Στάσεις λεωφορείων που θα μπορούσαμε εύκολα να συναντήσουμε ως πρωταγωνιστές ταινίας επιστημονικής φαντασίας, όμως είναι άμεσα υλοποιήσιμες, είναι η πρόταση του συγκοινωνιολόγου Σταύρου Κωνσταντινίδη, προκειμένου αυτή και η έστω ολιγόλεπτη παραμονή μας σε αναμονή του αστικού να μπορούσε να φανεί ενδιαφέρουσα. Ο κ. Κωνσταντινίδης, μιλώντας στο tvxs, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο μια στάση λεωφορείου σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για μια πόλη, τρόπο προβολής έργων τέχνης, «περίπτερο» πληροφοριών και τέλος, τόπο παραγωγής ενέργειας στην υπηρεσία των δήμων.

Ads

Του Βαγγέλη Στολάκη (ομάδα tvxs Θεσσαλονίκης)

Όπως αναφέρει ο κ. Κωνσταντινίδης: «Οι στάσεις των λεωφορείων είναι χαρακτηριστικά σημεία της πόλης, σημεία συνάντησης και κοινωνικής επαφής των ανθρώπων, κομμάτι της καθημερινής μετακίνησής τους προς την εργασία, το σχολείο, την ψυχαγωγία. Τα ονόματα των στάσεων ταυτίζονται πολλές φορές με την ιστορική και αστική μνήμη της πόλης και προσδιορίζουν χωροταξικά ολόκληρες περιοχές και γειτονιές. Και μόνο όμως το γεγονός πως οι στάσεις είναι τα μοναδικά, σταθερά σημεία συνάντησης και αναμονής χιλιάδων ανθρώπων καθημερινά, θα μπορούσε να μας δώσει την ιδέα να χειριστούμε αρχιτεκτονικά, εικαστικά και λειτουργικά αυτές τις μικρές αστικές «νησίδες» της πόλης».

Ο συγκοινωνιολόγος τονίζει πως: «η σημερινή τους κατάσταση είναι απόλυτα φθαρμένη και υποβαθμισμένη. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν επιτελούν καν τον πρωταρχικό τους στόχο, να προστατέψουν στοιχειωδώς και ολιγόλεπτα έστω, τους επιβάτες από τις καιρικές συνθήκες».

Ads

Αναφέροντας ως παράδειγμα τον Δήμο Θεσσαλονίκης, χωρίς ωστόσο να αποκλείει το ενδεχόμενο μια αντίστοιχη πρόταση να μπορούσε να υλοποιηθεί και σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της χώρας, ο κ. Κωνσταντινίδης προτείνει τη συνεργασία με τον ΟΑΣΘ προκειμένου να διαμορφωθεί ένα σύγχρονο πρόγραμμα αναβάθμισης όλων των στάσεων, το οποίο αθροιστικά θα ισοδυναμούσε με ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα αστικής ανάπλασης της πόλης, με μικρό κόστος και με πολλαπλά οφέλη, τόσο σε άμεσο και ουσιαστικό επίπεδο όσο και σε συμβολικό.

Όπως εξηγεί, «το έργο μπορεί να χρηματοδοτηθεί από προγράμματα του ΕΣΠΑ αλλά προσφέρεται λόγω της διαφημιστικής του ανταποδοτικότητας και σε ιδιωτική χρηματοδότηση».

Παίρνοντας ως σημείο αναφοράς τη Θεσσαλονίκη, ο κ. Κωνσταντινίδης προτείνει τη διεξαγωγή πανευρωπαϊκού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το σχεδιασμό των 50 εμβληματικότερων στάσεων σε ολόκληρη την πόλη. «Οι στάσεις αυτές, με επώνυμες υπογραφές ελλήνων και ξένων αρχιτεκτόνων σε περίοπτα σημεία όπως είναι η Αριστοτέλους, η Καμάρα, ο Λευκός Πύργος θα γινόντουσαν σημεία αναφοράς και μία νέα ατραξιόν για την πόλη» αναφέρει χαρακτηριστικά και συμπληρώνει πως «παράλληλα θα ενίσχυαν σε μεγάλο βαθμό την εμφανή έλλειψη της πόλης σε εικαστικές κατασκευές και γλυπτά στο δημόσιο χώρο».

Ο ίδιος θεωρεί πως οι «πράσινες» στάσεις θα μπορούσαν να ενισχυθούν από φωτοβολταικές στέγες για την ενεργειακή αυτονομία των στάσεων, αλλά και την υποκατάσταση μεγάλου τμήματος της ενεργοβορίας του δημοτικού φωτισμού.

Προτείνει τέλος, την «ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου των στάσεων, με διαπλατύνσεις πεζοδρομίων, ειδικές επιστρώσεις υλικών, απομάκρυνση της στάθμευσης και φυτεύσεις με πράσινο» όπως επίσης και την πληροφοριακή σήμανση και σήμανση πεζών για ολόκληρη την πόλη. «Έτσι οι στάσεις θα μετασχηματιστούν στα αναγνωρισμένα σημεία δημόσια πληροφόρησης» καταλήγει ο κ. Κωνσταντινίδης.