Σαν σήμερα, στις 13 Δεκεμβρίου 2003, συνελήφθη ο πρώην πρόεδρος του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, από μία επιχείρηση 600 αντρών, η οποία είχε το κωδικό όνομα «Κόκκινη Αυγή» (Operation Red Dawn). «Κύριες και κύριοι τον έχουμε. Ο τύραννος είναι αιχμάλωτος», δήλωσε ο Πολ Μπρέμερ, ο Διοικητής της Συμμαχικής Αρχής (CPA), στη συνέντευξη Τύπου στη Βαγδάτη.

Ads

Ο Σαντάμ Χουσεΐν, του οποίου το πλήρες όνομα είναι Σαντάμ Χουσεΐν Αμπντ αλ Ματζιντ αλ Τικρίτι, ήταν πρόεδρος του Ιράκ. Γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1937 στην πόλη Τικρίτ, βόρεια της Βαγδάτης, και εκτελέστηκε στις 30 Δεκεμβρίου του 2006, από το ανεξάρτητο Ιρακινό δικαστήριο, το οποίο είχε συσταθεί γι’ αυτό το σκοπό με δικαιοδοσία επί γενοκτονίας, εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, καταδικάστηκε σε θάνατο δι’ απαγχονισμού.

Η θητεία του Σαντάμ Χουσεΐν, ως προέδρου του Ιράκ, ξεκίνησε στις 16 Ιουλίου 1979 και τερματίστηκε στις 9 Απριλίου 2003, όταν η στρατιωτική επιχείρηση των Η.Π.Α. στο Ιράκ, με το κωδικό όνομα «Σοκ και δέος», τον καθαίρεσε από την εξουσία.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε εισχωρήσει ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια στο κόμμα του Μπάαθ, ενώ το 1956 συμμετείχε σε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα στρατηγού Αμπντούλ Καρίμ Κασέμ.

Το 1959 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Ιράκ και να διαφύγει στο Κάιρο της Αιγύπτου, ενώ επέστρεψε τέσσερα χρόνια μετά, το 1963, για να ανατρέψει μαζί με το παναραβικό κόμμα Μπάαθ και τη βοήθεια του στρατού τον Κασέμ. Το 1964 προέβη σε μία αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος ενάντια στον τότε πρόεδρο της χώρας Αμπντούλ Ραχμάν Μοχάμεντ Αρέφ.

Τελικά, με ένα νέο πραξικόπημα το 1968, κατάφερε να ανατρέψει την εξουσία και να ανακηρυχθεί ο νούμερο 2 στην ιεραρχία του κόμματός του, υπό την αρχηγία του προέδρου Αχμέντ Χασάν αλ-Μπακρ.

Ο Χουσεΐν ουσιαστικά υποκινούσε όλες τις κινήσεις του προέδρου και τελικά το 1979 κατάφερε να ανεβεί και επίσημα στην εξουσία και να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή της χώρας.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν άσκησε τυραννικά την εξουσία του, με θηριωδίες κατά της ανθρωπότητας. Ανάμεσα σ’ αυτές, κατατάσσονται οι δολοφονίες των αντιφρονούντων, η χρήση χημικών όπλων εναντίον των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ, η εκτέλεση 148 σιιτών στην Ντουτζάιλ -ως αντίποινα για την απόπειρα δολοφονίας του τον Ιούλιο του 1982- , καθώς και η εξόντωση 5.000 Κούρδων χωρικών στην Χαλάμπτζα το Μάρτιο του 1988. Ακόμη, ο Ιρακινός ηγέτης στράφηκε στην ανάπτυξη ισχυρών συμβατικών οπλικών συστημάτων, χημικών ενδεχομένως και βιολογικών όπλων.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, σημειώθηκε ο πόλεμος με το Ιράν, ο οποίος ξεκίνησε στις 4 Σεπτεμβρίου 1980 καθώς και η επίθεση στις 2 Αυγούστου 1990 στο Κουβέιτ, η οποία τελικά τερματίστηκε με την επέμβαση του αμερικανικού στρατού. Μάλιστα, στο Διαδίκτυο απαγορευόταν ακόμη και να γράψει κανείς το όνομά του ή λέξεις που είχαν σχέση με το πρόσωπό του.

Το τρομοκρατικό επεισόδιο της 11ης Σεπτεμβρίου στις Η.Π.Α. έδωσε το έναυσμα στην κυβέρνηση του Μπους, ο οποίος ήθελε να παρέμβει στην Μ. Ανατολή, να ανακηρύξει τον Ιρακινό τύραννο ως το νούμερο ένα κατηγορούμενο παγκοσμίως, ενώ η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας άρχισε να ψάχνει για πυρηνικά όπλα στο Ιράκ, τα οποία ουδέποτε βρέθηκαν.

Από τις 9 Απριλίου 2003 μέχρι και τις 13 Δεκεμβρίου 2003, ο Ιρακινός ηγέτης είχε βρει καταφύγιο σε ένα δωμάτιο 10 μέτρα κάτω από το έδαφος, στη μικρή πόλη ad-Dawr, 16 χλμ. μακριά από τη γενέτειρά του, το Τικρίτ.

Τραυματισμένος και καταβεβλημένος από την πολύμηνη διαμονή του στο κρησφύγετο, δεν προέβαλλε καμία αντίσταση στη σύλληψη του, ενώ ακολούθησαν και εξετάσεις DNA για να εξακριβωθεί η ταυτότητά του.

Η δίκη του ξεκίνησε στις 5 Νοεμβρίου 2005, όπου κατηγορήθηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ενώ ένα χρόνο μετά κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο δι’ απαγχονισμού.

Η ποινή εκτελέστηκε τελικά στις 30 Δεκεμβρίου 2006, στις 06:05 (τοπική ώρα) σε ασφαλή εγκατάσταση στη βόρεια Βαγδάτη.

Οι σιίτες δέχτηκαν με πανηγυρισμούς την είδηση του θανάτου του πρώην ηγέτη, ενώ ανάμικτες αντιδράσεις εκφράστηκαν από τη διεθνή κοινότητα.