Σαν σήμερα, 29 Αυγούστου του 1920, ήρθε στη ζωή ο σπουδαίος σαξοφωνίστας και ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους συνθέτες της μουσικής τζαζ, Charlie Parker. Κορυφαία μορφή στην εξέλιξη της μουσικής bebop, μαζί με τους Louis Armstrong and Duke Ellington θεωρείται από τους μουσικούς της τζαζ που έχουν ασκήσει τεράστια επιρροή στις μετέπειτα γενιές. Ο Parker αναδεικνύεται συστηματικά ο σπουδαιότερος σαξοφωνίστας όλων των εποχών, σύμφωνα με την άποψη του κοινού στις έρευνες των μουσικών περιοδικών.

Γεννημένος στο Κάνσας, ο Charlie «Yardbird» Parker ξεκίνησε να μαθαίνει σαξόφωνο σε ηλικία 11 ετών και αποτέλεσε μέλος της σχολικής ορχήστρας, πριν εγκαταλείψει το σχολείο, το 1935. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, κατάφερε να γίνει κύριος του σαξοφώνου, και ακολούθως εργάστηκε ως επαγγελματίας μουσικός σε διάφορα τοπικά τζαζ συγκροτήματα, διαμορφώνοντας το προσωπικό του ύφος. Ο σπουδαίος μουσικός είχε δηλώσει ότι πριν αποφασίσει να εμφανιστεί στο ευρύ κοινό, μελετούσε καθημερινά 11 έως 15 ώρες επί 4 ολόκληρα χρόνια.

Γύρω στο 1940 έγινε μέλος της ορχήστρας του πιανίστα Jay McShann, και την ίδια περίοδο εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, που αποτελούσε το κυρίαρχο κέντρο της τζαζ μουσικής. Το 1942 έγινε μέλος της ορχήστρας του Earl Hines για ένα έτος και ταυτόχρονα συνεργάστηκε με τον Dizzy Gillespie, ο οποίος έπαιζε τρομπέτα στην ορχήστρα, αλλά και άλλους νέους μουσικούς – που επρόκειτο να γίνουν διάσημοι σύντομα – όπως ο πιανίστας Thelonious Monk, ο κιθαρίστας Charlie Christian, και ο ντράμερ Kenny Clarke. Από τη μουσική που έπαιζαν, γεννήθηκε η γνωστή σήμερα ως Bebop.

Ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα στην προσωπική ζωή του. Η επιβίωση ήταν ακόμα ένα δύσκολο ζήτημα από το οποίο υπέφερε και η οικογενειακή του ζωή. Η εξεύρεση εργασίας γινόταν όλο και πιο δύσκολη και η ψυχική του κατάσταση όλο και πιο ταραγμένη. Βυθίστηκε περισσότερο στο αλκοόλ αλλά και τη χρήση ηρωίνης. Το 1946 υπέστη νευρικό κλονισμό και εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική για 6 μήνες, όπου απεξαρτήθηκε. Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη συγκροτεί τη δική του ορχήστρα: Miles Davis στην τρομπέτα, Max Roach στα ντραμς, Duke Jordan στο πιάνο, Tommy Potter στο μπάσο και ο ίδιος στο σαξόφωνο.

Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1947, ο Parker έλαβε πρόσκληση για να παίξει με τον Dizzy Gillespie και την μπάντα του στο Carnegie Hall. Η συναυλία έσπασε όλα τα προηγούμενα ρεκόρ προσέλευσης και οι σπουδαίοι μουσικοί μάγεψαν το κοινό.

Το 1948, μετά τον χωρισμό του με την Doris Snyder, ο Parker ξαναπέφτει στην ηρωίνη. Παρόλα αυτά η μουσική του και το όνομά του συνέχισαν να γίνονται όλο και πιο γνωστά σε όλο τον κόσμο ενώ το 1950 έκανε μια ευρωπαϊκή περιοδεία. Το 1951, στη Νέα Υόρκη συλλαμβάνεται για κατοχή ηρωίνης, κάτι που επιδεινώνει τα οικονομικά του προβλήματα. Το 1954, επιχειρεί δύο φορές να αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή, χωρίς επιτυχία.

Ο θάνατός του ωστόσο ήταν ζήτημα χρόνου: η υγεία του είχε υποστεί σοβαρές βλάβες από τις καταχρήσεις, και στις 12 Μαρτίου του 1955, ύστερα από ένα έμφραγμα, μια πνευμονία και κύρωση του ύπατος, ο Charlie Parker «πέταξε» από τη ζωή.