Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και συγγραφέας, Μίμης Ανδρουλάκης, καταθέτει στο tvxs.gr τις απόψεις του για την τις πρώτες 100 ημέρες της κυβέρνησης και την οικονομία. Βαθμολογεί την κυβέρνηση με Β, της καταλογίζει χαλαρή εκκίνηση στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά εκτιμά ότι ο πρωθυπουργός είναι ακόμη «καβάλα στις θετικές προσδοκίες».

Ο ίδιος κάνει λόγο για «τζάμπα μαγκιά» στελεχών του ΠΑΣΟΚ τα οποία πριν από τις εκλογές μιλούσαν για δυναμική επιστροφή του κράτους σε πάλαι ποτέ δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, αποκαλύπτει τους «δαίμονες της οικονομίας», προτείνει την επιβολή φόρου άνθρακα αντί «περιβαλλοντικών» τελών και περιγράφει με μελανά χρώματα την προοπτική στο Ασφαλιστικό.

Μίμης Ανδρουλάκης: Η κυβέρνηση Παπανδρέου, αυτό είναι το θετικό της, κρατά μια θερμή συναισθηματική σχέση με την κοινωνία παρά τις αρρυθμίες, τα προβλήματα, τις πρώτες γκρίνιες, δηλαδή ο Παπανδρέου είναι ακόμη καβάλα στις θετικές προσδοκίες. Και έχει επιτύχει και κάποιες συμβολικές νίκες που είναι πολύ κρίσιμες στις πρώτες 100 μέρες, όπου συνδέονται με τη διαφάνεια, τη γενίκευση του ΑΣΕΠ, την ακύρωση των αυτοκινητοδρόμων που τρυπούσαν τον Υμηττό από παντού και την αναθεώρηση του ρυθμιστικού σχεδίου της Αθήνας που ήθελαν να τσιμεντοποιήσουν και την υπόλοιπη Αττική. Να βγάλουν λεφτά οι εργολάβοι αλλά να μην καταστρέψουν και την υπόλοιπη Αττική. Ας έρθουν εδώ να γκρεμίσουν τετράγωνα και να τα ξαναχτίσουν στην περιοχή της Κυψέλης ή της πλατείας Βάθης, για να βγάλουν και λεφτά. Αυτό είναι μια συμβολική νίκη. Εκεί όπου η κυβέρνηση Παπανδρέου χάνει κατά κάποιο τρόπο, ανεξάρτητα αν δεν ευθύνεται αυτή, είναι στη χαλαρή της εκκίνηση όσον αφορά στη διαχείριση της κρίσης, δηλαδή δεν περίμενε το μέγεθος των σεισμικών δονήσεων που είχε μπροστά της.

Βασίλης Κωστούλας: Δεν το περίμενε; Η Ιπποκράτους δεν ήταν από πριν ενημερωμένη για τα δεδομένα στην Οικονομία;

Μ.Α.: Να σας πω κάτι. Ήξερε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, πιστεύω. Γιατί εγώ δεν ήξερα τι είπε ο Προβόπουλος στον Παπανδρέου. Εγώ όμως, μη έχοντας τους μηχανισμούς, είχα υπολογίσει μόνος μου ότι βαδίζουμε σε χρεοκοπία γι’ αυτό ακριβώς στο βιβλίο μου «Ε Πρόεδρε», κάνω τον Πρόεδρο σχοινοβάτη στο κενό. Ένα κενό δημοσιονομικό, παραγωγικό και προσέχουμε να μη γίνει και κοινωνικό στην πορεία, αν δεν πάμε καλά. Λοιπόν, ξέραμε κατά κάποιο τρόπο. Όμως, υπήρχαν θεμελιώδεις αυταπάτες στο πολιτικό σύστημα. «Κι άλλη φορά η Ελλάδα είχε χρέος πάνω από το 100%». Και σε μία φάση της κυβέρνησης Σημίτη πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου έγιναν μεγάλες επενδύσεις, το χρέος εκτινάχθηκε πάνω από το 100. Ναι, αλλά αυτή τη φορά, τα πράγματα είναι σχετικά διαφορετικά. Αυτό δεν το είχαμε υπολογίσει, όχι μόνο εμείς αλλά και οι αγορές οι ίδιες. Δεν υπολόγισαν δηλαδή οι αγορές ότι μπορεί να υπάρχει ενδεχόμενο έστω 15-20% χρεοκοπίας μιας χώρας της ευρωζώνης. Δεν το είχαν στο νού τους αυτό, το θεωρούσαν απίθανο.

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ λοιπόν, ξεκίνησε πιο χαλαρά σχετικά, γι’ αυτό λέω εγώ μεταφορικά ότι το Ζάππειο έπρεπε να πάει στην ορκωμοσία. Από την αρχή δηλαδή έπρεπε με ταχύτητα να καταλάβετε που ακριβώς βρισκόμαστε. Για παράδειγμα, η Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν φταίει μόνο αυτή γιατί είναι η δομή του ελληνικού καπιταλισμού που αναπαράγει. Η Νέα Δημοκρατία, είναι ο στραβός οδηγός που πάτησε έναν άνθρωπο. Τον έχει κάνει λιώμα. Έλλειμμα 14%, κανείς δεν ξέρει πόσο, και χρέος πάνω από 300 δισεκατομμύρια ανοιχτό, γιατί υπάρχει και το κρυφό. Έχουμε λοιπόν έναν άνθρωπο και τρέχει ο Παπανδρέου και λέει «εγώ παιδιά». Το ΠΑΣΟΚ δηλαδή τον πιάνει και τον πάει στα επείγοντα περιστατικά. Εκεί τώρα δεν λες, ας κάνω μια διαβούλευση για να βρω τον καλύτερο αναισθησιολόγο της Ευρώπης και της Ελλάδας. Ξεκινάς αμέσως.

Το τι να κάνουμε το λέει η Ιατρική. Το πρώτο είναι να σταματήσεις την αιμορραγία, να μη σου φύγει ο ασθενής. Ποιά είναι η αιμορραγία στην περίπτωση αυτή; Να μην σου φύγουν επικίνδυνα τα spread, δηλαδή ο δανεισμός του ελληνικού δημοσίου να μην αρχίζει να κλιμακώνεται επικίνδυνα, το επιτόκιο του δανεισμού σου, το ασφάλιστρο κινδύνου σου, γιατί μετά πρέπει να ξεχάσεις οποιαδήποτε αναπτυξιακή πολιτική όταν δανείζεσαι τόσο ακριβά. Αυτό είναι το πρώτο. Άρα λοιπόν πρέπει να βάλεις γρήγορα μια προστατευτική ζώνη ασφαλείας έναντι των αγώνων. Το δεύτερο είναι η ρευστότητα. Είναι δηλαδή το οξυγόνο. Δίνεις στον ασθενή οξυγόνο. Όταν έχω τον άλλο στην εντατική δεν πηγαίνω να ανακαλύψω νέα πράγματα, ξέρω τι κάνω, έχω 2-3 αντιβιώσεις μην πάθει μόλυνση. Έχω το αίμα, έχω το οξυγόνο, ξέρω ότι στην περίπτωση αυτή δεν προλαβαίνω, θα αλλάξω τους θεσμούς γενικά, αυτό θέλει χρόνο. Δεν κάνω σχέδια πάνω στο κρεβάτι του ασθενούς, όπως «αυτός εδώ μόλις φύγει από εδώ θα κάνει πράσινη ζωή, πράσινη ορειβασία, θα πηγαίνει με πράσινο ποδήλατο, με πράσινα βατραχοπέδιλα». Ενεργώ με πιο επείγοντα τρόπο, δηλαδή περνώ γρήγορα ρευστότητα στο σύστημα. Έχω τις τράπεζες, έχω το ΤΕΜΠΕ. Με 2-3 προϋποθέσεις αφήνω να κινηθεί λίγο χρήμα στην αγορά.

Και επειδή στο βιβλίο μου « Ε Πρόεδρε» έχω τις κλίμακες βαθμολογίας μιας κυβέρνησης γενικά στις 100 μέρες, τώρα για παράδειγμα έβαλα στην κυβέρνηση Παπανδρέου Β. Παρά ορισμένα θετικά, το Β δεν είναι κακή βαθμολογία, αλλά είναι μεσαία. Προς το παρόν Β και βλέπουμε. Αν τα καταφέρει με το σχέδιο σταθεροποίησης και δημιουργήσει μια εμπιστοσύνη στους δανειστές ότι θα αποπληρώσει και στην Ευρώπη και γενικά και αν μας βοηθήσει και η Ευρώπη, γιατί έχει υποχρέωση να μας βοηθήσει, γιατί όπως σας είπα, η ελληνική αποτυχία κατά 80% έχει ρίζα ελληνική, δηλαδή το δημοσιονομικό μας κενό, το παραγωγικό μας κενό, ότι ζούμε πάνω από τις δυνάμεις μας. Και φυσικά όταν λέμε πάνω από τις δυνάμεις μας εννοούμε συνολικά, γιατί υπάρχει κόσμος που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας. Η κοινωνική ανισότητα και η αδικία στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη. Άρα όταν λέμε πάνω από τις δυνάμεις μας εννοούμε ότι το επίπεδο κατανάλωσης γενικά υπερβαίνει την παραγωγική βάση της χώρας. Και το κενό το καλύπτουμε με συνεχείς δανεισμούς και εισαγωγές.

Σχετικά με την αναδρομική φορολόγηση γονικών παροχών και κληρονομιάς, η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε φαντάζομαι, δεν ξέρω, δεν έχω άλλες πληροφορίες από εσένα (τον δημοσιογράφο) διότι, εδώ ερχόμαστε στην θέση του κατεπείγοντος, γιατί όταν φώναζα εγώ κατεπείγον, τι διαβούλευση να κάνω όταν κάποιον που κάνει γονική παροχή 3 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ δεν πληρώνει τίποτε να πληρώσει 200.000 ευρώ. Εκεί κάνω πραξικόπημα. Με τη μέθοδο του κατεπείγοντος, μόλις την πρώτη μέρα συνεδριάζει η Βουλή, περνώ 4-5 με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται καν η διαβούλευση. Διότι πρόσεξε να δεις τι γινόταν αυτόν τον καιρό. Οι πολύ πλούσιοι, δεν λέω οι μεσαίοι πλούσιοι, όσοι είχαν μεγάλες περιουσίες, δεν λέω ο μικρός ή ο μεσαίος που δεν μπορεί να πληρώσει τίποτε, γιατί το αφορολόγητο στις γονικές παροχές είναι πολύ υψηλό, δεν πιάνει καν τον μεσαίο. Έτσι πιστεύω. Πήγαιναν λοιπόν και έκαναν γονικές παροχές με ταχύτητα για να προλάβουν την ψήφιση του νόμου. Γι’ αυτό σου είπα πριν, δεν κάνω διαβούλευση για τον αναισθησιολόγο. Ενεργώ με ταχύτητα, με την καλή έννοια δημοκρατικά και τη συναίνεση της κοινωνίας γιατί όταν γίνει μεταβίβαση μιας γιγάντιας περιουσίας, κάτι πρέπει να πάρει και το κράτος, το οποίο έμμεσα συνέβαλε. Αν έχω δηλαδή ένα ακίνητο κάπου, το οποίο είναι μέσα στο πράσινο, έχει πρόσβαση στον δρόμο, του μαζεύω τα σκουπίδια, το συνδέω με το ρεύμα, πρέπει να πληρώσει και αυτός κάτι.

Μ.Α.: Τι είναι αυτό που αλλάζει αυτή τη στιγμή; Γιατί αυτή τη στιγμή τα δημοσιονομικά δεδομένα της Ελλάδας υποκρύπτουν έναν ενδεχόμενο κίνδυνο χρεοκοπίας αν δεν… Για πρώτη φορά εμφανίζεται η πιθανότητα ενός καταραμένου συγχρονισμού όλων των δαιμόνων της ελληνικής οικονομίας που μπορούν να διαμορφώσουν μια ημέρα κρίσεως. Ποιοι είναι οι δαίμονες; Το διπλό έλλειμμα δημοσιονομικό αλλά και ανταγωνιστικότητας, εξάντληση του μοντέλου ανάπτυξης, παραγωγικό έλλειμμα. Ύστερα ακολουθεί το λιγότερο και ακριβότερο χρήμα, δηλαδή το πιστωτικό πάρτι τελείωσε. Το χρήμα θα γίνει πιο ακριβό στο αμέσως επόμενο διάστημα. Το άλλο που είναι κατάρα για εμάς, είναι η ημιχρεοκοπία του ασφαλιστικού συστήματος πριν ακόμη έχουμε την μεγάλη δημογραφική ανατροπή, την ισορροπία δηλαδή εργαζομένων και συνταξιούχων. Αυτό είναι το πρώτο ζήτημα, που αποτελεί εσωτερικό ζήτημα.

Το δεύτερο που είναι παγκόσμιο, και εδώ έγκειται η αποτυχία των αγορών και των αναλυτών των αγορών, αυτή τη στιγμή έχουμε μια φούσκα του παγκόσμιου δημοσίου χρέους. Δεν δανείζεται μόνο η Ελλάδα, αλλά και οι μεγάλες χώρες, η Βρετανία, η Αμερική ακόμη και η Γερμανία που είναι εν πάσει περιπτώσει η πιο σώφρων χώρα καθώς έχει πλεονάσματα. Τα σύννεφα του δημοσίου χρέους δεν υπάρχουν μόνο στην Αθήνα ή και το Δουβλίνο που είναι πιο πυκνά, υπάρχουν και στη Μαδρίτη και στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο. Γιατί; «Το κράτος στον καπιταλισμό μπορεί να υπερβαίνει τις κρίσεις του μετατοπίζοντάς τες σε ένα άλλο επίπεδο» Μάρξ. Δηλαδή μπορεί να υπερβαίνει μια φούσκα, δημιουργώντας την επόμενη. Έτσι συντελούνται οι τεκτονικές μετατοπίσεις στον παγκόσμιο καπιταλισμό, οι σεισμικές μετατοπίσεις, το κέντρο βάρος του μετατοπίζεται ανατολικότερα και δίνει κρίσεις.

Είχαμε την πρώτη κρίση το 2000, την κρίση των χρηματιστηρίων, την οποία για να την αντιμετωπίσει ο παγκόσμιος καπιταλισμός, δημιούργησε την πλημμυρίδα του φτηνού δανεικού χρήματος. Οι αποταμιεύσεις των Κινέζων, των πετρελαϊκών εταιρειών. Οι χρηματοοικονομικές αλχημείες που σου έδιναν τη δυνατότητα από ένα δολάριο να βγάλεις δάνεια 60 και 100 δολάρια. Για να αντιμετωπιστεί η κρίση στο χρηματιστήριο δημιουργήθηκε η πιστωτική φούσκα, η οποία έσκασε με τη σειρά της και συμπαρασύρει την παγκόσμια οικονομία προς τα κάτω. Για να αντιμετωπίσουν την δεύτερη αυτή κατάρρευση άρχισαν τα κράτη να βγάζουν χαρτούρα, δηλαδή ομόλογα. Άρα δημιουργούμε τη φούσκα των ομολόγων, τα οποία έχουν το δικό τους κίνδυνο, καθώς υπήρχε η αυταπάτη και στους πάνσοφους των αγορών όπως είναι Μoondys κλπ ότι τα ομόλογα είναι risk free. Μια τράπεζα δηλαδή που αγοράζει ομόλογα ή το ασφαλιστικό ταμείο που κρατάει ομόλογα δεν τους ζητούμε εγγυητικό κεφάλαιο αποθεματικό. Τα κράτη δεν χρεοκοπούν ποτέ. Λάθος. Υπήρχε μια αμεριμνησία παγκοσμίως.

Και το τρίτο είναι η ευρωζώνη. Υπήρχε η αυταπάτη ότι η ευρωζώνη, είναι η απόλυτη ασφάλεια. Αυτό μας έκανε και ένα κακό, το γεγονός ότι είχαμε μια ασφάλεια συναλλαγματική ματαίωσε τις ώριμες μεταρρυθμίσεις που θα αποκαθιστούσαν τη δημοσιονομική σταθερότητα. Θα μείωναν την κρεπάλη του ελληνικού καπιταλισμού, την κρεπάλη του κράτους. Και κάτι άλλο. Μέσα στην ευρωζώνη αυτό που αποτελεί τον κινητήρα της προόδου και της ευημερίας μας, έστω της επιφανειακής, μέσω φτηνού χρήματος κ.λ.π. ο ίδιος παράγοντας είναι αυτός που μας οδήγησε και στη χρεοκοπία. Είμαστε κάτω από συνθήκες άνισου ανταγωνισμού στην ευρωζώνη.

Β.Κ.: Έχετε μήπως πληροφόρηση για τους Ευρωπαίους επισκέπτες ελεγκτές της ελληνικής οικονομίας; Να μας μεταφέρετε ένα κλίμα; Είναι αυστηροί και πιεστικοί όπως ακούγεται; Και το κυριότερο έχουν αγνές προθέσεις;

Μ.Α.: Υπάλληλοι είναι οι άνθρωποι. Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Οι άνθρωποι κάνουν απλώς τη δουλειά τους. Εάν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν βάλει μια προστατευτική ασπίδα ασφαλείας στη χώρα τώρα που είναι ζεστά τα πράγματα, αν αποτύχει αυτή η κυβέρνηση, η επόμενη είχα πει εγώ δεν θα είναι ελληνική. Μπορεί να κάθονται στα έδρανα Έλληνες, αλλά δεν θα είναι ελληνική. Οι άνθρωποι ρώτησαν αν είναι υπουργός Οικονομίας αυτός ο κοντός με τη γραβάτα; Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Όταν ο Παπανδρέου πάει στη Σύνοδο Κορυφής τον Φεβρουάριο αντίθετα από όσα είχε πει ότι η υπάρχει διαφθορά στην Ελλάδα, θα πρέπει να πει ότι εδώ στοιχηματίσαμε μαζί στην Ευρωζώνη. Στην ευρωζώνη υπάρχουν ορισμένες εγγενείς ασυμμετρίες και ανισορροπίες που παρά το γεγονός ότι η ευρωζώνη μας βοήθησε και μας έδωσε λεφτά το προηγούμενο διάστημα τα οποία δεν τα αξιοποιήσαμε και πολύ καλά, υπάρχουν ασυμμετρίες που είναι αρνητικές για εμάς. Χρειαζόμαστε σε αυτη τη δύσκολη στιγμή, μια αντισταθμιστική στήριξη, με αυστηρές προϋποθέσεις και όχι να συνεχιστεί το πάρτι με τα λεφτά της ευρωπαϊκής ένωσης. Πρέπει να μας στηρίξετε έναντι των αγορών οι οποίες είναι πανικόβλητες διότι οι μεγάλες αυτές αγορές 10 χρόνια τώρα την πατάνε.

Πες ότι είσαι ασφαλιστικό ταμείο των υπαλλήλων της Γαλλίας ή της Καλιφόρνια, οι οποίοι έχουν ελληνικό χρέος στα χέρια τους, δηλαδή επένδυσαν σε ελληνικά ομόλογα ως αποθεματικό τους. Ο μεγαλύτερος αγοραστής ελληνικών ομολόγων συνολικά δεν είναι πλούσιοι επενδυτές είναι ασφαλιστικά ταμεία ασφαλιστικές εταιρείες, τράπεζες. Έτσι κλιμακώνεται. Και στο τέλος σου λέει με έβαλες και αγόρασα ελληνικά ομόλογα που τα είχες στο Α και τώρα πάνε στο Β και μην πάνε και στο Β- . άρα εκεί που κρατώ εγώ και έχω αποθεματικό ομόλογο πχ 100 εκατομμύρια να μείνω με 80 εκατομμύρια. Και τώρα πανικόβλητοι λένε Ελλάδα, όλα αυτά τα μαλακισμένα των παγκόσμιων αγορών πηγαίνουν σαν το κοπάδι. Υπεραντιδρούν με πανικό απέναντι στις αποτυχίες τους και μπορεί να την πατήσεις γιατί η δυναμική του χρέους σου υπερβαίνει κατά πολύ τη δυναμική της ανάπτυξής σου. Υπάρχει αντικειμενική βάση. Υπάρχει και specula. Με τα ελληνικα ομόλογα μπορώ να βγάλω λεφτά στοιχηματίζοντας στην πτώση τους. Το βασικό είναι ότι είμαστε ακάλυπτοι.

Μ.Α.: Υπήρχαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τάχα το ελληνικό κράτος και το δημόσιο θα πάρουνε… Εντάξει εγώ δεν ήμουνα ποτέ υπέρ του να χάσω τον ΟΤΕ έτσι; Για παράδειγμα: Εγώ είμαι υπέρ της γραμμής κράτα την κότα πούλα τα αυγά, αλλά κράτα την κότα όπου υπάρχει κότα, έτσι δεν είναι; Έγινε όμως, έδωσε το ΠΑΣΟΚ έδωσε και η Νέα Δημοκρατία στον ΟΤΕ. Πες τώρα ότι εγώ θέλω να ξαναγοράσω τον ΟΤΕ, γιατί θέλω να τον κάνω μοχλό νέων τεχνολογιών κλπ. Πρέπει να βρω τα λεφτά να αγοράσω μετοχές από το χρηματιστήριο. Έτσι δεν είναι; Εγώ όμως ήξερα προεκλογικά ότι το κράτος μας είναι χρεοκοπημένο. ΔΕν μπορώ να διαθέσω πέντε δισεκατομμύρια αυτή τη στιγμή να αγοράσω μετοχές του ΟΤΕ. Το καταλάβατε; Ξεχάστε το λοιπόν αυτό.

Β.Κ.: Άρα σε συναδέλφους σας τα λέτε αυτά;

Μ.Α.: Ναι σε συναδέλφους μου τα λέω αυτά, που δεν τα λέει το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει αυτό. Τα λέγανε για εκλογική αυτοπροώθηση. Και υπουργοί που είναι σήμερα τα λέγανε αυτά. Τα λέγανε. Είναι αυτό που λέμε πολλές φορές τσάμπα μαγκιά. Εγώ δε λέω κάτι που δε μπορώ να το κάνω. Εγώ θα το έκανα άμα είχα λεφτά. Τον ΟΤΕ θα μπορούσα να τον κάνω. Όπως άλλοι λέγανε, πάλι συνάδελφοί μου και με την Τουρκία αυτή τη φορά. Αν σου πω τι λέγανε στη Βουλή για τη Φινάνσμπανκ, όταν την αγόρασε η Εθνική τράπεζα, θα τρελαθείς. Δηλαδή ήταν η μεγαλύτερη εθνική προδοσία…καταστροφή. Είναι μια καλή αγορά μια καλή δουλειά. Η Εθνική τράπεζα αυτή τη στιγμή, βγάζει το 30% των κερδών της και τα φέρνει εδώ από τη Φίνανσμπανκ. Το ότι μπορεί να υπήρχαν προβλήματα ρίσκου, να δεις τα ασφαλιστικά ταμεία να κατοχυρώσει τα δικαιώματα τους ναι. Να κάνεις κάποιες παρατηρήσεις.

Αλλά γιατί δεν χρεοκοπούνε οι Αμερικάνοι που χρωστάνε σε όλον τον κόσμο, ξέρεις γιατί; Γιατί ταυτόχρονα ενώ δανείζονται από όλον τον κόσμο, εννοώντας τους Κινέζους, την ίδια στιγμή οι Αμερικάνοι έχουν έσοδα από τις δουλειές τους από έξω. Και εγώ σαν Ελλάδα θέλω να έχω έσοδα από έξω. Δηλαδή αυτή τη στιγμή οι τράπεζές μου είναι στη Βουλγαρία, τη Σερβία, είναι στην Τουρκία στην Αίγυπτο. Παρά το γεγονός πως υπάρχει ρίσκο, με ενδιαφέρει να έχω και συμπληρωματικά έσοδα να τα φέρνω μέσα.

Μ.Α.: Η γνώμη μου είναι ότι από την αρχή έπρεπε να κινηθεί η κυβέρνηση με ταχύτητα στο φόρο άνθρακα και να λειτουργήσει εκβιαστικά στην πολιτική της ΕΕ, ακόμα και με βέτο δηλαδή να δημιουργήσουμε.. Κοίταξε να δεις, ο Αντρέας Παπανδρέου, όταν τον ζορίζανε σε ένα σημείο τους την έκανε και έβγαινε και έκανε κάπου αλλού ταραχή. Δε θα πας έτσι στην Κοπεγχάγη. Φόρος άνθρακα. Κατ’ ευθείαν λοιπόν όποιος εκπέμπει, ανάλογα με το τι εκπέμπει, να πληρώνει φόρο ώστε τα λεφτά να μένουν εδώ. Ακόμα και η ΔΕΗ. Και είχα πει τα λεφτά να πάνε εν μέρει στην Πράσινη Ανάπτυξη εν μέρει στα ασφαλιστικά ταμεία. Να μειώσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές των νέων για να μπορούν να προσληφθούν και να βρουν δουλειά. Δηλαδή φόρος άνθρακα. Ούτε τα δικαιώματα αγοράς εκπομπής αερίων, αφού είναι πολύ δύσκολη και δεν πετυχαίνει. Εμείς θα το κάναμε μονομερώς. Δηλαδή εισάγουμe μονομερώς στην Ευρώπη το φόρο άνθρακα. Και δε κάνω εγώ αυτά τα απόσυρση και τέλη κλπ. Ότι εκπέμπεις, μιλώντας για βαριά βιομηχανία όπως ΔΕΗ και διυλιστήρια, θα πληρώσεις. Εάν έχεις αμάξι που εκπέμπει λίγα αέρια θα πληρώσεις. Αν έχεις αμάξι που εκπέμπει πολλά θα πληρώσεις και πολλά. Δεν είναι κατάσταση να επιβάλλω εγώ τέλη κυκλοφορίας, ας πούμε 500-600 ευρώ, σε έναν άνθρωπο από χωριό που έχει ένα παλιό αμάξι που αξίζει 2000 ευρώ.

Μ.Α.: Εγώ αδερφέ θα σου το πω στα ίσια. Έτσι ωμά. Υπάρχουνε πολλοί βέβαια που λένε, λένε και ακολουθούν την τέχνη της καθυστέρησης. Άσε να χρεοκοπήσει το ασφαλιστικό και τότε έρχονται οι Βρυξέλλες και θα τους πούνε «δυστυχώς χρεοκόπησα». Τι να κάνουμε τώρα, αφού χρεοκόπησε άντε δώσε μια κατώτερη εγγυημένη σύνταξη σε όλους και ο καθένας θα κάνει το λογαριασμό του. Αυτό θα είναι το χειρότερο σενάριο, που ορισμένοι νεοφιλελεύθεροι το θεωρούν και λύση. Έτσι δεν είναι;

Ποια είναι η άποψή μου; Εμείς πρέπει να δηλώσουμε ένα νέο αποθεματικό για να στηρίξουμε, για να μη πέσει στα βάρη σας η δικιά μας σύνταξη. Να στηρίξουμε μια μεταβατική περίοδο και από μια περίοδο και πέρα το ασφαλιστικό θα πάρει την εξής μορφή: Το κράτος θα εξασφαλίζει στον κάθε πολίτη ισότιμα ένα μίνιμουμ, μια βασική σύνταξη ας πούμε 500 ευρώ και οι τιμές των ασφαλιστικών συστημάτων ή μέσω προϋπολογισμού με ένα συντελεστή πολλαπλασιαστή, αν φτάσουνε και χρεοκοπήσουνε τα ασφαλιστικά τα ταμεία τότε γιατί να τα έχουμε. Άρα λοιπόν σου δίνω εγώ το 500ευρω λέμε τώρα, και όσες εισφορές βάλεις εσύ με έναν συντελεστή ωρίμανσης, πολλαπλασιαστή, την απόδοση ας πούμε των ελληνικών ομολόγων, παραγωγικότητα, πληθωρισμό και απόδοση των ομολόγων, θα στο πολλαπλασιάζουν και όποτε θες φεύγεις. Θες να δουλέψεις είκοσι χρόνια αυτή τη σύνταξη θα πάρεις. Θέλεις να δουλέψεις τριάντα πέντε θα πάρεις αυτή τη σύνταξη. Δηλαδή μια μεγάλη ανατροπή. Αυτή είναι η λύση. Μεταβατικά πρέπει να στηρίξουμε τις συντάξεις του κόσμου. Εγώ λέω πάντα αν είναι να χρεοκοπήσει το ασφαλιστικό σύστημα να χρεοκοπήσει το κράτος και όχι να το πληρώσουνε οι συνταξιούχοι.

Μ.Α.: Από τη μια να αποκλείσει το χειρότερο σενάριο, δηλαδή της άτυπης έστω ημιχρεοκοπίας ή χρεοκοπίας, άτυπη χρεοκοπία είναι να μην είναι πια βιώσιμη η αποπληρωμή του χρέους σου, να φτάσουν δηλαδή τα επιτόκιά σου να έχουν 350 μονάδες βάσης διαφορά από τα γερμανικά ομόλογα τότε….κλάφτα. Το πρώτο λοιπόν να αποφύγει το χειρότερο σενάριο χωρίς να θυσιάσει την ανάκαμψη. Δηλαδή το μεσοπρόθεσμο στόχο μιας ας το πούμε Πράσινης Ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη. Δηλαδή εξαντλείται ένα μοντέλο να αρχίσει να αρχίσουν να δημιουργούνται τα στοιχεία του νέου μοντέλου ανάπτυξης.

Εμένα με ενδιαφέρει η «task force» για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Στα άλλα έχουμε χρόνο όπως στο να βελτιωθεί ο συντονισμός. Εδώ δεν έχουμε χρόνο. Άρα λοιπόν «task force», o Παπανδρέου επικεφαλής, το οικονομικό επιτελείο ενωμένο, τούρμπο κατάσταση. Ο Ομπάμα κάθε πρωί συνεδριάζει μισή ώρα υποχρεωτικά με το οικονομικό του επιτελείο. Όχι όμως παραπάνω γιατί στη Ελλάδα άμα συνεδριάζουμε, άστο καλύτερα. Υπάρχει ένας τρόπος να αξιολογώ τους υπουργούς παραδείγματος χάρη από το προτεραιότητες, προτεραιότητες, προτεραιότητες. Δηλαδή ποιοι αυτή τη στιγμή ξέρουνε ποια είναι τα 4-5 επείγοντα που έχουνε μπροστά τους, ποια στάνταρ ποιότητας βάζουνε στην εκτέλεση αυτών των πραγμάτων, πως θα τα υποστηρίξουνε για να υπερβούνε τις ατέλειες, 4-5 όχι παραπάνω. Και όχι όπως βλέπω ορισμένους υπουργούς στο όνομα της διαβούλευσης που ψαρεύουνε από εδώ, ψαρεύουνε από εκεί, αλλά δε ξέρουν τι ψάρια πάνε να πιάσουνε. Προτεραιότητες. Όχι να απελευθερώνουμε 300 κουνέλια και να μη μπορούμε στο τέλος να χτυπήσουμε κανένα. To έπιασες αυτό που λέω τώρα. Λένε για τον Ομπάμα, τρέχει, τρέχει, τρέχει, λέει αλλά το μυαλό στη μπάλα διαρκώς. Δηλαδή στα τελικά αποτελέσματα και μάλιστα στα επείγοντα.