H Γαλλίδα ράπερ Keny Arkana, που μέσα από τα τραγούδια της υψώνει τη φωνή της για έναν καλύτερο κόσμο, βρέθηκε, στη χώρα μας στα πλαίσια του 2ου αντιεξουσιαστικού φεστιβάλ «b-fest». Το tvxs τη συνάντησε την περασμένη Τρίτη, την τελευταία μέρα παραμονής της στη χώρα μας, στην πλατεία των Εξαρχείων, όπου μας μίλησε για την απουσία πολιτική συνείδησης των Γάλλων πολιτών, για τις διαφορές και τις ομοιότητες της κοινωνικής έκρηξης στη Γαλλία και στην Ελλάδα ενώ σχολίασε και την απροκάλυπτη επίθεση των Ισραηλινών κατά του «στόλου της ελευθερίας».

Του Στέφανου Σίσκου

– Πώς βιώσατε την περσινή κοινωνική αναταραχή που είχε ως αποτέλεσμα τα γενικευμένα επεισόδια στο Παρίσι;

– Κ.Α.: Έχω μια εικόνα πολύ διαφορετική από αυτή που είχε ο περισσότερος κόσμος. Έχω μια εικόνα για το τι έγινε στην πραγματικότητα. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως επρόκειτο για «πολιτικά» επεισόδια. Φυσικά και υπήρξε κοινωνική οργή που προκάλεσε την κοινωνική έκρηξη. Δεν υπήρξε μια συνέχεια. Ήταν μια αυθόρμητη έκρηξη. Δυο παιδιά δολοφονήθηκαν από την αστυνομία και τις δύο φορές ξεκίνησαν τα επεισόδια στα προάστια. Εκεί την κατάσταση την εντείνανε τα ΜΜΕ αφού η γαλλική τηλεόραση όλο το βράδυ παρουσίαζε στατιστικές με καμένα και κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν οι εξεγερμένοι πως επρόκειτο για παιχνίδι του ποιος θα κάψει τα περισσότερα. Υπήρξε δηλαδή κάτι σαν διαγωνισμός μεταξύ των κατοίκων των προαστίων για το ποιος θα τα καταφέρει καλύτερα. Μόλις η τηλεόραση σταμάτησε να προβάλλει τέτοιου είδους στατιστικές, σταματήσανε να γίνονται επεισόδια. Θεωρώ πως δεν υπήρξε πολιτική συνείδηση στο εξεγερμένο πλήθος. Αν υπήρχε δε θα κατέστρεφαν ούτε κοινωνικά κέντρα ούτε το αμάξι του γείτονά τους, αλλά χώρους αντιπροσωπευτικούς της πολιτείας. Σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία νομίζω πως οι πολίτες της Γαλλίας είναι από τους λιγότερο πολιτικοποιημένους, ενώ η νεολαία δεν ενδιαφέρεται και δεν έχει πολιτική συνείδηση. Θεωρώ πως μόνο ένας στους δέκα χιλιάδες νέους Γάλλους είναι πολιτικοποιημένος. Έτσι είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις ένα κοινωνικό κίνημα χωρίς πολιτική συνείδηση.

– Κοινωνική έκρηξη είχαμε και στην Ελλάδα ύστερα από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από την αστυνομία. Ποιες οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες της κοινωνικής αναταραχής που προκλήθηκε στις δύο χώρες;

– Κ.Α.: Η μεγάλη διαφορά είναι πως στην Ελλάδα υπάρχει ένα ιστορικό προσπαθειών και αγώνων. Επίσης οι Έλληνες πολίτες έχουν πολιτική συνείδηση κάτι που όπως προανέφερα δεν έχουν οι Γάλλοι. Στη Γαλλία η κοινωνία είναι χωρισμένη στους πολίτες των προαστίων και στους πολίτες του κέντρου, δηλαδή στους πλούσιους και στους φτωχούς. Αυτός ο διαχωρισμός μοιάζει με αυτόν των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών ως αναφορά την οπτική γωνία του ότι οι Παλαιστίνιοι θα θεωρείται πως πράττουν πάντα λάθος. Έτσι δεν ενδιαφέρει την κοινή γνώμη αν δολοφονούνται άνθρωποι στα προάστια. Οπότε αυτή τη στιγμή στη Γαλλία δε μπορεί να υπάρξει ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα. Στο κέντρο(των πόλεων) δεν υπάρχουν πραγματικά φτωχοί άνθρωποι, είναι μια είδους ελίτ και δεν νοιάζονται για το τι γίνεται πέρα από εκεί. Οπότε έχουμε ξεχωριστά κινήματα. Τη μια φορά εξεγείρονται οι φοιτητές την άλλη οι μετανάστες κλπ. Δεν υπήρξε μια ενιαία και μαζική κινητοποίηση. Ακόμα και όταν ακτιβιστές προσπάθησαν να ενώσουν τη φωνή των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, τα κινήματα παρέμεναν διαχωρισμένα στην πραγματικότητα.

– Ένα σχόλιό σας για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;

– Κ.Α.: Είναι λογικό πως ο κόσμος θα αντιδράσει όταν βλέπει πως υπάρχει πιθανότητα να χάσει τη δουλειά του, να φτωχαίνει συνεχώς. Στις μαζικές κινητοποιήσεις υπήρξε μεγάλη αλληλεγγύη μεταξύ των μπλοκ ακόμα και μεταξύ των παρατάξεων και των αναρχικών. Ο θάνατος όμως των τριών εργαζομένων(marfin) χτύπησε το κίνημα. Παρόλα αυτά θεωρώ πως θα δυναμώσει περισσότερο και ο αγώνας θα συνεχιστεί.

– Έχετε δηλώσει παλαιότερα πως κάθε είδους οργής είναι δημιουργική. Μπορείτε να μου αναλύσετε αυτήν την άποψη εφ’ όσον βέβαια τη συμμερίζεστε ακόμα;

– Κ.Α.: Υπάρχει διαφορά μεταξύ της οργής και του θυμού, του μίσους καλύτερα. Η οργή είναι ένα ζωντανό συναίσθημα ενώ το μίσος είναι απόλυτα καταστροφικό. Η οργή μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα δημιουργική. Η οργή σου δίνει πολλές φορές το συναίσθημα να χτίσεις πράγματα. Το σύστημα είναι φτιαγμένο από την άλλη να δημιουργεί φόβο και να τρομοκρατεί τον πολίτη με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργήσει. Η οργή πολλές φορές σε σπρώχνει μπροστά.

– Ένα σχόλιο για την απροκάλυπτη επίθεση των Ισραηλινών κατά της διεθνούς νηοπομπής που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα;

– Κ.Α. Είναι.εξοργιστικό. Δεν υπάρχουν λέξεις να το περιγράψω. Είναι τρομερό, απαράδεκτο. Όλη η ιστορία του Ισραήλ είναι φρικιαστική. Κάθε φορά γίνεται και χειρότερη. Σήμερα γίνεται και πιο φτωχή με το να επιτίθενται σε όποιον θέλουν. Ακόμα και σε ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν τον αγώνα των Παλαιστινίων, ακόμα και στην ανθρωπιστική βοήθεια. Στη Γάζα πλέον δεν έχουν τίποτα μετά τους βομβαρδισμούς. Δεν έχουν σχολεία, δεν έχουν σπίτια να μείνουν δεν έχουν τίποτα. Το να χτυπάς ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν αυτόν τον κόσμο είναι απλά τρελό. Το πιο εξοργιστικό είναι η μεταχείριση του Ισραήλ από τα δυτικά ΜΜΕ, που θέλουν να το παρουσιάσουν ως ένα φιλειρηνικό έθνος, ενώ παρουσιάζουν τους Παλαιστίνιους σαν τρομοκράτες. Εμείς όλοι πρέπει να έχουμε σεβασμό προς τους Παλαιστίνιους και την αξιοπρέπειά τους ως άνθρωποι. Πρόκειται για ξεκάθαρη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ του δυτικού κόσμου που προβάλλουν τους Ισραηλινούς ύστερα από 50 χρόνια βάρβαρων πράξεων ως θύματα. Είναι μια ατέλειωτη τρέλα.