Ένας σκληρός υπόγειος πόλεμος, έχει ξεσπάσει μεταξύ τριών – τεσσάρων μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών, και της Υπ Περιβάλλοντος Τίνας Μπιρμπίλη, με θέμα τα θαλάσσια αιολικά πάρκα της χώρας.

Ads

Αιτία, η πρόβλεψη στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας , ότι η ανάπτυξη των πάρκων αυτών δεν θα γίνεται όπως με όλα τα άλλα απο ιδιωτικές εταιρείες, αλλά κεντρικά απο το Υπ. Περιβάλλοντος. Το υπουργείο θα κάνει όλες τις μελέτες και τις αδειοδοτήσεις και στην συνέχεια με δημόσιους διεθνείς διαγωνισμούς θα αναζητά επενδυτές, κατά το πρότυπο της Μ. Βρετανίας και της Πορτογαλίας.

Το γεγονός αυτό, όπως όλοι αντιλαμβάνονται, ενοχλεί πάρα πολύ ένα κομμάτι των μεγαλοεργολάβων που είχαν προσδοκίες στο να ξαναπουλήσουν οι ίδιοι τις άδειες παραγωγής σε ξένους μεγαλοεπενδυτές, απο τους οποίους υπάρχει εγνωσμένο επιχειρηματικό ενδιαφέρον,αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Το θέμα έχει και μεγάλο διπλωματικό ενδιαφέρον. Στο προηγούμενο Υπ. Συμβούλιο, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος, κατά την παρουσίαση του νομοσχεδίου για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας «διόρθωσε» με μεγάλη ευγένεια, στην ορολογία της ονομασίας αυτών των αιολικών πάρκων την κυρία Μπιρμπίλη, η οποία τα ονόμασε offshore (υπεράκτια). Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών είπε με πονηρό χαμόγελο ότι τα αιολικά αυτά πάρκα πρέπει να ονομάζονται παραθαλάσσια ή απλούστερα θαλάσσια γιατί τα υπεράκτια θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι βρίσκονται εκτός σύνορων.

Ads

Απο την πλευρά τους οι Έλληνες μεγαλοεργολάβοι που ήθελαν να πουλήσουν τις άδειες του αέρα χρησιμοποιώντας το lobbing δημοσιογράφων ενέργειας, «φτιάχνουν» δημοσιεύματα στα οποία επικαλούνται τους αργούς γραφειοκρατικούς ρυθμούς του δημοσίου τομέα και την αδυναμία δημιουργίας μελετών απο πλευράς Υπουργείου.

Στα άρθρα αποκρύπτεται το γεγονός ότι η αδειοδότηση θα περάσει τουλάχιστον μέσα απο τέσσερα Υπουργεία ( Άμυνας, Ναυτιλίας, Τουρισμού, Οικονομικών) και ακόμη ότι πιθανός χειρισμός του θέματος απο μη κρατικό φορέα, θα συναντούσε ανυπέρβλητα προβλήματα σε θέματα Εθνικής ασφάλειας, ναυσιπλοΐας, γενικού ενεργειακού σχεδιασμού και τοπικής αυτοδιοίκησης. Χώρια ότι οι ιδιωτικές αυτές εταιρείες θα ανακηρύσσονταν σε μονοπωλιακούς διαχειριστές του εθνικού πλούτου της χώρας αποκλείοντας την είσοδο νέων επιχειρηματιών και νέων κεφαλαίων στη χώρα, πάντα φυσικά υπό δημόσιο έλεγχο.

Το ερώτημα είναι τώρα αν η κυρία Μπιρμπίλη και η Κυβέρνηση να αντέξουν στις πιέσεις των γνωστών μεγαλοεργολάβων του αέρα, προς όφελος της διαφάνειας και του δημοσίου συμφέροντος.