Σκληρή κριτική στην καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ για τη στάση της στην κρίση στην Ευρωζώνη ασκεί ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ. «Κυρίως η Γερμανία στην κρίση αυτή είχε άκρως αντιφατική στάση, επειδή εξαρχής δεν κινήθηκε στην κατεύθυνση μιας Οικονομικής Ένωσης, αλλά με το βλέμμα προς τα πίσω επέλεξε την πολιτική των εθνικών λύσεων, χωρίς ταυτόχρονα να θέλει να αγγίξει ευρωπαϊκές δομές και συνθήκες. Μόνο που τα δύο αυτά δεν συμβιβάζονται», διαπιστώνει ο Γιόσκα Φίσερ σε άρθρο του στην εφημερίδα Suddeutsche Zeitung.

Ads

Η αντιφατική αυτή συμπεριφορά της κυβέρνησης Μέρκελ εντάθηκε ακόμη περισσότερο με την έναρξη της κρίσης της Ελλάδας, σημειώνει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών στο διάστημα 1998-2005. Ο κ. Φίσερ στιγματίζει το γενικό πολιτικό στιλ της κ. Μέρκελ που χαρακτηρίζεται από παθητικότητα και αναμονή, αλλά και την αδυναμία της να βρει διέξοδο στο δίπολο εθνικών λύσεων και ευρωπαϊκών αναγκών, όπως σημειώνει.

«Έκανε την επιλογή ενός προγράμματος αυστηρής λιτότητας και δραστικών μηχανισμών τιμωρίας, χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες στις σχέσεις της Γερμανίας με τους εταίρους της στην ΕΕ. Για την “Ευρώπη της σταθερότητας και αξιοπιστίας“ που προπαγανδίζει το Βερολίνο η Γερμανία θα πληρώσει ακριβά», προειδοποιεί ο κ.Φίσερ, διότι «όλα αυτά δεν είναι το αποτέλεσμα μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής, αλλά η αντίδραση στην εσωτερική πολιτική και ο φόβος για τη συρρίκνωση των ποσοστών στις δημοσκοπήσεις ενόψει των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων».

Τις μοιραίες συνέπειες της πολιτικής της “κυβέρνησης δια της μη κυβέρνησης” υφίσταται στο μεταξύ η ίδια η Μέρκελ, καθώς η άλλοτε “σιδηρά καγκελάριος” επέστρεψε, κατά τον κ. Φίσερ, άκρως αποδυναμωμένη από το τελευταίο Συμβούλιο της ΕΕ.

Ο Γιόσκα Φίσερ είναι πεπεισμένος ότι η ΕΕ θα γίνει αυτό ακριβώς που θέλουν να αποφύγουν οι περισσότεροι Γερμανοί, να μετεξελιχτεί σε «Ένωση μεταφοράς πόρων». Σημειώνει σχετικά ότι «όσο η ΕΕ θα πειθαναγκάζεται, υπό την πίεση της Γερμανίας, στην κατεύθυνση μιας Ένωσης Σταθερότητας, τόσο επιβεβλημένη θα είναι η αναγκαιότητα οικονομικών αντισταθμισμάτων εντός της Νομισματικής Ένωσης για όσους δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στους νέους σκληρούς κανόνες».

Ουσιαστικά, λοιπόν, με τη συμβολή της Μέρκελ, η Ευρωζώνη οδηγείται στην Ένωση μεταφοράς πόρων, διότι «όσο αυστηρότεροι είναι οι νέοι κανόνες και όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά επιτοκίων μεταξύ των χωρών, τόσο ταχύτερα θα κινείται η Ευρώπη στην κατεύθυνση της Ένωσης μεταφοράς πόρων», καταλήγει στην ανάλυσή του ο Γιόσκα Φίσερ.