Μετά τη 500^η εκτέλεση θανατοποινίτη η οποία πραγματοποιήθηκε πριν από μερικές ημέρες στη πολιτεία του Τέξας, το υπουργείο Δικαιοσύνης της πολιτείας δημοσιοποίησε μία λίστα με προσωπικά στοιχεία όλων των εκτελεσθέντων. Την ίδια στιγμή, έντονος διάλογος έχει ανοίξει στη κοινωνία αναφορικά με την επιβολή ή όχι της εσχάτης των ποινών όπως επίσης και για το απάνθρωπο του χαρακτήρα των μεθόδων που χρησιμοποιούνται. Της Ευαγγελίας Ασημακοπούλου  

Ads

Η τελευταία εκτέλεση θανατικής ποινής αφορά μία γυναίκα, ονόματι Κίμπερλι Μακάρθι η οποία καταδικάστηκε στην εσχάτη των ποινών για την άγρια δολοφονία μιας ηλικιωμένης το 1997, κατά τη διάρκεια ληστείας. Καταδικάστηκε σε θάνατο το Νοέμβριο του 1998, όμως η ποινή ανατράπηκε κατά την εκδίκαση της έφεσης, αλλά επιβεβαιώθηκε εκ νέου σε μια τρίτη δίκη, το Νοέμβριο του 2002. Ο συνήγορός της είχε εξαντλήσει όλα τα μέσα, μετά και την πολύ πρόσφατη άρνηση του δικαστηρίου στο Τέξας να επανεξετάσει την υπόθεσή. Η θανατοποινίτης εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση.
 
Κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης, έξω από τη φυλακή είχε συγκεντρωθεί πλήθος διαδηλωτών αντίθετων με την ποινή αυτή, οι οποίοι κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν «Σταματήστε τις εκτελέσεις στο Τέξας, η θανατική ποινή είναι ρατσιστική».
 
Πρόκειται για τη 17^η εκτέλεση από την αρχή του έτους, γεγονός που ανεβάζει το συνολικό αριθμό σε 500 μέσα σε 37 χρόνια μόνο στη πολιτεία του Τέξας, την ώρα που συνολικά στις ΗΠΑ έχουν πραγματοποιηθεί 1337. 
 
Κατόπιν της εκτέλεσης της Μακάρθι το υπουργείο Δικαιοσύνης του Τέξας προέβη στην δημοσιοποίηση μιας λίστας με τους θανατοποινίτες. Η λίστα παρουσιάζει πραγματικό ενδιαφέρον καθώς αναγράφει όλες τις πληροφορίες για τους 500 εκλιπόντες, τα εγκλήματα για τα οποία δικάστηκαν, ακόμα και τα τελευταία τους λόγια.
 
Ο Ντέιβιντ Σπενς τον Απρίλιο του 1997 προτίμησε να εκφράσει την αθωότητα του για μία τελευταία φορά, λέγοντας πως δεν σκότωσε τα παιδιά, για τον φόνο των οποίων κατηγορείτο.
 
Άλλοι θέλησαν να απολογηθούν για τα εγκλήματα τους. Ο Κορνήλιος Γκος είπε ότι «λυπάται για τα θύματα της οικογένειας που σκότωσε και ελπίζει πως η οικογένεια των θυμάτων μέσα από τη θρησκεία θα καταφέρει να τον συγχωρήσει».
 
O Tζέιμς Κολμπραν που λήστεψε κοσμηματοπωλείο και σκότωσε την πωλήτρια δήλωσε στους συγγενείς της ότι «λυπάται για το χαμό του αγαπημένου τους προσώπου όμως είναι άνθρωπος και γνωρίζει πώς νιώθουν. Μπορεί να τους δώσει μόνο ένα πράγμα και αυτό θα είναι ο θάνατος του».
 
Επίσης, σύμφωνα με τη λίστα ο μεγαλύτερος κατάδικος που εκτελέστηκε στο Τέξας ήταν 61 χρόνων, ενώ ο μικρότερος 27 χρόνων.
 
Για την ιστορία, η θανατική ποινή στις ΗΠΑ ξεκίνησε να εφαρμόζεται και στις 50 πολιτείες, ενώ τον τελευταίο χρόνο 18 από αυτές σταμάτησαν να την εφαρμόζουν με αποτέλεσμα να ισχύει μόνο σε 32 πολιτείες. Με βάση την ομοσπονδιακή νομοθεσία η θανατική ποινή προβλέπεται για εγκλήματα που σχετίζονται με την ανθρωποκτονία, εμπόριο ναρκωτικών, εσχάτη προδοσία και κατασκοπεία. Οι μέθοδοι εφαρμογής της θανατικής ποινής συμπεριλαμβάνουν τη θανατηφόρα ένεση, τον απαγχονισμό, την ηλεκτρική καρέκλα. το εκτελεστικό απόσπασμα και το θάλαμο αερίων. Οι μέθοδοι ποικίλουν ανα πολιτεία.
 
Όσο για τη θανατηφόρα ένεση, πρόκειται για ένα κοκτέιλ τριών ουσιών. Υπάρχουν πολυάριθμες προσφυγές κατά της θανατηφόρας ένεσης στα δικαστήρια. Πολέμιοι της θανατικής ποινής υποστηρίζουν παραλύει τους κρατούμενους αλλά τους προκαλεί έντονο πόνο λίγο πριν εκπνεύσουν. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η εφαρμογή της μεθόδου ακόμα και με μία ουσία προκαλεί τρομερό μαρτύριο σε θανατοποινίτες. Αντίθετα, οι υποστηρικτές της θανατικής ποινής υποστηρίζουν ότι η μέθοδος αυτή, βελτιώνει την εκτέλεση.
 
Όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν πλέον καταργήσει την θανατική ποινή, αλλά συνεχίζει να εφαρμόζεται σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, και πολλά κράτη του μουσουλμανικού κόσμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η Ιαπωνία, αποτελούν τις μόνες βιομηχανικά ανεπτυγμένες δημοκρατίες που εφαρμόζουν την εσχάτη των ποινών, παρά τις διαμαρτυρίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και οργανώσεων προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων.