Σε ηλικία 64 ετών έφυγε από τη ζωή ο Γάλλος φιλόσοφος Daniel Bensaid, ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος του Μάη του ’68, μαρξιστής φιλόσοφος και θεωρητικός του τροτσκιστικού κινήματος. Βαριά άρρωστος τους τελευταίους μήνες, ο Daniel Bensaid άφησε πλούσιο διδακτικό και φιλοσοφικό έργο, καθώς δίδασκε φιλοσοφία στο University of Paris VIII, ενώ παράλληλα είχε δημοσιεύσει έρευνες για τους Walter Benjamin και Karl Marx και πιο πρόσφατα μία για τον γαλλικό μεταμοντερνισμό.

Εξέχουσα φυσιογνωμία της αριστεράς, ο Daniel Bensaid ίδρυσε μαζί με τον Alain Krivine το 1966 στη Γαλλία την Επαναστατική Κομμουνιστική Νεολαία (JCR) και στη συνέχεια, το 1969, τον Κομμουνιστικό Επαναστατικό Σύνδεσμο (LCR). Ήταν ένας από τους κύριους ηγέτες της Τετάρτης Διεθνούς και του κινήματος του Μάη του ΄68, ενώ πέρυσι είχε συμμετάσχει ενεργά στην ίδρυση του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (ΝΡΑ), που προέκυψε από τη διάλυση του LCR.

Παράλληλα, στο πλούσιο συγγραφικό του έργο ανήκουν διάφορα φιλοσοφικά και πολιτικά συγγράμματα, μεταξύ των οποίων το βιβλίο «Για ένα σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», το οποίο έγραψε μαζί με τον επικεφαλής του ΝΡΑ, Olivier Bezanseno. Επίσης, οργάνωσε τις επιθεωρήσεις «Critique Communiste» και «ContreΤemps» και «έδινε ασυμβίβαστα τη μάχη των ιδεών, εμπνεόμενος από την υπεράσπιση ενός ανοικτού, μη δογματικού μαρξισμού», όπως αναφέρει το ΝΡΑ στην ανακοίνωση που εξέδωσε για τον θάνατο του φιλοσόφου.

Ο Daniel Bensaid κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για όλη του τη ζωή και έγραψε τα περισσότερα βιβλία και άρθρα του μετά το 1995, γυρίζοντας παράλληλα τον κόσμο για να προβάλλει τις ιδέες του σε πολιτικά και κοινωνικά φόρουμ. Σύμφωνα με θεωρητικούς και φιλοσόφους, ήταν ένας «αυθεντικός οργανικός διανοούμενος», ο οποίος ουδέποτε διαχώρισε τη θεωρία από την πράξη.

«Ο Daniel Bensaid ανήκε σε μια στρατευμένη γενιά που αναδείχθηκε το 1968. Δεν εγκατέλειψε τη σημαία της εξέγερσης και της αντίστασης, ενσάρκωνε τη συνέχεια της επαναστατικής μάχης», δήλωσε μετά την ανακοίνωση του θανάτου ο Alain Krivine. «Είναι μεγάλη απώλεια, πρόκειται για ένα σύγχρονο επαναστάτη», καταλήγει, δίνοντας το τελευταίο αντίο σε ένα φιλόσοφο που πολλοί είχαν χαρακτηρίσει «άκαμπτο» επειδή «αρνιόταν να εγκαταλείψει την ουτοπία».