά συνεχώς πολλαπλασιάζονται. Όπως αναφέρει η Jessica Villerius : «Οι ιστοσελίδες που προωθούν την ανορεξία δεν έχουν απαγορευτεί στην Ολλανδία, αν και όλοι γνωρίζουμε τους κινδύνους που κρύβουν. Το πιο σύνηθες προκάλυμμα είναι η “νόμιμη” προειδοποίηση που έχουν κατά την είσοδο του επισκέπτη».

Το ντοκιμαντέρ συμπεριλαμβάνεται σε αρκετά προγράμματα ιατρικών σπουδών και πλέον το σύστημα υγείας πρόκειται να προσαρμόσει τον τρόπο αντιμετώπισης της συγκεκριμένης ασθένειας. Η σκηνοθέτις εύχεται η δημιουργία της να αποτελέσει πηγή έμπνευσης έτσι ώστε πολλοί άνθρωποι να κατανοήσουν ότι «δεν υπάρχει πολυτιμότερο πράγμα στη ζωή από την υγεία, το σώμα και το ελευθερία του μυαλού μας».

*Για να δείτε απόσπασμα από την ταινία πατήστε εδώ

**Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου στις 21:00 στο Δημοτικό Θέατρο Ορφέας της Κω με ελεύθερη είσοδο.

Συνέντευξη: Νάνσυ Φαφούτη