Ένα τυπικό παιδί γύρω στα 15, στο παρελθόν είχε τις προβλεπόμενες ασχολίες: φίλοι, διάβασμα, βόλτες, κανένα χόμπι τύπου μπάλα στο 5Χ5 και έξοδος στα Goody’s της γειτονικής όμως περιοχής έτσι για να βγούμε και λίγο από τα σύνορα. Όσο για τα συναισθηματικά, τις περισσότερες φορές η υπερβολή ήταν καθοριστικό στοιχείο των (πολλές φορές ανύπαρκτων) ερωτικών εξιστορήσεων. Για τα αγόρια που απαρτίζουν τα γκρουπ των Ska Bangies και Looming Titties, σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να πούμε κάτι τέτοιο. Όταν σαν 15χρονα κλήθηκαν να παίξουν τη μουσική τους μπροστά σε χιλιάδες παρατηρητές κατά τη διάρκεια του Schoolwave Festival, όταν αργότερα γύρισαν την Ελλάδα και επισκέφτηκαν την Ευρώπη στο πλαίσιο περιοδειών, όταν πρωτο-δέχτηκαν κύμα από σουτιέν κατά τη διάρκεια συναυλίας, όταν υπέστησαν σκληρή και αποθεωτική, ανώνυμη και επώνυμη κριτική στο διαδίκτυο, όλα άλλαξαν! Σήμερα, τα δύο από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα του Schoolwave, στην ηλικία των 21, έχοντας στις αποσκευές τους προσωπικούς δίσκους, πολλά live και ένα νεανικό fan club υπόσχονται πως «θα συνεχίζουν να παίζουν χωρίς κόμπλεξ και συμβιβασμούς τη μουσική που γουστάρουν».

Το tvxs συνάντησε τους Ska Bangies και Looming Titties στον πολυχώρο Μύγα όπου θα βρίσκονται για δύο ακόμα εμφανίσεις στις 14 και 21 Ιανουαρίου. Όπως φαίνεται, έχουν πιάσει το νόημα της ομαδικότητας και αυτό το αποδεικνύουν με την από κοινού φωτογράφηση και συνέντευξη: «Έχουμε έναν κοινό τρόπο σκέψης, μια παρόμοια πορεία και το κυριότερο είμαστε κολλητοί. Γι αυτό θέλουμε να παρουσιαστούμε παρέα». Παρόλα αυτά, οφείλουμε να κάνουμε έναν τυπικό διαχωρισμό.

Ποιοι είναι οι Ska Bangies;

Οι Ska Bangies είναι έξι τύποι με αρτιότατες μουσικές γνώσεις (καθότι υπήρξαν μαθητές του μουσικού σχολείου Παλλήνης) με LP στο βιογραφικό τους ονόματι «Γύρω Γύρω Όλοι» υπογεγραμμένο από τη δισκογραφική Archangel (ναι, ναι με αυτή που έβγαλε δίσκο η Μόνικα, οι Ρόδες, ο Παύλος Παυλίδης και πολλοί άλλοι). Στη σκηνή απελευθερώνουν όλη τη θετική τους ενέργεια ενώ ο ήχος των πνευστών τους κάνει τη διαφορά, δίνοντας ethnic αέρα στο μουσικό αποτέλεσμα. Οι στίχοι τους μιλάνε για όσα συμβαίνουν στον κόσμο και τις γειτονιές, για την οικολογία, τους μετανάστες… Δηλώνουν ότι η μουσική τους έχει ακούσματα από reggae, ska, hip-hop, punk, rock και dub και παρόλο που είναι λάτρεις της Τζαμαϊκανής μουσικής είναι ανοιχτοί σε καινούργια είδη. «Οι γονείς μας ήταν ροκάδες, δεν άκουγαν κλαρίνα» λένε χαρακτηριστικά ενώ κάποιοι αναφέρουν ότι τους έβαζαν να ακούνε reggae, εξού και οι επιρροές. Ο Τέλης είναι ο σοφός της παρέας καθότι 28 χρονών ενώ ο Μάνος μιλάει καμιά φορά με την κιθάρα του!

https://www.myspace.com/skabangies

Και οι Looming Titties;

Οι Looming Titties από την άλλη πλευρά είναι τρεις τύποι με τόσο θράσος, έτσι που να «αυθαδιάζουν» με περίσσια άνεση μέσα από τους στίχους τους: «Θέλουμε απλά να περάσουμε καλά και προς το παρόν κάνουμε το κέφι μας. Σε 5-10 χρόνια ίσως θελήσουμε να ‘‘μιλήσουμε’’ για πιο σοβαρά πράγματα μέσα από τη μουσική μας. Οι σημερινοί προβληματισμοί μας όμως είναι για απλά πράγματα» χωρίς όμως να σημαίνει ότι είναι απλοϊκά. Άλλωστε, «οι τραγουδιστές λαϊκού ρεπερτορίου που μιλάνε για γκόμενες, ερωτικές απογοητεύσεις κλπ είναι καλύτεροι; Καθημερινά ακούς πετυχημένα τραγούδια με φτηνούς στίχους. Αυτή είναι η κουλτούρα του Έλληνα, η κουλτούρα του σκυλάδικου». Ο ήχος τους θυμίζει blink 182 αν και οι ίδιοι θεωρούν ότι η μουσική τους εξελίσσεται και πλέον διαφέρει αρκετά. Και ενώ ξεκίνησαν την πορεία τους από τη Ρόδο-λόγω καταγωγής-στα μαθητικά πάρτυ, να που σήμερα έχουν LP με τη δισκογραφική του Schoolwave (XS records).

https://www.myspace.com/loomingtitties

Τι μας είπαν…

Αν και εκ πρώτης όψεως τα δύο συγκροτήματα φαίνεται να εκφράζονται απερίσκεπτα λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, τελικά μας δίνουν την αίσθηση ότι πρόκειται για σωστούς επαγγελματίες. Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά στο tvxs «ακόμα και ένα άτομο να έχει έρθει να μας ακούσει, θα παίξουμε με τον ίδιο τρόπο που θα παίζαμε σε ένα κατάμεστο χώρο. Μας εκνευρίζουν όσοι καλλιτέχνες δεν εμφανίζονται λόγω περιορισμένης προσέλευσης. Πρέπει να σέβεσαι τον κάθε ακροατή ξεχωριστά».

Όσον αφορά στις δισκογραφικές τους απόπειρες είναι ικανοποιημένοι εφόσον οι εταιρείες που τους έχουν αναλάβει είναι ανεξάρτητες αν και τα οικονομικά τους δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση: «Προς το παρόν, μόνο χαλάμε λεφτά. Για τα όργανα, για τα στούντιο που κάνουμε πρόβες… Τώρα είμαστε στην απόσβεση. Θα φτάσει και η στιγμή που θα έρθουμε στα ίσια μας. Είναι σαν τον τζόγο. Παίζεις μέχρι να ρεφάρεις. Μην ξεχνάμε όμως ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα. Σε κάποιες χώρες της Ευρώπης αν έχεις μπάντα, πηγαίνεις στα ΚΕΠ, τη δηλώνεις και το κράτος σου δίνει γύρω στα 300 ευρώ το μήνα».

Η διαφήμισή τους γίνεται μέσω internet «αν και οι δυνατότητες είναι περιορισμένες επειδή με το διαδίκτυο συνήθως μένεις undercover, το κοινό που απευθύνεσαι είναι πολύ συγκεκριμένο. Για να γίνει ένα μεγάλο ‘’μπραφ’’ χρειάζεσαι λεφτά, προώθηση, διασυνδέσεις. Εμείς κάνουμε τα πάντα μόνοι μας».

Παρόλη την επιτυχία τους δηλώνουν επιφυλακτικοί: «Το ότι βγάλαμε δίσκο δε λέει τίποτα, το θέμα είναι τι κάνεις όταν βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή, το θέμα είναι να δίνεις την ψυχή σου. Άλλωστε, ακόμα και οι μεγάλες εταιρίες έχουν πάρει την κατηφόρα. Έτσι λόγω ανασφάλειας, όλοι έχουμε κάποια εναλλακτική στο μυαλό μας. Απλά επειδή είμαστε πιτσιρικάδες ακόμα, έχουμε όνειρα και ελπίζουμε ότι τελικά θ’ ασχοληθούμε μόνο με αυτό. Αν κάποιος ενδιαφέρεται να μας προσφέρει λεφτά ώστε να γίνει πραγματικότητα δεν έχουμε κανένα πρόβλημα!»

Συνέντευξη: Νάνσυ Φαφούτη
Φωτογραφία: Πάρης Μπούσιος