Ένας-ένας οι στρατιώτες που μόλις έφταναν στη Βαγδάτη εξετάστηκαν από τους ανωτέρους τους. «Όλες οι ερωτήσεις κατέληξαν σε μία μεγάλη ερώτηση», εξηγεί ο πρώην δεκανέας του αμερικανικού στρατού, Josh Stieber. «Εάν κάποιος επρόκειτο να βγάλει ένα όπλο σε μια αγορά γεμάτη άοπλους πολίτες, θα ανοίγατε πυρ σε εκείνο το πρόσωπο, ακόμα κι αν ξέρατε ότι θα βλάπτατε πολλούς αθώους ανθρώπους κατά τη διαδικασία;»

Ήταν μια ερώτηση παγίδα. «όχι μόνο πρέπει να πεις ναι, αλλά έπρεπε να πεις ναι χωρίς καμία απολύτως διστακτικότητα» εξηγεί ο Stieber. «Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης ήταν συνηθισμένο να σε ξυλοκοπούν», προσθέτει. «Θα σε πάρουν σε ένα δωμάτιο, θα κλείσουν την πόρτα και θα σε χτυπήσουν αν δεν τους αρέσει η απάντησή σου» λέει ο πρώην δεκανέας Ray Corcoles που υπηρετούσε μαζί με τον Stieber.

Σύμφωνα με αυτούς τους πρώην στρατιώτες, αυτό ήταν ένα τυπικό κομμάτι της εκπαίδευσης του Β’ λόχου 2-16 (2ο τάγμα, 16ο σύνταγμα πεζικού), της μονάδας που εμφανίζεται στο διαβόητο βίντεο με τίτλο «παράπλευρη δολοφονία», το οποίο τράβηξε την προσοχή του διεθνή τύπου όταν δόθηκε στην δημοσιότητα τον Απρίλιο από το WikiLeaks, τον διαδικτυακό τόπο για κάθε ανώνυμη διαρροή στοιχείων. (στα τέλη Ιουλίου η σελίδα WikiLeaks έριξε ακόμα μια «βόμβα» με την απελευθέρωση περισσότερων από 90.000 μυστικών αμερικανικών στρατιωτικών εγγράφων του από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερών εκθέσεων σχετικά με την πακιστανική συνεργασία με τους επαναστάτες-που έχουν επιτυχημένα χρησιμοποιήσει θερμο-ανιχνευτικούς πυραύλους εναντίων των συμμαχικών δυνάμεων- αμερικανικές ομάδες δολοφονιών, τις μαζικές ανθρώπινες απώλειες από τις αμερικανικές επιθέσεις και την ανικανότητα και διαφθορά της παραπαίουσας αφγανικής κυβέρνησης.)

Το βίντεο από τη Βαγδάτη παρουσιάζει μια επίθεση τον Ιουλίου του 2007 στην οποία οι αμερικανικές δυνάμεις, που πυροβολούσαν από ελικόπτερο, τραυμάτισαν δύο παιδιά και σκότωσαν περισσότερο από δώδεκα Ιρακινούς, συμπεριλαμβανομένων δύο υπαλλήλων του Reuters και τον πατέρα των τραυματισμένων παιδιών. Το βίντεο γρήγορα έγινε ένα διεθνές σύμβολο της βιαιότητας και της αναισθησίας των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ. Αυτό που ο κόσμος δεν είδε είναι οι μήνες της εκπαίδευσης που οδήγησαν στο συμβάν, στους οποίους οι στρατιώτες διδάχτηκαν να απαντούν στις απειλές με έναν καταιγισμό πυρών –«ένα ατσάλινο τοίχος», στην στρατιωτική διάλεκτο– ακόμα και αν έβαζε πολίτες σε κίνδυνο.

Τρεις πρώην στρατιώτες από αυτήν την μονάδα αποφάσισαν να φέρουν στην επιφάνεια το γεγονός για να υποστηρίξουν ότι δεν ήταν αποτέλεσμα μεμονωμένου περιστατικού, μερικών στρατιωτών που παρεκτράπηκαν, αλλά μάλλον μόνο ένα παράδειγμα του αμερικανικού στρατιωτικού πρωτοκόλλου στις κατοχές του Ιράκ και του Αφγανιστάν, όπου οι πράξεις υπερβολικής βίας προέρχονται συχνά από την ανώτερη και ανώτατη διοίκηση. Αυτό έρχεται σε μία εποχή όπου ο επικεφαλής των δυνάμεων στο Αφγανιστάν μιλά ανοιχτά για τη χαλάρωση των κανόνων συμπλοκής.

Μετά την αποπομπή του στρατηγού Stanley McChrystal για την δημόσια κριτική του στην πολιτική του πρόεδρου Ομπάμα, ο διάδοχός του, στρατηγός David Petraeus, βεβαιώσει ότι το στρατιωτικό πρωτόκολλο στο Αφγανιστάν πρέπει να ρυθμιστεί λόγω «των ανησυχιών» για «την εφαρμογή των κανόνων συμπλοκής,» μια κίνηση η οποία θα ανεβάσει στα ύψη τους θανάτους των άμαχων πολιτών, φοβούνται οι επικριτές.

Η ιστορία που μας λένε οι Stieber, Corcoles και ο επίσης πρώην δεκανέας, Ethan McCord, παρέχει το κρίσιμο υπόβαθρο για το γεγονός που η σελίδα WikiLeaks έκανε διάσημο. Ο Β΄ λόχος 2-16 αναπτύχθηκε στο Ιράκ τον Φεβρουάριο του 2007 κατά τη διάρκεια του «κύματος» που διατάχτηκε από το George W. Bush. Η άφιξή τους, την άνοιξη, στην Νέα Βαγδάτη, μια επικίνδυνη γειτονιά στην ανατολική Βαγδάτη που συνορεύει με την πόλη Sadr, συνέπεσε με την έναρξη της πιο θανατηφόρας τρίμηνης περιόδου για τις αμερικανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ιράκ.

«Είχα την εντύπωση ότι επρόκειτο να πάω εκεί και να βοηθήσω τον Ιρακινό λαό -ξέρετε, ελευθερία και δημοκρατία» λέει ο McCord, μια προσδοκία που μοιράζονταν και οι Stieber και Corcoles. Έμαθαν γρήγορα ότι η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική. Και οι τρεις από αυτούς τους πρώην στρατιώτες περιγράφουν μια γενική πολιτική, που κατά τον McCord, ήταν να «τρομοκρατήσουν τους τρομοκράτες» προκειμένου να εδραιώσουν τη δύναμή τους σε μια γειτονιά που σαφώς δεν ήθελε τα αμερικανικά στρατεύματα εκεί. Οι επόμενοι μήνες θα ξοδεύονταν με επιδρομές σε σπίτια, ανταπόδοση σε πυρά ελεύθερων σκοπευτών και εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών και, όπως Corcoles λέει, «οδηγώντας γύρω-γύρω περιμένοντας να μας πυροβολήσουν». Όλοι τους θα βεβαίωναν την κατάχρηση, την εκτοπισμό και τη δολοφονία των ιρακινών πολιτών.

Όταν ο Β΄ λόχος 2-16 έφτασε στη Νέα Βαγδάτη για να εγκαταστήσει το φυλάκιο μάχης σε ένα παλιό εργοστάσιο, εκατοντάδες οργισμένοι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν. Στο σκοτεινό βίντεο του McCord, φαίνονται οι κάτοικοι που μαζεύονται γύρω από τους στρατιώτες και διαμαρτύρονται ενώ ο McCord φαίνεται να στέκεται μπροστά στο πλήθος με προτεταμένο το όπλο του. Πίσω από την κάμερα στεκόταν ο Corcoles να φρουρεί την πύλη του φυλακίου. « ο λοχίας μου είπε να πυροβολήσω οποιονδήποτε προσπαθήσει να ορμήσει στους στρατιώτες έξω από την πύλη,» αναφέρει. Μερικοί Ιρακινοί σύρθηκαν έπειτα μέσα, κτυπήθηκαν και ανακρίθηκαν. Όταν το πλήθος διαλύθηκε τα συνεργεία κατασκευής ξεκίνησαν την κατασκευή ενός τοίχους γύρω από το νέο φυλάκιο. Ο στρατός ανάγκασε τον κόσμο να φύγει για να καθαρίσει η περιοχή. «διώχναμε τον κόσμο με τις κλωτσιές έξω από τα σπίτια τους,» αναφέρει ο McCord. «οι άνθρωποι που δεν θέλανε να φύγουν, θα τους αναγκάζαμε να κινηθούν… αφού λίγο πολύ τους διώχναμε σημαδεύοντας τους με τα όπλα.»

Από εκεί κι έπειτα η βία άρχισε να κλιμακώνεται. Ο Corcoles περιγράφει την πρώτη απώλεια της μονάδας του από εκρηκτικό μηχανισμό: «είχαμε μια αποστολή εκείνη τη νύχτα μέχρι τα μεσάνυχτα περίπου, και πραγματικά καθόμασταν…. Δεν είχα προλάβει να πάρω 3-4 ρουφηξιές από τι τσιγάρο μου και μια βόμβα είχε εκραγεί… είδαμε το μπροστινό τζιπ να καίγεται χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποιος ήταν ακόμα μέσα του».

Οι επιθέσεις με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς εξόργιζαν και φόβιζαν τους στρατιώτες. Ο McCord θυμάται μια αποστολή επιβολής της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Νωρίτερα εκείνη τη μέρα ένας αγαπητός σε όλους στρατιώτης σκοτώθηκε σε μια τέτοια επίθεση και οι συνάδελφοι του θέλησαν να εκδικηθούν τους Ιρακινούς. «πολλοί άνθρωποι ξυλοκοπήθηκαν εκείνη τη νύχτα», λέει ξεκάθαρα. Ο θυμός αυτός μετατράπηκε σε πολιτική από ολόκληρη την ιεραρχία. «Είχαμε μόλις χάσει τρεις συναδέλφους από έναν εκρηκτικό μηχανισμό όταν βγήκε ο διοικητής του τάγματος έξω από το φυλάκιο», λέει ο McCord. Μας εξήγησε ότι η διοίκηση είχε δώσει εντολή να πυροβολούμε αδιακρίτως μετά τις βομβιστικές επιθέσεις. «μας είπε “γάμησε το, αυτό που θέλω να κάνετε είναι αν κάποιος συνάδελφος σας χτυπηθεί από εκρηκτικό μηχανισμό να σκοτώσετε όποιον πούστη βρεθεί στον δρόμο σας”», καταθέτει ο McCord.

«Όταν ένας μηχανισμός εκραγεί, πρέπει να ανοίξετε πυρ προς οποιονδήποτε» λέει ο Stieber. «στην αρχή θα πυροβολούσα χωρίς δεύτερη σκέψη οποιονδήποτε. Αργότερα όμως δεν μπορούσα να πυροβολήσω κανέναν.» Περιγράφει μια έκρηξη μηχανισμού δίπλα σε ένα πλήθος νεαρών. «είχα πει ότι δεν θα πυροβολήσω ακόμα κι αν οι άλλοι γύρω μου πυροβολούσαν» θυμάται. Όπως ο Stieber, έτσι και ο Corcoles περιγράφει περιστατικά στα οποία έστρεφε το όπλο του μακριά από τον κόσμο. «δεν μπορείς να καταλάβεις αν κάποιος σε πυροβολεί» λέει. «Είναι σκέτη παραφροσύνη να αρχίσεις να πυροβολείς τον κόσμο». Ο Stieber επισημαίνει ότι σε περιστατικά σαν κι αυτό, πολύ σπάνια τα αμερικανικά στρατιωτικά οχήματα σταματούσαν για να βοηθήσουν τους τραυματίες ή να έστω να μετρήσουν πόσοι τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν.

Ο Stieber εκφοβίστηκε και επιπλήχτηκε από την διοίκηση για την άρνηση του στις εντολές να πυροβολήσει. «μια φορά όταν δεν πυροβόλησα οι συνάδελφοι μου στο τζιπ μου φώναζαν για το υπόλοιπο της αποστολής. Όταν επιστρέψαμε, μερικοί διμοιρίτες μου φώναξαν επίσης και άλλα τέτοια.» λέει. Η διοίκηση τελικά σταμάτησε να τον στέλνει σε αποστολές σαν πολυβολητή και ο Stieber λέει ότι «αντιμετώπισε πολύ κριτική γι αυτό». Το ίδιο ακριβώς είδε και ο Corcoles. «ένα βράδυ το όχημά μας χτυπήθηκε από αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό και ο Josh δεν πυροβόλησε και το ίδιο έκανε ακόμα ένας στρατιώτης» λέει. « και στους δύο άρχισαν να φωνάζουν: “γιατί δεν πυροβολείτε;” και εκείνοι απάντησαν: “δεν υπάρχει κανένας για να πυροβολήσουμε”»

Ο Corcoles θυμάται ακόμα ένα περιστατικό «ατσάλινου τοίχους»: «ο λοχίας μας ήταν μαζί μας και αμέσως μόλις χτυπήθηκε από τον εκρηκτικό μηχανισμό άρχισαν να πυροβολούν παντού ακόμα και προς τον ίδιο». Εξηγεί ότι ο λοχίας του έτυχε να βρεθεί μέσα σε πεδίο ανεξέλεγκτων πυρών προερχόμενα από αμερικανούς στρατιώτες. Αφού κόντεψε να χτυπηθεί από τους στρατιώτες του « ο λοχίας μας είπε να μην ακολουθήσουμε πια αυτήν την τακτική» αναφέρει ο Corcoles

Οι πράξεις υπερβολική βίας πλήθυναν στις καθημερινές αποστολές, στις αναζητήσεις σπιτιών και στην κράτηση φυλακισμένων, λέει McCord. Μια φορά, το καλοκαίρι του 2007, ήμασταν σε ένα κουρείο και ο διμοιρίτης μου ρωτούσε τον κουρέα για την τοπική πολιτοφυλακή,». «Ο διερμηνέας έλεγε ότι ο κουρέας δεν ήξερε τίποτα». Ο διμοιρίτης μου τότε είπε ότι μας έλεγε ψέματα, λέει ο McCord, εξηγώντας ότι πάντα υποθέταμε ότι όταν οι Ιρακινοί έλεγαν ότι δεν ξέρουν τίποτα, έλεγαν ψέματα. «θυμάμαι τον διμοιρίτη να τον χτυπά στο πρόσωπο». Όταν ο κουρέας έπεσε στο έδαφος οι υπόλοιποι της διμοιρίας άρχισαν να τον κλωτσούν. Πολλοί Ιρακινοί βρίσκονταν στο κατάστημα εκείνη την ώρα. Σκαρφάλωσαν στον τοίχο και τον κοιτούσαν να κλωτσιέται»

Ο McCord λέει ότι όταν άλλοι στη μονάδα του είδαν αυτό το είδος συμπεριφοράς το οποίο συγχωρήθηκε από την ηγεσία, ακολούθησαν. Περιγράφει πολλαπλάσιες περιπτώσεις στις οποίες οι στρατιώτες έκαναν κακομεταχειρίζονταν τους κρατούμενους ή κτύπησαν τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους. Σε μια περίπτωση, λέει, κάποιος συνελήφθηκε από το σπίτι του, ξυλοκοπήθηκε και αφέθηκε έπειτα στην πλευρά του δρόμου, αιμορραγώντας και ακόμα δεμένος με χειροπέδες .

Στην προκειμένη περίπτωση το συμβάν της «παράπλευρης δολοφονίας» δεν ξεχωρίζει από τον κανόνα. Εκείνο το πρωί οι Corcoles και McCord ετοιμάστηκαν για μια αποστολή κυριαρχίας των Rangers (ειδικών δυνάμεων του στρατού), «μια αποστολή εκκαθάρισης, ουσιαστικά από σπίτι σε σπίτι, από πάνω ως κάτω, από τη μια άκρη της πόλης ως την άλλη» λέει ο Corcoles. Ο Stieber, ο οποίος είχε απομακρυνθεί από αποστολές τέτοιου είδους, λόγο της άρνησης του να πυροβολεί αδιακρίτως τα πλήθη, δεν ήταν μαζί τους εκείνη τη φορά. Για τους υπόλοιπους της μονάδας, αυτό που άρχισε σαν άλλη μια μέρα έρευνας σπιτιών κατέληξε σε μια τετράωρη μάχη με μέλη της πολιτοφυλακής, λένε οι Corcoles και McCord. Ο τελευταίος, ενώ ερευνούσε σπίτια κοντά στον Corcoles, άκουσε δύο αμερικανικά ελικόπτερα ‘Απάτσι’ να ανοίγουν πυρ εκεί κοντά. Ήξερε ότι τα ελικόπτερα αυτά ήταν επιφορτισμένα με την ασφάλεια των χερσαίων δυνάμεων, άρα ήξερε ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε. «Άκουσα στον ασύρματο ότι έπρεπε να μετακινηθούμε σε εκείνη τη θέση» θυμάται. Έτρεξε 4-5 τετράγωνα ως το συμβάν. «Ήμουνα ένας από τους πρώτους έξι αποσπασμένους στρατιώτες που φτάσανε εκεί».

«Φαινόταν σαν ψεύτικο» λέει ο McCord, ο οποίος περιγράφει ότι έτρεξε και «αντίκρισε την σφαγή αυτών που κάποτε ήταν άνθρωποι στη γωνία». Ένα επιβατικό βαν ήταν σταματημένο παραπέρα, γεμάτο τρύπες από σφαίρες και γεμάτο πτώματα». Ο Corcoles έφτασε αμέσως μετά τον McCord, που είχε βρει δύο τραυματισμένα παιδιά σε κρίσιμη κατάσταση μέσα στο βαν και μπόρεσε να τα μεταφέρει σε ασφαλές σημείο. Αυτές οι στιγμές αργότερα θα έκαναν το γύρω του κόσμου με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ο McCord φαίνεται στο βίντεο να βγάζει τα τραυματισμένα παιδιά από το βαν. Οι φωτογραφίες που τράβηξε ο McCord από το σημείο έδειχναν κατακρεουργημένα πτώματα στο δρόμο και ένα από τα παιδιά σκυμμένο στο μπροστινό κάθισμα του βαν, δίπλα σε ένα πτώμα.

Αμέσως μετά από το γεγονός, ο McCord απειλήθηκε και χλευάστηκε από τον ανώτερο Αξιωματικό του επειδή τράβηξε τα παιδιά από το φορτηγό. Ακόμη λέει για τον διμοιρίτη του «μου έβαλε τις φωνές ότι πρέπει να πάψω να ασχολούμαι με αυτά τα κωλόπαιδα». Αργότερα ο McCord πλησίασε έναν επιλοχία και του είπε ότι χρειάζεται ψυχιατρική περίθαλψη μετά το συμβάν. «και μου είπε να σταματήσω να είμαι ‘κότα’…να βγάλω την άμμο από τον ‘κόλπο μου’». Φοβούμενος την τιμωρία δεν ξαναζήτησε περίθαλψη.

Μετά την διεξαγωγή εσωτερικής έρευνας, ο στρατός εκκαθάρισε τη μονάδα από οποιαδήποτε αδικία. Μια «έρευνα σχετικά με τις ανθρώπινες απώλειες ως αποτέλεσμα μιας συμπλοκής στις 12 Ιουλίου 2007 στην περιοχή της Νέας Βαγδάτης στη Βαγδάτη του Ιράκ» διαπίστωσε ότι «οι διαδικασίες συμμορφώνονται με τις νομικές απαιτήσεις» και «δεν περιέχουν κανένα λάθος και καμία παραβίαση των βασικών δικαιωμάτων οποιουδήποτε ατόμου». Η κεντρική αμερικανική διοίκηση αρνήθηκε διάφορα αιτήματα για μια συνέντευξη. Και τώρα ο στρατιωτικός αναλυτής πληροφοριών Bradley Manning, ο οποίος κατηγορήθηκε για τη διαρροή του βίντεο στο WikiLeaks, αντιμετωπίζει τις βαριές ποινές που εφαρμόζονται στο πλαίσιο του νόμου περί κατασκοπείας. Ο 22-άχρονος μεταφέρθηκε στο Κουβέιτ για την στρατιωτική δίκη του που θα μπορούσε να τον καταδικάσει σε φυλάκιση για δεκαετίες.

Στους μήνες που ακολούθησαν μετά από τα γεγονότα στις 12 Ιουλίου, η βία στην ανατολική γειτονιά της Βαγδάτης υποχώρησε αφού μετατοπίστηκαν τα πολιτικά ρεύματα. Αφότου ο σιίτης ηγεμόνας Muqtada al-Sadr κήρυξε εκεχειρία και οι Ηνωμένες Πολιτείες στράφηκαν για μια στρατηγική συμμαχία προς τα σουνιτικά συμβούλια αφύπνισης και σε μερικούς σιίτες, μέλη της πολιτοφυλακής, οι στρατιώτες άρχισαν να συνεργάζονται με τους ανθρώπους που πριν λίγο είχαν εντολές να πολεμούν, εξηγεί ο Stieber. «τα πράγματα ήταν πολύ ήρεμα για όλο σχεδόν το υπόλοιπο διάστημα, μέχρι τις τελευταίες δύο εβδομάδες που βρισκόμασταν εκεί» λέει. Όταν τα στρατεύματα τέλειωναν την θητεία τους, κάποιες φατρίες έσπασαν την εκεχειρία στο Sadr και συνέχισαν να πολεμούν, καταστρέφοντας το φυλάκιο του Β λόχου 2-16. «έγινε κόλαση» λέει ο Stieber. «το απότομο ξέσπασμα βίας στο τέλος της θητείας μας, όταν οι συνθήκες ειρήνης διαλύθηκαν.. δείχνει ότι όποια πρόοδος είχε γίνει, είχε επιτευχθεί υπό την απειλή της ωμής βίας». «το βρήκε αντιφατικό οι στρατιώτες να νομιμοποιούν αυτούς που μέχρι τώρα πολεμούσαν»

Ο McCord επέστρεψε νωρίς, υποφέροντας από μόνιμους τραυματισμούς από τις επιθέσεις με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, που του άφησαν κατάγματα στην κάτω σπονδυλική στήλη και κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Λέει ότι αρχικά ο στρατός αρνήθηκε να αναλάβει την θεραπεία του αλλά τελικώς συμφώνησε όταν εξωτερικοί γιατροί διέγνωσαν τους σοβαρούς τραυματισμούς. Παρόλο τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και το μετατραυματικό στρες, λέει ο McCord, ο στρατός αντί να τον αποτάξει για λόγους υγείας, τον απέταξε προφασιζόμενος προϋπάρχουσα διαταραχή προσωπικότητας αποκλείοντάς τον έτσι από οποιαδήποτε στρατιωτική αναπηρική σύνταξη.

Οι τρεις στρατιώτες γυρνώντας στις ΗΠΑ κατάλαβαν ότι εξαπατήθηκαν για τον πόλεμο στον οποίο εθελοντικά πήγαν. «Από τις εμπειρίες μου στο Ιράκ, δεν έπρεπε καν να βρισκόμαστε σε αυτές τις χώρες πόσο μάλλον να πολεμούμε». Είναι ένας επιθετικός πόλεμος, ένας πόλεμος κατοχής. « Δεν υπάρχει τίποτα δικαιολογήσιμο σε αυτόν τον πόλεμο». «Και αυτή δεν είναι η άποψη κάποιου που κάθεται στον καναπέ του και ‘νομίζει’ ή ‘πιστεύει’. Είναι η άποψη κάποιου πήγε εκεί και πολέμησε»

Τρία χρόνια μετά την ανάπτυξη δυνάμεων στο Ιράκ, αυτοί οι πρώην στρατιώτες αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν πάλι τον πόλεμο όταν το βίντεο του WikiLeaks βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Παρακολουθούσαν τις σκηνές που ζήσανε να γίνονται μέσο ευαισθητοποίησης και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης να μεγαλώνουν τον θυμό και τον αποτροπιασμό ολόκληρου του κόσμου.

Ο Stieber, 22 χρονών πια, έχει γίνει ένας αληθινός ακτιβιστής για την ειρήνη. Όταν άκουσε γι αυτό το βίντεο ήδη σχεδίαζε μια περιοδεία ενός ανθρώπου από το Ιράκ, με σκοπό : «να δείξει ότι έχουμε πολλά κοινά με τους ανθρώπους τους οποίους μας έλεγαν ότι είναι εχθροί μας παρά με τους ανθρώπους οι οποίοι μας έλεγαν ποιοι είναι οι εχθροί μας». Μετά την δημοσιοποίηση του βίντεο από το WikiLeaks, ο Stieber ενημέρωσε πολλούς ανθρώπους από την πρώην διμοιρία του για το τι επρόκειτο να πει για το συμβάν. Ο McCord, 34 χρονών σήμερα, πατέρας δύο παιδιών και ο Corcoles 35 χρονών με ένα παιδί, αποφάσισαν να βοηθήσουν τον Stieber σε αυτή του την προσπάθεια.

Οι τρεις τους αποφάσισαν να βγουν στη δημοσιότητα και να εξηγήσουν στον κόσμο τις συνθήκες πίσω από τις πράξεις που φαίνονται στο βίντεο. «Αν στον κόσμο δεν αρέσει αυτό βίντεο, τότε ολόκληρο το σύστημα πρέπει να επανεξεταστεί και νομίζω ότι δείχνει γιατί δεν πρέπει να φέρνουμε τους στρατιώτες σε τέτοια θέση» επιμένει ο Stieber. Ο Corcoles, ο οποίος πάσχει από μετατραυματικό στρες, λέει ότι θέλει ο κόσμος να καταλάβει ότι «ο πόλεμος πρώτα σκοτώνει τους αμάχους». «Νομίζω ότι οι αμερικανοί πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Αν πληρώνεις φόρους, πληρώνεις τους μισθούς των στρατιωτών αυτών. Είσαι το ίδιο ένοχος με τους στρατιώτες που τραβούν την σκανδάλη» λέει.

«Αυτό που φάνηκε από το βίντεο του Wikileaks είναι μόνο η ένα κομμάτι από τον πόνο που προκαλέσαμε» διαβάζουν από μια ανοιχτή επιστολή, ο McCord και Stieber προς τους Ιρακινούς που χάσανε δικούς τους ανθρώπους στην επίθεση του Ιουλίου του 2007. «Από την εμπειρία μας αλλά και από την εμπειρία άλλων βετεράνων που έχουμε μιλήσει, οι σκηνές που εμφανίζονται στο βίντεο είναι καθημερινότητα σε αυτόν τον πόλεμο. Έτσι ακριβώς γίνονται οι πόλεμοι των ΗΠΑ στις περιοχές αυτές».

Φυσικά οι τρεις αυτοί δεν είναι οι πρώτοι στρατιώτες που σπάνε τη σιωπή τους για τους κανόνες συμπλοκής στους μαινόμενους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Τον Μάρτιο του 2008 κατά τη διάρκεια των χειμερινών ακροάσεων στρατιωτών στο Maryland, περισσότεροι από 50 βετεράνοι αλλά και ενεργοί στρατιωτικοί κατέθεσαν δημοσίως για τις διαταγές που έπρεπε να ακολουθούν σε αυτές τις χώρες, αποκάλυψαν ιστορίες υπερβολικής βίας, όπως και συμπεριφορές κακομεταχείρισης και τρομοκράτησης που υπέστησαν από τους ανωτέρους τους.

Οι τρεις πρώην στρατιώτες λένε ότι στηρίζουν τη διαρροή του βίντεο στο ευρύ κοινό. «Αποφεύγοντας να μιλάμε για το τι τρέχει θα μας κάνει να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και να μη πάρουμε τελικά το μάθημα μας» επιμένει ο Stieber. Όσον αφορά τις πιο πρόσφατες αποκαλύψεις του WikiLeaks, ο Stieber λέει, «όλος ο κόσμος ήρθε ξανά αντιμέτωπος με την κατάσταση που επικρατεί στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν» και προσθέτει ότι η τελευταία αποκάλυψη «επιβεβαιώνει όλα αυτά τα οποία βετεράνοι όπως ο Ethan, ο Ray κι εγώ αλλά και πάρα πολλοί ακόμα είχαμε συζητήσει».

Αλλά οι κατοχές εδαφών συνεχίζονται με τον πρόεδρο Obama να ακολουθεί την πολιτική του πρώην προέδρου Bush αφήνοντας δηλαδή 50.000 μη μάχιμο στρατιωτικό προσωπικό στο Ιράκ τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2011. Υψηλά ιστάμενοι στρατιωτικοί πρότειναν την 31 Αυγούστου ως την τελευταία διορία για την επέκταση της παραμονής του μάχιμου προσωπικού. Εν τω μεταξύ ο πρόεδρος Obama στέλνει ακόμα 30.000 στρατιώτες στο Αφγανιστάν ανεβάζοντας το σύνολο στους 100.000, σε αυτό που κατέληξε να είναι η μακροβιότερος πόλεμος στην Αμερικανική ιστορία. Ο Ιούνιος ήταν ο πιο θανατηφόρος μήνας για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, με 102 θανάτους και ο Ιούλιος έγινε ο αμέσως επόμενος με 78 θανάτους.

Και οι τρεις στρατιώτες ελπίζουν όλοι οι αμερικάνοι να μάθουν το σωστό μάθημα από το βίντεο του WikiLeaks. «Αναγνωρίζουμε την συμμετοχή μας στους θανάτους και τραυματισμούς των αγαπημένων σας προσώπων και όπως λέμε στους υπόλοιπους αμερικανούς κάναμε αυτά, τα οποία εκπαιδευτήκαμε να κάνουμε, στο όνομα του ‘θεού και της πατρίδας’ » γράφουν ο McCord και ο Stieber στην ανοιχτή επιστολή τους προς τον λαό του Ιράκ. «Ο στρατιώτης στο βίντεο λέει στον Ιρακινό άντρα ότι δεν έπρεπε να φέρει τα παιδιά στον πόλεμο, αλλά μετά συνειδητοποιήσαμε ότι εμείς είμαστε οι υπαίτιοι που φέρανε τον πόλεμο στη γειτονιά σας και στην οικογένεια σας. Κάναμε σε εσάς ότι δεν θέλαμε άλλοι να κάνουν σε εμάς».

«Οι βαριές καρδιές μας ακόμα ελπίζουν ότι μπορούμε να επαναφέρουμε στην χώρα μας την αίσθηση της ανθρωπιάς, την οποία διδαχθήκαμε να απαρνούμαστε».

Πηγή: The Nation

Η μετάφραση έγινε από τον Αντώνη Ν., μέλος του μεταφραστικού project του Tvxs.