Την ύπαρξη ενός ισχυρόυ ρεύματος κοντά στην Ισλανδία που επιδρά πάνω στη λεγόμενη «παγκόσμια ζώνη μεταφοράς του ωκεανού», η οποία ρυθμίζει το κλίμα σε Ευρώπη και Βόρειο Αμερική, επιβεβαίωσε ομάδα ερευνητών. Το ρεύμα αυτό, που θα μπορούσε συνεπώς να επηρεάσει τις προβλέψεις για το κλιματικό μέλλον του Βορείου Ατλαντικού, πήρε το όνομα Ρεύμα της Βόρειας Ισλανδίας.

Ads

«Στην έκθεσή μας παρουσιάζουμε τις πρώτες λεπτομερείς μετρήσεις του NIJ», αναφέρει ο Ρόμπερτ Πίκαρτ από το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Woods Hole, ένας εκ των συντακτών. «Τα δεδομένα μας καταδεικνύουν ότι το NIJ μεταφέρει όγκο νερού στα Στενά της Δανίας και είναι διακριτό από το Ρεύμα της Ανατολικής Γροιλανδίας». Σύμφωνα με τον Πίκαρτ και τους συναδέλφους του, το ρεύμα, την ύπαρξη του οποίου οι επιστήμονες υποπτεύονταν εδώ και δεκαετίες, ενδέχεται να αποκαλύπτει ότι ο Βόρειος Ατλαντικός είναι λιγότερο «ευαίσθητος» στην κλιματική αλλαγή απ’ όσο πίστευαν μέχρι σήμερα.

Η «παγκόσμια ζώνη μεταφοράς του ωκεανού» μεταφέρει θερμά, επιφανειακά ύδατα από τον Ατλαντικό προς την Αρκτική. Στην πορεία, το νερό αυτό θερμαίνει τον αέρα σε μεγάλα γεωμετρικά πλάτη και έπειτα ψυχραίνεται, βυθίζεται και αναδύεται ξανά στον ισημερινό, όπου κυκλοφορεί ως ρεύμα σε μικρότερα βάθη. Καθώς το γλυκό νερό παγώνει σε υψηλότερη θερμοκρασία από το θαλασσινό, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το νερό από τους παγετώνες που λιώνουν και από άλλα κλιματικά φαινόμενα, θα μπορούσε να ρέει στο Βόρειο Ατλαντικό, να παγώνει και να εμποδίζει τη βύθιση των υδάτων της «παγκόσμιας ζώνης».

Σύμφωνα με τους ερευνητές το NIJ παίζει ρόλο «ρυθμιστή», γεγονός που το καθιστά πιο σημαντικό από το Ρεύμα της Γροιλανδίας. Εκτιμούν ότι το νερό που μεταφέρει το NIJ αποτελεί πάνω από τη μισή ποσότητα των υδάτων που κυκλοφορούν μέσω της «ζώνης» AMOC. Και καθώς το νερό αυτό είναι πυκνότερο και σε μεγαλύτερο βάθος, αποτρέπει τη διατάραξη της λειτουργίας της «ζώνης» από το γλυκό νερό των παγετώνων.