Κάποιοι λίγοι πρόσεξαν ότι δεν είχε τα τέλεια πόδια που συνηθίζεται να έχουν οι χορεύτριες, πρίμα μπαλαρίνες. Οι περισσότεροι έμειναν στο γεγονός ότι όταν εκείνη ήταν στη σκηνή δεν μπορούσαν να πάρουν τα μάτια τους από πάνω της. Το όνομα της Μαργκότ Φοντέιν.

Γεννήθηκε, στις 18 Μαΐου 1919, στην Αγγλία ως Margaret Hookham, ένα όνομα που άλλαξε όταν ξεκίνησε την καριέρα της στο χορό. Ξεκίνησε να χορεύει στα τέσσερά της χρόνια με προτροπή της μητέρας της. Δεν σταμάτησε να ασχολείται με το χορό παρά μόνο όταν έφτασε στην ηλικία ρεκόρ των 67 χρόνων. Στα οκτώ της χρόνια αναγκάστηκε να ακολουθήσει την οικογένειά της στη Σαγκάη, όπου οι γονείς της βρήκαν εργασία σε μια εταιρεία καπνού. Ένα μικρό κορίτσι στη Σαγκάη ονειρευόταν να γίνει η μεγαλύτερη χορεύτρια του κόσμου. Ο δρόμος περνούσε τελικά από τη γενέτειρά της την Αγγλία.

Επέστρεψε οριστικά το 1933 και συνέχισε να μελετά χορό στο Vic-Wells Ballet School που υπήρξε πρόγονος της σημερινής Βασιλικής Ακαδημίας Χορού. Ανέβηκε στις τάξεις της ακαδημίας εξαιρετικά γρήγορα. Ως το 1939 είχε χορέψει όλους τους μεγάλους κλασικούς ρόλους και είχε αναδειχτεί σε Prima Ballerina. «Λίμνη των κύκνων», «Ωραία Κοιμωμένη» και «Ζιζέλ». Κατόπιν με τον χορογράφο Φρέντερικ Άστον ενσάρκωσε πολλούς καινούργιους ρόλους τους οποίους παρουσίασε σε όλες τις μεγάλες σκηνές της Ευρώπης. «Όρντιν», «Δάφνις και Χλόη», «Σύλβια». Αργότερα συνεργάστηκε με τον Roland Petit και τη Martha Graham. Το 1949 η Ακαδημία έκανε περιοδεία στην Αμερική και η Μαργκότ Φοντέιν έγινε πολύ γρήγορα διάσημη για τις εμφανίσεις της.

Το 1962 χόρεψε για πρώτη φορά μαζί με τον Νουρέγιεφ στη «Ζιζέλ». Ακολούθησε το μπαλέτο «Μαργαρίτα και Αρμάνδος» και πολλές ακόμη συνεργασίες. Εκτός από συνεργάτες οι δυο τους ήταν πάρα πολύ στενοί φίλοι. Χάρη στη μουσικότητά της, τη λυρική και αρμονική της κίνηση, καθώς και την τέλεια τεχνική της, η Fonteyn έγινε η βάση του αγγλικού στιλ στο χορό. Εκτός από παγκόσμια φήμη τιμήθηκε με αναρίθμητα βραβεία για την προσφορά της στην τέχνη. Θα μπορούσε να έχει αποσυρθεί από τον χορό στα 40 της, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες μπαλαρίνες, όμως η συνάντησή της με τον Νουρέγιεφ την έκανε να συνεχίσει να χορεύει μέχρι τα 58 της, χαρίζοντας στον κόσμο τη μαγεία αυτής της χορευτικής συνεργασίας. Αποσύρθηκε ως χορεύτρια στα τέλη της δεκαετίας του ’70, αλλά παρέμεινε ενεργή σχετικά με τα δρώμενα του χορού μέχρι τον θάνατό της το 1991, στον Παναμά κι αφού πρώτα είχε εμπλακεί… σε απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης της χώρας…

Επαναστάτρια… με πουέντ

Σύμφωνα με έγγραφα του Foreign Office που είδαν πριν δυο χρόνια το φως της δημοσιότητας, η διάσημη Βρετανίδα χορεύτρια ήταν αναμεμειγμένη σε απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης του Παναμά τη δεκαετία του 1950, πίσω από την οποία βρισκόταν ο Φιντέλ Κάστρο.

Βάσει των εγγράφων η Φοντέιν είχε συλληφθεί για σύντομο χρονικό διάστημα τον Απρίλιο του 1959 στον Παναμά μετά την απόπειρα που σχεδίαζε να πραγματοποιήσει ο παναμέζος σύζυγός της, Ρομπέρτο Αρίας – γιος πρώην προέδρου του Παναμά – με τη βοήθεια 125 Κουβανών επαναστατών.

Η συμμετοχή της δεν έχει αποδειχτεί, ωστόσο, σύμφωνα με τα έγγραφα, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Τζον Προφιούμο – γνωστός από το μετέπειτα «Σκάνδαλο Προφιούμο» γνώριζε για τις κινήσεις της. «Με είχε διαβεβαιώσει ότι τον Ιανουάριο του ’59, όταν επισκέφθηκε με τον άντρα της την Κούβα, ο Κάστρο υποσχέθηκε να τους στηρίξει» υποστηρίξε ο Προφιούμο.

Σύμφωνα με τον τότε Βρετανό πρέσβη στον Παναμά, σερ Ιαν Χέντερσον, ο Κάστρο έστειλε 125 Κουβανούς αντάρτες στον Αρίας και «εντελώς ανεύθυνα» χρησιμοποίησε τη θαλαμηγό της για αντιπερισπασμό των κυβερνητικών.

Η Φοντέιν συνελήφθη για μια μέρα, κατόπιν αφέθηκε ελεύθερη και επέστρεψε στο Λονδίνο. Το θέμα είχε λάβει τεράστια δημοσιότητα. Ωστόσο η 39χρονη τότε, μπαλαρίνα, η οποία βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας της, απέφυγε κάθε σχετική ερώτηση.

Οι αποκαλύψεις ήρθαν 51 χρόνια μετά. Πάντως η Φοντέιν επέστρεψε τελικά στον Παναμά όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου 1991.