Ενώ πολιτικοί και επιστήμονες προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, ένας Αυστραλός λογιστής προτείνει μία απλή ιδέα. Η κατασκευή φραχτών στα βοσκοτόπια μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της ξηρασίας, των πλημμυρών και του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Ads

Ο λογιστής Τόνι Λόβελ προέρχεται από την Αυστραλία, μία χώρα όπου η γεωργία έχει γίνει πλέον συνώνυμη της ξηρασίας. Την τελευταία δεκαετία η χαμηλή βροχόπτωση, οι καύσωνες, η ξηρασία και οι πυρκαγιές έχουν καταστρέψει πολλές καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Όταν οι βροχοπτώσεις αυξάνονται, όπως έγινε πρόσφατα, προκύπτουν καταστροφικές πλημμύρες επειδή το έδαφος δε συγκρατεί το νερό. Στις αγροτικές περιοχές οι γεωργοί ζουν με κρατικά επιδόματα, ενώ έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες.

Σύμφωνα με το Λόβελ παλιότερα οι εκτάσεις με γρασίδι κυριαρχούνταν από ελεύθερα κοπάδια ζώων που έβοσκαν. Τα κοπάδια αυτά μετακινούνται διαρκώς, τρώνε το γρασίδι σε ένα σημείο και δεν ξαναγυρνούν σε αυτό για τουλάχιστον ένα χρόνο. «Υπάρχει μία φυσική σχέση μεταξύ του γρασιδιού και των ζώων που βόσκουν. Τα μπουμπούκια βρίσκονται στη βάση του φυτού. Εάν αυτό ψηλώσει πολύ σκοτώνει τον εαυτό του κρύβοντας τα μπουμπούκια στη σκιά του. Δεν μπορεί να φωτοσυνθέσει», εξηγεί.

Τα περαστικά κοπάδια τρώνε το πάνω μέρος του φυτού και γυρνούν όταν αυτό έχει μεγαλώσει ξανά. Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι τα κοπάδια των κτηνοτρόφων παραμένουν ελεύθερα σε ένα σημείο για μεγάλο διάστημα, τρώγοντας τα ίδια φυτά πριν μεγαλώσουν ξανά. Έτσι μειώνεται η βλάστηση και κατά συνέπεια τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα CO2 στο έδαφος.

Όταν κάποιο ζώο τρώει μέρος ενός φυτού, οι ρίζες του απελευθερώνουν μικρή ποσότητα CO2 στο έδαφος. Αυτή η μικρή ποσότητα όμως σταδιακά συσσωρεύεται. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ υπάρχουν περίπου 3,5 δις εκτάρια με γρασίδι στον πλανήτη. Αν αυξηθεί η περιεκτικότητα του εδάφους τους σε CO2 κατά 1%, θα μπορούσε να εξουδετερώσει σχεδόν 12 χρόνια εκπομπών CO2 στην ατμόσφαιρα παγκοσμίως.

Η λύση σύμφωνα με τον Λόβελ είναι απλή. Οι αγρότες μπορούν να χτίσουν φράχτες μέσα στις εκτάσεις τους και να αφήνουν το κοπάδι να βοσκήσει σε διαφορετικό σημείο κάθε μερικές ημέρες, αφήνοντας τα φυτά να μεγαλώσουν. Επειδή οι αγρότες είναι συνήθως παραδοσιακοί άνθρωποι και δεν υιοθετούν εύκολα τις αλλαγές, ο Λόβελ προτείνει η κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει την κατασκευή των φραχτών.

Έτσι, όχι μόνο θα αυξηθεί η βλάστηση των εκτάσεων ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, αλλά θα εμπλουτιστεί το έδαφος σε CO2 μειώνοντας την εκπομπή του στην ατμόσφαιρα. Επιπλέον το έδαφος θα γίνει πιο ανθεκτικό μειώνοντας το κίνδυνο για πλημμύρες.

Κάποιοι ανησυχούν για την εκπομπή μεθανίου (ισχυρού αερίου του θερμοκηπίου) από τα αέρια των βοοειδών, σκοπός όμως του συστήματος δεν είναι η αύξηση των βοοειδών αλλά του γρασιδιού. Έτσι σύμφωνα με το Λόβελ η απλή τοποθέτηση ενός φράχτη μπορεί να ωφελήσει όχι μόνο τα οικονομικά κάποιου αγρότη, αλλά και το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη.